Nietrzymanie moczu z parcia

Nietrzymanie moczu z parcia (czy inaczej: naglące albo z naglącym parciem) jest dolegliwością polegającą na mimowolnym wycieku moczu, które poprzedza lub któremu towarzyszy nagłe, niemożliwe do opanowania parcie na mocz. Jednym z objawów pęcherza nadreaktywnego jest nietrzymanie moczu z parcia.Dolegliwość ta może dotknąć osoby w każdym wieku, ale zapadalność na nią niewątpliwie rośnie wraz wiekiem.

Nietrzymanie moczu z parcia spowodowane jest nieprawidłową i nadmierną aktywnością pęcherza moczowego.Szacuje się, że na taką postać nietrzymania moczu cierpi ok. 22 proc. wszystkich osób z dolegliwością nietrzymania moczu. W Europie problem pęcherza nadreaktywnego dotyczy blisko 49 mln osób. Problem nietrzymania moczu z parcia częściej dotyka kobiety, ale to też dlatego, że już samo nietrzymanie moczu dwa razy częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Wśród mężczyzn nietrzymanie moczu z parcia stanowi najczęstszy typ nietrzymania moczu – aż 80 proc.

Przyczyny:

Do nietrzymania moczu z parcia dochodzi, gdy pęcherz kurczy się zbyt wcześnie i nagle, zanim jeszcze zostanie on wypełniony i zanim otrzyma sygnał do mózgu. Do przyczyn tego schorzenia zalicza się:

– choroby neurologiczne (stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, udar mózgu, uraz rdzenie kręgowego),

– przerost gruczołu krokowego,

– skutki operacji miednicy mniejszej.

W większości przypadków przyczyna jest jednak nieznana – lekarz stwierdza wówczas tzw. zespół nadpobudliwego (inaczej też nadreaktywnego) pęcherza.

Objawy:

Nietrzymanie moczu z parcia objawia się bardzo silną, natychmiastową wręcz, potrzebą oddania moczu, do czego też dochodzi przeważnie w ciągu kilku sekund. Te nagłe, bardzo intensywne parcie związane jest z określonymi sytuacjami: ze zmianą pozycji ciała, temperatury otoczenia; ze stresem i silną emocją; z dźwiękami (np. lejącej się wody) lub w trakcie stosunku seksualnego (zwłaszcza podczas orgazmu).

Parcie na pęcherz w tym typie nietrzymania moczu odczuwalne jest tak w ciągu dnia, jak i w nocy.

Leczenie:

Wstępnym badaniem w przypadku pęcherza nadreaktywnego jest USG narządów jamy brzusznej oraz badanie ogólne moczu wraz z posiewem, na których to podstawie dobierane jest leczenie farmakologiczne. Gdy ono nie skutkuje, lekarz – ginekolog lub urolog – zleca wykonanie tzw. badania urodynamicznego, umożliwiającego ocenianie czynności dróg moczowych w trakcie napełniania, jak również opróżniania pęcherza.

• urolog
• neurolog
• badanie moczu 
• ginekolog