Zapalenie gardła, migdałków, węzłów chłonnych, obrzęk kończyn, chłoniak

Układ limfatyczny, oprócz transportu chłonki, odpowiedzialny jest za obronę organizmu przed inwazją drobnoustrojów chorobotwórczych oraz eliminowanie tłuszczów wchłoniętych przez przewód pokarmowy. Zbudowany jest z licznych naczyń chłonnych, wzdłuż których leżą skupiska tkanki limfatycznej, czyli węzły chłonne. W jego skład wchodzą również narządy takie jak śledziona, grasica, migdałki oraz grudki chłonne przewodu pokarmowego i układu oddechowego.

Zakłócenia w prawidłowym funkcjonowaniu układu chłonnego prowadzą do rozwoju licznych schorzeń, spośród których najczęściej obserwuje się:

ostre zapalenie gardła i migdałków podniebiennych – określane również jako angina, jest ostrym stanem zapalnym, u podstaw którego w zdecydowanej większości przypadków leży zakażenie paciorkowcem. Bakterie wnikają do organizmu najczęściej drogą kropelkową lub poprzez kontakt bezpośredni z osobą chorą. Opisywane schorzenie charakteryzuje się nagłym początkiem, obecnością gorączki powyżej 38°C oraz silnym bólem gardła, który występuje również podczas połykania. Mogą mu towarzyszyć dolegliwości bólowe brzucha, a także nudności i wymioty. W związku z tym, że nieleczona angina może prowadzić do niebezpiecznych następstw w przyszłości, istotne znaczenie ma jej rozpoznanie oraz wdrożenie prawidłowego leczenia. Postawienie właściwej diagnozy, w krótkim czasie umożliwiają szybkie testy przesiewowe wykrywające antygen PBHA, w pobranym wcześniej wymazie z gardła. Dodatni wynik testu potwierdza zakażenie i jest wskazaniem do zastosowania antybiotyku.
zapalenie węzłów chłonnych – może być wywołane zakażeniem o etiologii bakteryjnej, wirusowej, pasożytniczej oraz grzybiczej. Do najczęściej występujących symptomów należy bolesność i powiększenie wspomnianych struktur, co jest wynikiem namnażania się limfocytów oraz makrofagów niezbędnych do pokonania infekcji. Często w przebiegu opisywanego schorzenia pojawia się gorączka, węzły chłonne są tkliwe, a skóra nad nimi staje się obrzęknięta i zaczerwieniona. W procesie diagnostycznym istotne znaczenie ma zebranie szczegółowego wywiadu oraz dokładne przeprowadzenie badania przedmiotowego, podczas którego należy zwrócić uwagę na konsystencję, ruchomość, tendencję do zrastania się w pakiety oraz bolesność węzłów chłonnych. W razie jakichkolwiek wątpliwości, skuteczną i powszechnie dostępną metodą diagnostyczną jest badanie ultrasonograficzne.

obrzęk limfatyczny kończyn – powstaje w wyniku uszkodzenia naczyń chłonnych, czego konsekwencją jest gromadzenie się limfy w przestrzeni śródmiąższowej. Stosunkowo często występuje u pacjentów onkologicznych, gdzie związany jest z toczącym się procesem nowotworowym lub stanowi efekt uboczny stosowanego leczenia. U jego podstaw leżą również wrodzonenieprawidłowościukładu limfatycznego, stany zapalne oraz urazy. Najbardziej swoistym objawem opisywanego schorzenia jest stopniowo narastający obrzęk kończyny, który wraz z upływem czasu staje się twardy, co wynika z postępującego włóknienia skóry i sąsiadujących tkanek. U niektórych pacjentów udaje się również zaobserwować poszerzone naczynia chłonne skóry, tworzące małe pęcherzyki, przypominające swoim kształtem brodawki. Skóra dotknięta obrzękiem limfatycznym staje się bardziej podatna na uszkodzenia, co zwiększa ryzyko wniknięcia drobnoustrojów i rozwoju zakażenia. Rozpoznanie w głównej mierze ustala się na postawie obrazu klinicznego choroby. Bardzo pomocnym i zarazem prostym badaniem, wykorzystywanym w diagnostyce, jest próba uciskowa palcem – o obecności obrzęku świadczy powstanie charakterystycznego dołka po oderwaniu palca od powierzchni skóry. Potwierdzenie diagnozy uzyskuje się przy pomocy limfoscyntygrafii, oceniającej wydolność naczyń limfatycznych.
chłoniak – to nowotwór złośliwy, który powstaje w następstwie niekontrolowanego namnażania się komórek układu limfatycznego. Typowym symptomem opisywanego schorzenia jest niebolesne powiększenie węzłów chłonnych, którym nie towarzyszy zaczerwienienie, obrzęk czy wrażliwość na dotyk. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powiększeniu mogą ulegać też węzły umiejscowione w jamach ciała, czego efektem jest kaszel, duszność czy uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. U części pacjentów obserwuje się również objawy ogólne, które są niecharakterystyczne i mogą występować w przebiegu innych schorzeń. Wśród nich znajdują się: gorączka powyżej 38°C, utrata 10% masy ciała oraz nadmierna potliwość, zwłaszcza w godzinach nocnych. Zazwyczaj dokładne badanie fizykalne i wykonanie podstawowych badań diagnostycznych, takich jak morfologia krwi obwodowejz rozmazem, rtg klatkipiersiowej oraz USG brzucha nasuwa podejrzenie choroby i jest wskazaniem do konsultacji hematologicznej.

Obecnie brak komentarzy

Komentowanie jest zablokowane.