Gruźlica skóry – rodzaje i leczenie

Gruźlica skóry jest postacią pozapłucną gruźlicy, która ma przewlekły charakter. Często występuje, jako oddzielna choroba lub towarzyszy gruźlicy płuc lub innych narządów wewnętrznych. Jest to choroba przyjmująca wiele postaci. W zależności od rodzaju gruźlicy skóry, różne są też jej objawy. Zakażenie rozprzestrzenia się za pomocą dróg krwionośnych, limfy, lub przez bezpośredni kontakt z osobą chorą.

Istnieje kilka rodzajów gruźlicy skórnej:

gruźlica brodawkująca skóry – jest to jedna z postaci, będąca skutkiem zakażenia prątkiem typu bydlęcego (np. u rolników na stopach). Jednocześnie może występować stan zapalny naczyń i węzłów limfatycznych.

gruźlica guzkowo – zgorzelinowa skóry – jedna z postaci, cechująca się nadmiernie silną reakcją na tuberkulinę. Na skórze powstają liczne, rozsiane, wykwity guzkowe, które ulegają martwicy z wytworzeniem owrzodzeń, przy czym najczęstszym ich umiejscowieniem są wyprostne powierzchnie kończyn.

gruźlica toczniowa – ma przewlekły charakter, charakteryzuje się też licznymi nawrotami. Pojawia się głównie poprzez infekcję drogą kropelkową błony śluzowej nosa, skąd proces szerzy się na skórę twarzy. Pozostawia po sobie blizny w obrębie których po latach, jako późne powikłanie może rozwinąć się rak kolczystokomórkowy skóry.

Gruźlica
Pałeczki gruźlicy

Gruźlica wrzodziejąca skóry występuje w 3 postaciach, w których głównym i pierwotnym objawem jest owrzodzenie:

  • gruźlica wrzodziejąca pierwotna – występująca u niemowląt i małych dzieci, które pierwszy raz zetknęły się z gruźlicą – w miejscu wniknięcia zarazka wytwarza się owrzodzenie, po pewnym czasie ulegają powiększeniu okoliczne węzły chłonne.
  • gruźlica wrzodziejąca z nadkażenia – owrzodzenie na twardym podłożu naciekowym z powiększeniem okolicznych węzłów chłonnych, przypominać może kiłową zmianę pierwotną.
  •  gruźlica wrzodziejąca z samonadkażenia – pojawia się u pacjentów chorujących na  rozpadową gruźlicę narządów wewnętrznych.

dermatolog gruźlica prosówkowa skóry – rozpoczyna się gdy w organizmie dochodzi do krwiopochodnego wysiewu prątków do skóry.

gruźlica rozpływna skóry – może wychodzić z samej skóry lub z tkanek głębszych.

gruźlica liszajowata skóry – to jedna z postaci będąca następstwem działania toksyn, pochodzących z rozpadłych prątków w ogniskach gruźliczych w narządach wewnętrznych.

Każda z postaci gruźlicy jest bardzo trudna do wyleczenia, więc kuracja antybiotykowa może trwać nawet przez wiele miesięcy. Sposób terapii, którą wybiera lekarz  dermatolog, zależy głównie od tego, czy gruźlica skóry występuje w danym przypadku samodzielnie, czy też towarzyszy jej np.  gruźlica narządowa, węzłowa lub układu kostnego. Najczęściej  w leczeniu stosuje kilka antybiotyków w tym samym czasie, aby zminimalizować ryzyko uodpornienia się bakterii, na jeden z nich. W przypadku gdy badania potwierdzają obecność gruźlicy narządowej, leczenie ulega rozszerzeniu, a pacjent zostaje skierowany, do leczenia szpitalnego.

Obecnie brak komentarzy

Komentowanie jest zablokowane.