Laboratoryjne

1,25-dihydroksywitaminy D3, znanej również jako kalcytriol, jest aktywną formą witaminy D w organizmie. Jest produkowana w nerkach z 25-hydroksywitaminy D3 (25(OH)D), która jest główną formą witaminy D w krwi. 1,25-dihydroksywitaminy D3 pełni kluczową rolę w regulacji gospodarki wapniowej i fosforanowej, wspomagając wchłanianie wapnia w jelitach, zwiększając jego resorpcję w nerkach i wspierając mineralizację kości.

17-Ketosterydy (17-KS) to metabolity hormonów steroidowych (androgenów), powstające głównie w nadnerczach i gonadach (jajnikach i jądrach). Są wydalane z moczem i ich oznaczenie w moczu służy ocenie czynności nadnerczy oraz gonad. Oznaczenie 17-KS pozwala również na diagnostykę zaburzeń hormonalnych związanych z nadprodukcją androgenów.

17-OH-kortykosteroidy to grupa metabolitów hormonów steroidowych (glikokortykosteroidów) wydzielanych przez korę nadnerczy. Są one produktami metabolizmu kortyzolu oraz innych steroidów i są wydalane z moczem. Oznaczenie poziomu 17-OH-kortykosteroidów w moczu pozwala na ocenę funkcji kory nadnerczy oraz diagnostykę zaburzeń hormonalnych.

Hormon steroidowy, który jest ważnym prekursorem w szlaku syntezowania kortyzolu i innych hormonów steroidowych w organizmie. Jest produkowany głównie przez nadnercza, a także w mniejszych ilościach przez jajniki (u kobiet) i jądra (u mężczyzn). 17-OH progesteron jest metabolitem progesteronu, który ma kluczowe znaczenie w cyklu menstruacyjnym i procesach związanych z ciążą.

Badanie poziomu 25(OH)D w surowicy krwi jest najczęstszym sposobem oceny statusu witaminy D w organizmie. Ponieważ ta forma witaminy D krąży we krwi przez długi czas, jej poziom jest najlepszym wskaźnikiem zasobów witaminy D.

Hormon adrenokortykotropowy znany również jako kortykotropina, jest hormonem wytwarzanym przez przednią część przysadki mózgowej. Jego główną rolą jest stymulowanie kory nadnerczy do produkcji i uwalniania hormonów steroidowych, przede wszystkim kortyzolu. Kortyzol, który jest hormonem stresu, pełni szereg funkcji, takich jak regulacja metabolizmu, kontrola odpowiedzi na stres, kontrola poziomu glukozy we krwi oraz moduluje układ odpornościowy.

Test na przeciwciała IgG przeciwko adenowirusowi pozwala wykryć przeszłą infekcję adenowirusową i ocenę odporności na ten wirus. Jest to szczególnie przydatne w diagnostyce zakażeń wirusowych i w ocenie ryzyka ponownego zakażenia.

Contrary to popular belief, Lorem Ipsum is not simply random text. It has roots in a piece of classical Latin literature from 45 BC, making it over 2000 years old. Richard McClintock, a Latin professor at Hampden-Sydney College in Virginia, looked up one of the more obscure Latin words, consectetur, from a Lorem Ipsum passage, and going through the cites of the word in classical literature, discovered the undoubtable source. Lorem Ipsum comes from sections 1.10.32 and 1.10.33 of „de Finibus Bonorum et Malorum” (The Extremes of Good and Evil) by Cicero, written in 45 BC. This book is a treatise on the theory of ethics, very popular during the Renaissance. The first line of Lorem Ipsum, „Lorem ipsum dolor sit amet..”, comes from a line in section 1.10.32The standard chunk of Lorem Ipsum used since the 1500s is reproduced below for those interested. Sections 1.10.32 and 1.10.33 from „de Finibus Bonorum et Malorum” by Cicero are also reproduced in their exact original form, accompanied by English versions from the 1914 translation by H. Rackham.

Badanie na obecność przeciwciał IgM przeciwko adenowirusom jest diagnostycznym testem serologicznym, który służy do wykrywania aktywnej lub niedawno przebytej infekcji adenowirusowej

Badanie adrenaliny  jest przeprowadzane w celu oceny aktywności układu współczulnego i czynności nadnerczy. Adrenalina jest jednym z hormonów stresu produkowanych przez rdzeń nadnerczy w odpowiedzi na bodźce stresowe lub fizjologiczne.

Adrenalina DZM (dobowa zbiórka moczu) to badanie polegające na oznaczeniu poziomu adrenaliny w całodobowej zbiórce moczu. Badanie to jest wykonywane w diagnostyce zaburzeń związanych z nadmiernym wydzielaniem katecholamin, takich jak adrenalina, przez nadnercza

Badanie AFP (alfa-fetoproteiny) jest testem diagnostycznym służącym do oceny poziomu tego białka we krwi. Jest wykorzystywane w diagnostyce i monitorowaniu różnych schorzeń, w tym nowotworów i zaburzeń ciąży.

Albumina to białko produkowane przez wątrobę, które odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu ciśnienia onkotycznego krwi, transporcie substancji we krwi oraz w regulacji objętości płynów ustrojowych. Badanie poziomu albuminy wykonuje się w celu oceny funkcji wątroby, stanu odżywienia oraz diagnostyki różnych chorób.

Badanie albuminy w DZM (dobowej zbiórce moczu) jest wykonywane w celu oceny obecności albuminy w moczu, co może wskazywać na uszkodzenie nerek, zwłaszcza w przebiegu takich chorób jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze czy przewlekła choroba nerek.

Badanie albuminy w moczu (ilościowo) służy do oceny stężenia albuminy w próbce moczu. Albumina to białko, które w normalnych warunkach jest obecne w moczu w bardzo małych ilościach lub nie występuje wcale. Podwyższony poziom albuminy może świadczyć o uszkodzeniu nerek lub innych schorzeniach.

Badanie albuminy w moczu (jakościowo) to test przesiewowy wykonywany w celu wykrycia obecności albuminy w moczu. Jest stosowane jako wstępne badanie diagnostyczne, które pomaga wykryć uszkodzenie nerek, zwłaszcza w jego wczesnym stadium.

Badanie aldosteronu polega na oznaczeniu stężenia tego hormonu we krwi. Aldosteron jest hormonem produkowanym przez korę nadnerczy, odpowiedzialnym za regulację równowagi wodno-elektrolitowej oraz ciśnienia krwi.

Badanie aldosteronu w dobowej zbiórce moczu (DZM) pozwala ocenić ilość tego hormonu wydalanego z moczem w ciągu 24 godzin. Jest to badanie diagnostyczne stosowane w przypadku podejrzenia zaburzeń hormonalnych związanych z funkcjonowaniem układu renina-angiotensyna-aldosteron.

Badanie z krwi w kierunku alergii na grzyby pleśniowe polega na oznaczeniu swoistych przeciwciał IgE skierowanych przeciwko alergenom pleśni. Jest szczególnie przydatne w diagnostyce alergicznego nieżytu nosa, astmy czy innych objawów związanych z uczuleniem na grzyby pleśniowe.
1. Alternaria alternata (zaraza ziemniaczana) – m6 2. Aspergillus fumigatus – m3 3. Aureobasidium pullulans – m12  4. Candida albicans ( drożdżaki) – m5  5. Cladosporium herbarum – m2  6. Rhizopus nigricans – m11

Badanie z krwi w kierunku alergii na owady polega na oznaczeniu stężenia swoistych przeciwciał IgE skierowanych przeciwko alergenom owadów.
1. Jad komara – i71 2. Jad osy – i3  3. Jad pszczoły – i1 4. Jad szerszenia

Badanie krwi w kierunku alergii na pasożyty polega na oznaczeniu swoistych przeciwciał klasy IgE lub IgG, które organizm produkuje w odpowiedzi na obecność pasożytów. Jest to pomocne zarówno w diagnostyce alergii wywołanej pasożytami, jak i w różnicowaniu chorób pasożytniczych.
1. Glista ludzka – p1

Badanie z krwi w kierunku alergii pokarmowych polega na oznaczeniu swoistych przeciwciał IgE skierowanych przeciwko alergenom obecnym w pokarmach. Jest to pomocne w diagnostyce nadwrażliwości na pokarmy, szczególnie w przypadkach reakcji alergicznych po spożyciu konkretnych produktów.
1. Białko jaja kurzego – f1   2. Brzoskwinia – f95   3. Dorsz – f3   4. Drożdże piekarnicze – f45   5. Dynia – f225   6. Gluten – f79   7. Jabłko – f49   8. Kakao – f93   9. Kazeina – f78   10. Kiwi – f84   11. Korzeń pietruszki – f86   12. Kukurydza – f8   13. Mąka pszenna – f4   14. Mąka żytnia – f5   15. Malina – f156   16. Mandarynka – f34   17. Marchew – f31   18. Mięso indyka – f284   19. Mięso kurczaka – f83   20. Mięso wieprzowe – f26  21. Migdał – f20   22. Mleko krowie – f2   23. Ogórek – f244   24. Orzech laskowy – f17   25. Orzech włoski – f16   26. Orzech ziemny – f13   27. Ovalbumin – f232   33. Owies – f7   28. Pomarańcza – f33   29. Pomidor – f25   30. Porzeczka – f171   31. Ryż – f9   32. Seler – f85   33. Soja – f14   34. Truskawka – f44   35. Ziemniak – f35   36. Żółtko jaja kurzego – f75   37. Żyto pyłki – f12

Badanie z krwi w kierunku alergii na pyłki chwastów polega na oznaczeniu swoistych przeciwciał IgE przeciwko alergenom obecnym w pyłkach chwastów. Jest to kluczowe w diagnostyce sezonowego alergicznego nieżytu nosa, alergicznego zapalenia spojówek czy astmy alergicznej związanej z sezonem pylenia chwastów.
1. Babka lancetowata – w9  2. Bylica pospolita – w6  3. Komosa biała – lebioda – w10

Badanie z krwi w kierunku alergii na pyłki drzew pozwala na oznaczenie swoistych przeciwciał IgE przeciwko alergenom obecnym w pyłkach różnych gatunków drzew. To badanie jest kluczowe w diagnostyce alergicznego nieżytu nosa, astmy alergicznej oraz sezonowego zapalenia spojówek wywołanego pyleniem drzew.
1. Brzoza – t3  2. Buk amerykański – t5  3. Dąb – t7  4. Leszczyna – t4   5. Olcha – t2  6. Topola – t14

Badanie z krwi w kierunku alergii na pyłki traw pozwala na oznaczenie swoistych przeciwciał IgE przeciwko alergenom obecnym w pyłkach różnych gatunków traw. To badanie jest istotne w diagnostyce sezonowego alergicznego nieżytu nosa, astmy alergicznej oraz zapalenia spojówek związanych z okresem pylenia traw.
1. Kupkówka pospolita – g3  2. Tomka wonna – g1 3. Życica trwała (rajgras ang.) – g5

Badanie z krwi w kierunku alergii na roztocza kurzu domowego pozwala na wykrycie swoistych przeciwciał IgE przeciwko alergenom roztoczy. To badanie jest ważne w diagnostyce alergii całorocznych, które mogą powodować przewlekły alergiczny nieżyt nosa, astmę alergiczną czy atopowe zapalenie skóry.
1. Roztocze kurzu domowego D. farinae – d2 2. Roztocze kurzu domowego D. pteronyssinus – d1 3. Roztocze kurzu magazynowego T. putrescentiae – d72

Badanie z krwi w kierunku alergii na alergeny zwierzęce pozwala na wykrycie swoistych przeciwciał IgE przeciwko alergenom obecnym u różnych gatunków zwierząt domowych i hodowlanych. To badanie jest pomocne w diagnostyce alergii na zwierzęta, która może objawiać się alergicznym nieżytem nosa, astmą, atopowym zapaleniem skóry lub zapaleniem spojówek.
1. Naskórek chomika – e84 2. Naskórek królika – e82 3. Naskórek myszy – e71 4. Naskórek psa – e2 5. Naskórek świnki morskiej – e6 6. Naskórek szczura – e73 7. Pierze kury – e85 8. Pierze papugi – e213 9. Sierść konia – e3 10. Sierść kota – e1 11. Sierść psa – e5

Mieszanka Chwastów Wx1: w1 – Ambrosia pospolita, w6 – bylica pospolita, w9 – babka lancetowata, w10 – komosa biała, w11 – solanka kolczysta

Mieszanka Drzew Późnych Tx6: t1 – klon jesionolistny, t3 – brzoza brodawkowata, t5 – buk, t7 – dąb, t10 – orzech włoski

Mieszanka Drzew Wczesnych Tx5: t2 – olcha, t4 – leszczyna, t8 – wiąz, t12 – wierzba (iwa), t14 – topola

Mieszanka kurzu domowego HX2: h2 – kurz domowy, d1 – roztocze D. pteronyssinus, d2 – roztocze D. farinae, i6 – karaluch

Mieszanka orzechów FX1: f13 – orzech ziemny, f17 – orzech laskowy, f18 – orzech brazylijski, f20 – migdał, f36 – orzech kokosowy

Mieszanka Owoców Fx15 :f33 – pomarańcza, f49- jabłko, f92 – banan, f95 – brzoskwinia

Mieszanka Owoców Fx16  :f44 – truskawka, f94 – gruszka, f208 – cytryna, f210 – ananas

Mieszanka Pierza Ex73 : e70 – gęsi, e85 – kury, e86 – kaczki, e213 – papugi

Mieszanka Pleśni Mx1 : m1 – Penicillinum notatum, m2 – Cladosporium herbarum, m3 – Aspergillus fumigatus, m6 – Alternaria alternata

Mieszanka Pleśni Mx2 : m1 – Penicillinum notatum, m2 – Cladosporium herbarum, m3 – Aspergillus fumigatus, m5 – Candida albicans, m6 – Alternaria alternata (zaraza ziemniaczana), m8 – Helminthosporium halodes

Mieszanka Traw Późnych Gx4 : g1 – tomka wonna, g5 – życica, g7 – trzcina, g12 – żyto, g13 – kłosówka wełnista

Mieszanka Traw Wczesnych Gx1 : g3 – kupkówka pospolita, g4 – kostrzewa, g5 – życica (rajgras), g6 – tymotka łąkowa, g8 – wiechlina

Mieszanka Warzyw Fx13 :f12 – groch, f15 – fasola, f31 – marchew, f35 – ziemniak

Mieszanka Zbóż Fx20 : f4 – pszenica, f5 – żyto, f6 – jęczmień, f9 – ryż

Badanie alfa-1 antytrypsyny (AAT) to test diagnostyczny, który mierzy poziom alfa-1 antytrypsyny we krwi. Alfa-1 antytrypsyna to białko wytwarzane przez wątrobę, które chroni tkanki organizmu przed uszkodzeniami spowodowanymi przez enzymy uwalniane przez białe krwinki.

Badanie aminotransferazy alaninowej (ALT), znanej także jako ALAT, to test krwi używany do oceny zdrowia wątroby. ALT to enzym wytwarzany głównie w komórkach wątroby, a jego obecność w krwiobiegu jest wskaźnikiem uszkodzenia wątroby. Gdy komórki wątroby są uszkodzone, enzym przedostaje się do krwi.

Badanie amylazy w krwi to test diagnostyczny, który mierzy poziom enzymu amylazy we krwi. Amylaza jest enzymem wytwarzanym głównie przez trzustkę i ślinianki, a jej główną funkcją jest rozkładanie węglowodanów (np. skrobi) na prostsze cukry.

Amylaza w dobowej zbiórce moczu (DZM) to badanie, które mierzy ilość enzymu amylazy wydalanego z moczem w ciągu 24 godzin. Jest to przydatne w diagnostyce chorób trzustki i wątroby, ponieważ amylaza jest wydalana przez nerki po wcześniejszym uwolnieniu do krwi w przypadku uszkodzenia tkanek.

Badanie ANA P/C (przeciwciała przeciwjądrowe) to diagnostyczny test laboratoryjny stosowany w celu wykrycia obecności przeciwciał skierowanych przeciwko strukturom jądrowym komórek. Jest to ważne badanie w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, które charakteryzują się nieprawidłową reakcją układu odpornościowego na własne tkanki.

ANA Profil 1 to badanie laboratoryjne, które szczegółowo analizuje obecność autoprzeciwciał przeciwjądrowych (ANA) oraz ich specyficznych podtypów. Jest ono stosowane w diagnostyce chorób autoimmunologicznych i pozwala na różnicowanie pomiędzy różnymi jednostkami chorobowymi poprzez identyfikację konkretnych przeciwciał.
W skład ANA Profil 1 wchodzą następujące przeciwciała – (nRNP / Sm, Sm, SS – A, SS – B, Scl – 70, Jo – 1, białko B centromerów, dsDNA, histony, ribosomalne P – białko)

ANA Profil 3 to rozszerzone badanie przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), które analizuje obecność i rodzaj autoprzeciwciał związanych z chorobami autoimmunologicznymi. Obejmuje szerszy zakres przeciwciał niż ANA Profil 1, dzięki czemu pozwala na bardziej precyzyjną diagnostykę i różnicowanie między różnymi chorobami autoimmunologicznymi.
W skład ANA Profil 3 wchodzą następujące przeciwciała AMA M2, Pm-Scl, PCNA, CENB, dsDNA, histony, Jo-1, nRNP/Sm, Sm, nukleosomy, Ro-52, rybosomalne białko P, Scl-70, SS-A, SS-B, DFS7.

Badanie poziomu androstendionu jest testem diagnostycznym stosowanym do oceny funkcjonowania nadnerczy, jajników u kobiet i jąder u mężczyzn. Hormon ten jest prekursorem testosteronu i estrogenów, a jego nieprawidłowy poziom może wskazywać na zaburzenia hormonalne lub choroby układu dokrewnego.

Antygen Raka Płaskonabłonkowego (SCC-Ag)  marker nowotworowy stosowany w diagnostyce, monitorowaniu leczenia oraz wykrywaniu nawrotów nowotworów płaskonabłonkowych. Wykonywane jest na podstawie próbki krwi żylnej.

Badanie antygenów rozpuszczalnych jest stosowane głównie w diagnostyce chorób autoimmunologicznych i monitorowaniu ich przebiegu. Antygeny rozpuszczalne to białka związane z różnymi strukturami komórkowymi, które mogą być uwalniane do krążenia i wywoływać odpowiedź immunologiczną.

Badanie antykoagulantu tocznia jest jednym z testów diagnostycznych służących do oceny ryzyka zakrzepicy oraz diagnozowania zespołu antyfosfolipidowego (APS). LA to autoprzeciwciała skierowane przeciwko fosfolipidom błon komórkowych, które zaburzają proces krzepnięcia krwi.

Badanie poziomu antytrombiny III (AT III) jest testem diagnostycznym służącym do oceny układu krzepnięcia krwi. Antytrombina III to naturalny inhibitor krzepnięcia, który hamuje działanie kluczowych enzymów odpowiedzialnych za tworzenie skrzeplin (m.in. trombiny i czynnika Xa). Niedobór AT III zwiększa ryzyko zakrzepicy żylnej i tętniczej.

APTT czyli czas kaolinowo-kefalinowy to badanie laboratoryjne oceniające czas krzepnięcia krwi. Wykonuje się je, aby ocenić funkcjonowanie wewnątrzpochodnego i wspólnego szlaku krzepnięcia.

ASO czyli antystreptolizyna O to badanie laboratoryjne, które mierzy poziom przeciwciał przeciwko streptolizynie O, toksynie wytwarzanej przez paciorkowce z grupy A (Streptococcus pyogenes).
Badanie to służy do oceny obecności przebytego lub aktualnego zakażenia paciorkowcowego oraz do monitorowania potencjalnych powikłań.

Badanie Aspergillus Sp. Antygen Galaktomannan w krwi to specjalistyczny test diagnostyczny stosowany do wykrywania inwazyjnej aspergilozy. Badanie wykrywa obecność galaktomannanu, składnika ściany komórkowej grzybów z rodzaju Aspergillus, który może być uwalniany do krwiobiegu podczas aktywnej infekcji.

Aspirat z drzewa oskrzelowego to próbka pobierana z dróg oddechowych, która zawiera wydzielinę z oskrzeli. Jest to test stosowany w diagnostyce infekcji dróg oddechowych, w tym zapaleń płuc, zapaleń oskrzeli oraz innych zakażeń dolnych dróg oddechowych. Posiew ilościowy to rodzaj badania mikrobiologicznego, które pozwala na ocenę obecności bakterii, grzybów lub innych mikroorganizmów w próbce, a także na określenie ich liczby.

AST (aminotransferaza asparaginianowa), znana również jako AspAT, to enzym występujący głównie w wątrobie, mięśniu sercowym, mięśniach szkieletowych, nerkach i mózgu. Badanie AST w krwi jest testem diagnostycznym służącym do oceny funkcji wątroby i mięśni oraz do diagnozowania chorób, które mogą wpływać na narządy, gdzie AST jest obecne.

Badanie cytologiczne innego materiału polega na ocenie komórek pobranych z różnych tkanek lub płynów ustrojowych w celu wykrycia zmian nowotworowych, zapalnych lub innych nieprawidłowości.

Badanie płynu z jam ciała ma na celu ocenę jego składu, obecności procesów patologicznych  oraz określenie charakteru płynu.

Badanie poziomu beta-defensyn w kale może być wykorzystywane w diagnostyce różnych schorzeń przewodu pokarmowego, w szczególności związanych z zapaleniem błony śluzowej jelit. Beta-defensyny są peptydami przeciwdrobnoustrojowymi produkowanymi przez komórki nabłonkowe jelit w odpowiedzi na infekcje lub stany zapalne, dlatego ich obecność i ilość w kale odzwierciedlają stan zdrowia jelit.

Badanie poziomu beta-2-mikroglobuliny (B2M) we krwi to test diagnostyczny wykorzystywany do oceny funkcji nerek, monitorowania nowotworów hematologicznych oraz analizy procesów zapalnych i infekcyjnych. Beta-2-mikroglobulina jest białkiem produkowanym przez wszystkie komórki jądrzaste i obecnym w krążeniu oraz w moczu.

Beta-2-mikroglobulina (B2M) w moczu jest badaniem diagnostycznym wykorzystywanym do oceny funkcji nerek, szczególnie do wykrywania uszkodzenia kanalików nerkowych. Beta-2-mikroglobulina jest białkiem produkowanym przez komórki jądrzaste i wydalanym przez nerki. Podwyższenie jej poziomu w moczu wskazuje na zaburzenia pracy kanalików nerkowych, które odpowiadają za reabsorpcję tego białka.

Badanie białka C jest stosowane w diagnostyce zaburzeń krzepnięcia krwi, szczególnie w celu oceny ryzyka zakrzepicy. Białko C to naturalny antykoagulant produkowany w wątrobie, którego aktywność jest witamino-K zależna. Wraz z białkiem S, białko C działa hamująco na czynniki krzepnięcia Va i VIIIa, zapobiegając nadmiernemu tworzeniu skrzepów.

Badanie białka całkowitego z krwi polega na oznaczeniu stężenia wszystkich białek obecnych w osoczu lub surowicy.

Badanie PAPP-A  jest jednym z elementów biochemicznej części przesiewowego testu pierwszego trymestru ciąży, zgodnie z wytycznymi Fetal Medicine Foundation (FMF). Test ten ma na celu ocenę ryzyka wystąpienia wad chromosomalnych u płodu, takich jak zespół Downa (trisomia 21), zespół Edwardsa (trisomia 18) czy zespół Pataua (trisomia 13).

Białko S-100 to grupa białek wiążących wapń, które pełnią istotną rolę w procesach takich jak regulacja wzrostu komórek, różnicowanie, odpowiedź immunologiczna i przebieg procesów zapalnych. W praktyce medycznej oznaczanie białka S-100 w krwi obwodowej wykorzystywane jest głównie jako marker diagnostyczny i prognostyczny w niektórych chorobach.

Badanie białka w moczu, zwane również białkomoczem, jest jednym z podstawowych testów diagnostycznych wykorzystywanych do oceny funkcji nerek i diagnozowania zaburzeń układu moczowego. Białko w moczu może wskazywać na uszkodzenie nerek lub inne schorzenia, dlatego jego oznaczenie jest ważnym elementem monitorowania zdrowia pacjenta.

Badanie białka w moczu jest standardowym testem diagnostycznym służącym do oceny funkcji nerek. Białko w moczu (proteinuria) może być wskaźnikiem uszkodzenia nerek lub zaburzeń metabolicznych, które prowadzą do zwiększonego wydzielania białek do moczu. Test ten jest szczególnie ważny w diagnostyce chorób nerek oraz w monitorowaniu pacjentów z przewlekłymi chorobami, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, czy zespół nerczycowy.

Badanie bilirubiny bezpośredniej mierzy poziom tej substancji we krwi. Wykonywane jest głównie w celu oceny funkcji wątroby oraz w diagnostyce schorzeń związanych z układem żółciowym i wątrobowym.

Bilirubina całkowita jest jednym z kluczowych wskaźników wykorzystywanych do oceny funkcji wątroby i układu żółciowego. Bilirubina powstaje w wyniku rozkładu hemoglobiny w organizmie, głównie po zniszczeniu czerwonych krwinek. Jest to pigment, który przechodzi przez różne formy, zanim zostanie wydalony z organizmu. W badaniu bilirubina całkowita obejmuje zarówno bilirubinę pośrednią (niesprzężoną), jak i bilirubinę bezpośrednią (sprzężoną).

Frakcje bilirubiny odnoszą się do podziału bilirubiny na różne formy, które są obecne we krwi: bilirubina pośrednia (niesprzężona) i bilirubina bezpośrednia (sprzężona). Bilirubina jest produktem rozpadu hemoglobiny, który przekształca się w wątrobie i wydalany jest z organizmu przez żółć. Badanie frakcji bilirubiny pomaga w dokładniejszej diagnostyce problemów związanych z wątrobą i układem żółciowym.

Badanie bolerioza IgG P/C to jedno z badań stosowanych w diagnostyce boreliozy, którego celem jest wykrycie przeciwciał klasy IgG skierowanych przeciwko antygenom bakterii Borrelia. Przeciwciała IgG pojawiają się zazwyczaj w późniejszym etapie infekcji i mogą utrzymywać się w organizmie przez długi czas po leczeniu.

Badanie bolerioza IgM P/C jest testem stosowanym w diagnostyce boreliozy, mającym na celu wykrycie przeciwciał klasy IgM skierowanych przeciwko antygenom bakterii Borrelia. Przeciwciała IgM są pierwszą linią obrony organizmu, które pojawiają się w początkowej fazie zakażenia.

Western Blot to jedno z głównych badań potwierdzających diagnozę boreliozy, szczególnie po uzyskaniu dodatnich wyników w testach przesiewowych (takich jak ELISA). Badanie to wykrywa przeciwciała klasy IgM i IgG przeciwko bakteriom Borrelia, które wywołują boreliozę. Western Blot jest dokładniejszym testem, który pozwala na identyfikację specyficznych białek bakterii, które są odpowiedzialne za wywołanie reakcji immunologicznych w organizmie.

Badanie Boreliozy LTT  to test diagnostyczny, który bada odpowiedź limfocytów T na antygeny Borrelia burgdorferi (bakterii wywołującej boreliozę). W tym badaniu mierzy się reakcję układu odpornościowego na obecność patogenu. LTT jest jednym z testów wykorzystywanych w diagnostyce boreliozy, zwłaszcza w przypadkach, kiedy inne badania, takie jak testy serologiczne (IgG, IgM), nie dają jednoznacznych wyników.

Bruceloza to infekcja bakteryjna wywołana przez bakterie rodzaju Brucella. Jest to choroba zoonotyczna, co oznacza, że może być przenoszona z zwierząt na ludzi, zwykle przez kontakt z zakażonymi zwierzętami lub ich produktami (np. mlekiem, mięsem) albo przez kontakt z zainfekowanymi płynami ustrojowymi. Test IgG w diagnostyce brucelozy mierzy obecność przeciwciał klasy IgG skierowanych przeciwko bakteriom Brucella, co może świadczyć o przebytej lub przewlekłej infekcji.

Bruceloza to choroba zakaźna wywołana przez bakterie rodzaju Brucella, która może być przenoszona z zwierząt na ludzi, najczęściej przez kontakt z zakażonymi zwierzętami lub ich produktami (np. mlekiem, mięsem). Badanie IgM w diagnostyce brucelozy mierzy obecność przeciwciał klasy IgM (immunoglobulin M), które są wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na infekcję w początkowych fazach zakażenia.

C-peptyd to białko powstające w wyniku rozkładu proinsuliny, która jest prekursorem insuliny w organizmach ludzkich. Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę, który pomaga regulować poziom glukozy we krwi. Badanie C-peptydu jest testem diagnostycznym, który pozwala ocenić wydolność trzustki i produkcję insuliny przez organizm.

Badanie C1 Inhibitor – Esterazy Ilościowo  jest testem, który mierzy poziom i aktywność białka C1 inhibitor (C1-INH) w surowicy krwi pacjenta. C1 inhibitor pełni ważną rolę w regulowaniu układu dopełniacza oraz kaskady kininowej, hamując aktywność enzymów, takich jak esterazy C1, które są częścią szlaku klasycznego układu dopełniacza.

C3 składowa dopełniacza jest jednym z najważniejszych białek układu dopełniacza, który stanowi integralną część układu odpornościowego. Układ dopełniacza jest zespołem białek, które współpracują w odpowiedzi na infekcje, stan zapalny i usuwanie obumarłych komórek, wspierając tym samym odpowiedź immunologiczną organizmu.

C4 (pełna nazwa: C4 składowa dopełniacza) jest jednym z białek układu dopełniacza, który jest kluczowy dla odpowiedzi immunologicznej organizmu. Układ dopełniacza jest zespołem białek krwi, które pomagają w obronie przed infekcjami, usuwaniu uszkodzonych komórek oraz wspomagają odpowiedź zapalną. C4 jest częścią szlaku klasycznego układu dopełniacza, który uruchamiany jest w odpowiedzi na infekcje lub inne zaburzenia w organizmie.

CA 125 to białko, które występuje w komórkach niektórych tkanek ciała, w tym w jajnikach. Jest to tzw. antygen nowotworowy, którego poziom we krwi może być podwyższony w wyniku różnych stanów chorobowych, w tym w przypadku niektórych rodzajów nowotworów. CA 125 jest najczęściej wykorzystywane w diagnostyce raka jajnika, ale podwyższony poziom tego białka może występować również w innych stanach, takich jak stany zapalne czy łagodne guzy.

CA 15.3  jest białkiem, które występuje głównie w komórkach gruczołów piersiowych. Jest jednym z markerów nowotworowych, czyli substancji, które mogą być wykryte we krwi pacjenta i wskazywać na obecność nowotworu. Choć CA 15-3 jest szczególnie przydatne w monitorowaniu raka piersi, jego poziom może być podwyższony także w przypadku innych nowotworów (np. rak jajnika, płuc, trzustki, wątroby) oraz w niektórych chorobach niezwiązanych z nowotworami.

CA 19.9 to marker nowotworowy, który jest używany w diagnostyce, monitorowaniu leczenia oraz ocenie nawrotów w przypadku niektórych nowotworów, w tym głównie raka trzustki, ale także innych nowotworów układu pokarmowego, takich jak rak jelita grubego, wątroby, dróg żółciowych, żołądka czy jajników. Badanie to pomaga lekarzom w śledzeniu postępów leczenia oraz w wykrywaniu nawrotów choroby.

CA 50  to marker nowotworowy, który jest używany w diagnostyce i monitorowaniu leczenia niektórych nowotworów, w tym raka trzustki, raka jelita grubego, a także innych nowotworów układu pokarmowego. Badanie CA 50 może również być przydatne w ocenie nawrotów choroby oraz w monitorowaniu odpowiedzi na leczenie.

CA 72.4 to marker nowotworowy, który jest wykorzystywany w diagnostyce oraz monitorowaniu leczenia niektórych nowotworów, szczególnie w przypadku raka żołądka oraz innych nowotworów przewodu pokarmowego. Jest to jeden z markerów, który pomaga w ocenie zaawansowania choroby oraz monitorowaniu odpowiedzi na leczenie.

Candida albicans/krusei/glabrata DNA (jakościowo) to molekularne badanie diagnostyczne, które służy do wykrywania obecności materiału genetycznego grzybów z rodzaju Candida, w tym Candida albicans, Candida krusei oraz Candida glabrata. Test wykrywa DNA tych grzybów w próbce pobranej od pacjenta, co pozwala na szybkie i precyzyjne zdiagnozowanie infekcji wywołanych tymi drobnoustrojami.

Badanie Candida sp. Antygen mannanowy polega na wykrywaniu obecności antygenów mannanowych, które są częścią struktury komórkowej drożdży z rodzaju Candida, w organizmie pacjenta. Antygen mannanowy jest polisacharydem, który znajduje się na powierzchni komórek Candida i jest jednym z najważniejszych składników ich ściany komórkowej.

Badanie CCP P/C  jest testem serologicznym, który służy do wykrywania przeciwciał przeciwko cyklicznemu cytrulinowanemu peptydowi (CCP). Przeciwciała te są charakterystyczne dla reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) i stanowią jedno z ważniejszych narzędzi diagnostycznych w wykrywaniu tej choroby.

CEA (Carcinoembryonic Antigen), czyli antygen karcinoembrionalny, to białko, które w normalnych warunkach występuje w bardzo niskich stężeniach w organizmach dorosłych. Jest to substancja, która produkowana jest głównie w trakcie rozwoju płodowego, a w małych ilościach może występować także w organizmach dorosłych. Zwiększone stężenie CEA w surowicy krwi może być wskaźnikiem obecności niektórych nowotworów, w tym głównie nowotworów przewodu pokarmowego, ale także innych typów nowotworów.

HLA-DQ2 to jeden z dwóch głównych genów (obok HLA-DQ8), które są ściśle związane z ryzykiem rozwoju celiakii. Te geny kodują białka, które są częścią układu odpornościowego i pełnią rolę w rozpoznawaniu obcych substancji, w tym peptydów glutenu.
W około 90-95% przypadków pacjentów z celiakią obecny jest gen HLA-DQ2, dlatego testowanie pod kątem HLA-DQ2 jest jednym z kluczowych elementów diagnozowania tej choroby, szczególnie w przypadkach, gdzie inne testy są niewystarczające lub niejednoznaczne.

Ceruloplazmina to białko osocza krwi, które pełni istotną rolę w metabolizmie miedzi oraz w transporcie tej miedzi w organizmie. Jest również ważnym enzymem oksydoredukcyjnym, który bierze udział w reakcji utleniania żelaza, pomagając w transporcie żelaza w organizmie. Ceruloplazmina jest syntetyzowana w wątrobie, a jej poziom w surowicy może być używany jako marker w różnych stanach chorobowych, w tym chorobach związanych z metabolizmem miedzi.

CH50 (całkowita hemolityczna aktywność dopełniacza) to test laboratoryjny służący do oceny funkcji układu dopełniacza, który jest częścią wrodzonej odporności organizmu. Układ dopełniacza składa się z grupy białek obecnych w osoczu, które są aktywowane w odpowiedzi na infekcje, uszkodzenia komórek czy reakcje zapalne. Test CH50 mierzy zdolność układu dopełniacza do wywoływania lizy (rozpadu) komórek w wyniku aktywacji tzw. klasycznej drogi dopełniacza.

Badanie Chlamydia pneumoniae IgA P/C jest testem serologicznym wykonywanym na próbce krwi, który pozwala wykryć obecność przeciwciał klasy IgA przeciwko bakteriom Chlamydia pneumoniae. Przeciwciała IgA są produkowane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na zakażenie, szczególnie w fazie aktywnej lub przewlekłej infekcji.

Badanie Chlamydia pneumoniae IgG P/C to test serologiczny wykonywany na próbce krwi, który pozwala na wykrycie przeciwciał klasy IgG przeciwko bakterii Chlamydia pneumoniae. Obecność przeciwciał IgG wskazuje na kontakt z bakterią w przeszłości, a w niektórych przypadkach może również sugerować trwającą lub przewlekłą infekcję.

Badanie Chlamydia pneumoniae IgM P/C to test serologiczny wykonywany na próbce krwi, który służy do wykrywania przeciwciał klasy IgM przeciwko bakterii Chlamydia pneumoniae. Obecność tych przeciwciał jest markerem wczesnej fazy infekcji, co pozwala na wykrycie świeżego zakażenia.

Chlamydia trachomatis DNA to badanie molekularne, które wykrywa obecność materiału genetycznego bakterii Chlamydia trachomatis w próbce pobranej od pacjenta. Wykorzystuje ono zaawansowane techniki, takie jak PCR, co umożliwia bardzo dokładne i czułe potwierdzenie obecności bakterii.

Badanie Chlamydia trachomatis DNA z wymazu to test diagnostyczny pozwalający wykryć obecność materiału genetycznego bakterii Chlamydia trachomatis. Jest ono bardzo czułe i precyzyjne, dzięki zastosowaniu metod molekularnych, takich jak reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR).
Badanie Neisseria gonorrhoeae DNA z wymazu jest precyzyjnym testem molekularnym służącym do wykrywania materiału genetycznego bakterii odpowiedzialnej za rzeżączkę – jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową.

Badanie Chlamydia trachomatis IgA P/C z krwi polega na ocenie obecności przeciwciał klasy IgA skierowanych przeciwko bakterii Chlamydia trachomatis. Test ten pozwala na określenie aktywności zakażenia, zwłaszcza w sytuacjach podejrzenia przewlekłej lub nawracającej infekcji.

Badanie Chlamydia trachomatis IgG P/C to test serologiczny wykonywany z próbki krwi w celu wykrycia przeciwciał klasy IgG skierowanych przeciwko bakterii Chlamydia trachomatis. Jest to pomocne narzędzie diagnostyczne w ocenie przebytej lub przewlekłej infekcji.

Badanie Chlamydia trachomatis IgM P/C polega na wykrywaniu przeciwciał klasy IgM przeciwko bakterii Chlamydia trachomatis w próbce krwi. Obecność przeciwciał IgM wskazuje na świeże, niedawno rozpoczęte zakażenie.

Badanie poziomu chlorków (Cl) we krwi jest testem diagnostycznym, który pozwala ocenić równowagę elektrolitową organizmu oraz stan nawodnienia. Chlorki są jednym z głównych elektrolitów w organizmie i odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej, osmotycznej oraz w regulacji funkcji komórkowych.

Badanie stężenia chlorków w dobowej zbiórce moczu (DZM) polega na pomiarze ilości jonów chlorkowych (Cl) wydalanych z organizmu w ciągu 24 godzin. Jest to test diagnostyczny stosowany w ocenie równowagi elektrolitowej oraz funkcji nerek.

Badanie chlorków w moczu polega na oznaczeniu stężenia jonów chlorkowych (Cl) w pojedynczej próbce moczu. Jest to test diagnostyczny, który ocenia równowagę elektrolitową organizmu oraz funkcję nerek w wydalaniu chlorków.

Badanie cholesterolu całkowitego jest jednym z podstawowych testów diagnostycznych, który pozwala ocenić poziom tłuszczu we krwi, a dokładniej sumaryczny poziom cholesterolu w osoczu. Cholesterol jest istotnym składnikiem komórek w organizmie, ale jego nadmiar może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, w tym do chorób serca i naczyń.

Badanie cholesterolu HDL jest testem diagnostycznym, który mierzy poziom „dobrego” cholesterolu w organizmie. HDL odgrywa kluczową rolę w usuwaniu nadmiaru cholesterolu z krwi, zapobiegając jego odkładaniu się w ścianach naczyń krwionośnych i zmniejszając ryzyko chorób serca i miażdżycy.

Badanie cholesterolu LDL  jest jednym z kluczowych testów diagnostycznych w ocenie zdrowia układu sercowo-naczyniowego. LDL jest często nazywany „złym” cholesterolem, ponieważ wysoki poziom tej frakcji cholesterolu może prowadzić do odkładania się tłuszczu w ścianach naczyń krwionośnych, co zwiększa ryzyko miażdżycy, zawału serca i udaru mózgu.

Cholinoesteraza jest enzymem, który pełni istotną rolę w układzie nerwowym, biorąc udział w rozkładzie neurotransmitera acetylocholiny. Badanie poziomu cholinoesterazy z krwi jest stosowane do oceny funkcji wątroby, monitorowania zatrucia toksynami lub substancjami chemicznymi, a także w diagnostyce niektórych chorób neuromuskularnych.

Chromogranina A (CgA) jest białkiem, które pełni rolę magazynowania i transportu hormonów w organizmach. Jest obecne w komórkach neuroendokrynnych, które wydzielają hormony takie jak insulina, serotonina czy katecholaminy. Badanie poziomu chromograniny A we krwi jest stosowane w diagnostyce różnych stanów chorobowych, zwłaszcza tych związanych z układem neuroendokrynnym.

CINtec Plus to nowoczesny test diagnostyczny, który pomaga ocenić ryzyko rozwoju raka szyjki macicy u kobiet z wynikami cytologii sugerującymi nieprawidłowości oraz pozytywnym wynikiem testu na HPV. Jego zastosowanie w diagnostyce pozwala na bardziej precyzyjną ocenę, które zmiany wymagają dalszej interwencji, a które mogą być monitorowane. Test ten stanowi ważne narzędzie w profilaktyce i leczeniu raka szyjki macicy.
Cytologia cienkowarstwowa (znana również jako Pap test cienkowarstwowy) to nowoczesna technika diagnostyczna wykorzystywana do oceny komórek szyjki macicy w celu wykrycia zmian przedrakowych, nowotworowych oraz innych nieprawidłowości. Jest to alternatywa dla tradycyjnej cytologii (tzw. Pap smear), która daje równie wysoką dokładność, ale z wyższą jakością próbek, zmniejszając ryzyko błędów diagnostycznych.

CINtec Plus to nowoczesny test diagnostyczny, który pomaga ocenić ryzyko rozwoju raka szyjki macicy u kobiet z wynikami cytologii sugerującymi nieprawidłowości oraz pozytywnym wynikiem testu na HPV. Jego zastosowanie w diagnostyce pozwala na bardziej precyzyjną ocenę, które zmiany wymagają dalszej interwencji, a które mogą być monitorowane. Test ten stanowi ważne narzędzie w profilaktyce i leczeniu raka szyjki macicy.

Kinaza kreatynowa (CK) jest enzymem obecnym w wielu tkankach organizmu, w tym w mięśniach szkieletowych, sercu i mózgu. Pomiar poziomu CK we krwi jest używany do oceny uszkodzeń mięśni, serca oraz innych stanów, które mogą prowadzić do uwolnienia tego enzymu do krwiobiegu.

CK-MB to izoenzym kinazy kreatynowej (CK), który znajduje się głównie w mięśniu sercowym. Pomiar poziomu CK-MB we krwi jest pomocny w diagnostyce zawału serca i ocenie uszkodzeń serca. CK-MB jest szczególnie użytecznym markerem w diagnostyce ostrych stanów związanych z sercem.

CMV IgG awidność to specjalistyczne badanie służące do oceny awidności (siły związania) przeciwciał IgG przeciwko cytomegalowirusowi (CMV). Jest to wskaźnik pomagający określić, czy zakażenie CMV jest świeże, czy miało miejsce w przeszłości. Badanie to jest szczególnie istotne w kontekście diagnostyki kobiet w ciąży, gdzie zakażenie CMV w trakcie ciąży może stanowić zagrożenie dla płodu.

CMV IgG to badanie diagnostyczne, które mierzy poziom przeciwciał IgG w odpowiedzi na zakażenie cytomegalowirusem (CMV). Cytomegalowirus (CMV) to wirus z rodziny herpeswirusów, który może wywoływać infekcje w różnych częściach ciała. Badanie IgG przeciw CMV jest używane do oceny, czy osoba miała wcześniejsze zakażenie wirusem, co może być ważne w diagnostyce zarówno u dorosłych, jak i u kobiet w ciąży.

CMV IgM P/C to test laboratoryjny, który wykrywa obecność przeciwciał klasy IgM przeciwko cytomegalowirusowi (CMV) w krwi pacjenta. Badanie to jest używane w diagnostyce świeżych zakażeń wirusem CMV. Przeciwciała IgM pojawiają się we krwi wkrótce po infekcji i są markerem ostrego lub niedawnego zakażenia.

CMV Ilościowo to badanie laboratoryjne, które służy do określenia ilości (czyli tytru) wirusa cytomegalowirusa (CMV) we krwi pacjenta. Badanie to jest często nazywane badaniem ilościowym CMV i ma na celu pomiar mnożenia wirusa w organizmie, co może pomóc w ocenie aktywności infekcji oraz monitorowaniu jej przebiegu, szczególnie u osób z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby po przeszczepieniach, z HIV czy w ciąży.

CMV Jakościowo to test laboratoryjny, który wykrywa obecność wirusa cytomegalowirusa (CMV) w organizmie pacjenta, ale nie określa jego ilości. Badanie to pozwala na stwierdzenie, czy pacjent jest zakażony wirusem CMV, ale nie dostarcza informacji o poziomie aktywności wirusa ani o tym, jak duża ilość wirusa znajduje się w organizmie.

Badanie Collagen 1A1 Polymorphism polega na wykrywaniu i analizie polimorfizmów w genie COL1A1, który odpowiada za produkcję kolagenu typu I – kluczowego białka strukturalnego w organizmach ludzkich, szczególnie w kościach, skórze, ścięgnach, chrząstkach i innych tkankach łącznych. Polimorfizmy w tym genie mogą wpływać na jakość i ilość produkowanego kolagenu, co ma istotne znaczenie w kontekście wielu chorób i schorzeń związanych z tkanką łączną.

COVID-19 Wymaz PCR to jedno z najczęściej stosowanych badań diagnostycznych do wykrywania zakażenia wirusem SARS-CoV-2, który powoduje chorobę COVID-19. Badanie to polega na pobraniu próbki z dróg oddechowych pacjenta (zwykle z gardła, nosa lub kombinacji obu), a następnie przeprowadzeniu analizy w laboratorium za pomocą technologii reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) w celu wykrycia materiału genetycznego wirusa.

CRP – C-Reaktywne Białko jest białkiem wytwarzanym przez wątrobę w odpowiedzi na stan zapalny w organizmie. Badanie poziomu CRP we krwi jest jednym z najczęściej wykonywanych testów diagnostycznych, który pomaga w ocenie obecności i intensywności procesu zapalnego w organizmie.

„Cyfra 21-1” to test diagnostyczny, który oznacza poziom antygenów Cyfra 21-1 (znane również jako fragment cytozolu keratyny 19) we krwi. Jest to białko, które występuje w komórkach nabłonkowych, w tym w komórkach nowotworowych, szczególnie w raku płuc i innych nowotworach nabłonkowych. Badanie to jest używane głównie jako marker nowotworowy w diagnostyce i monitorowaniu leczenia pewnych rodzajów raka.

Badanie poziomu cynku we krwi służy do oceny jego stężenia w organizmie. Cynk jest niezbędnym mikroelementem, odgrywającym kluczową rolę w wielu procesach biologicznych, takich jak metabolizm, funkcjonowanie układu odpornościowego, regeneracja tkanek, a także zdrowie skóry i włosów. Niedobór lub nadmiar cynku może prowadzić do różnych zaburzeń zdrowotnych.

Badanie poziomu cynku w moczu polega na oznaczeniu stężenia tego pierwiastka w próbce moczu. Jest to pomocne narzędzie diagnostyczne do oceny metabolizmu cynku oraz jego wydalania z organizmu. Cynk jest niezbędnym mikroelementem biorącym udział w licznych procesach biologicznych, takich jak funkcjonowanie układu odpornościowego, metabolizm enzymów i regeneracja tkanek.

Badanie polegające na pobraniu specjalnych pręcików komórek złuszczających się w pochwie. Ma zastosowanie we wczesnym wykrywaniu raka. Zaleca się przeprowadzanie badania raz na 6 miesięcy. Najlepiej udać się na badanie w pierwszych dniach po zakończeniu miesiączki.

Cytologia jednowarstwowa, znana również jako cytologia cienkowarstwowa, to nowoczesna technika pobierania i oceny komórek z szyjki macicy. Jest to udoskonalona wersja tradycyjnej cytologii, która zapewnia wyższą jakość preparatów i dokładniejsze wyniki diagnostyczne, szczególnie w wykrywaniu zmian przedrakowych i nowotworowych.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa (cienkowarstwowa LBC) + Chlamydia trachomatis – jakościowy.

W skład profilu wchodzą: cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 14 z genotypowaniem.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 14 i HSV I i II.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 16 z genotypowaniem.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 2 ( 6 i 11 ) z genotypowaniem.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 28 z genotypowaniem.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 4 z genotypowaniem.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa (cienkowarstwowa LBC) + Mycoplasma genitalium.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 2 ( 16 i 18 )  z genotypowaniem.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa (cienkowarstwowa LBC) + Test HPV 2 ( 6 i 11 ) i HSV I i II.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Ureaplasma species.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test Pronatal I (Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HSV I/II).

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test Pronatal II (Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 14).

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test Pronatal III (Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 14, HSV I/II).

W skład profilu wchodzą: W skład profilu wchodzą: cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test pronatal IV (Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 28).

W skład profilu wchodzą: cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC) + Test pronatal V (Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 28, HSV I/II).

W skład profilu wchodzą: cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC), Chlamydia trachomatis i Ureaplasma species.

W skład profilu wchodzą: cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC), Chlamydia trachomatis i Mycoplasma genitalium.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC), Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species i Mycoplasma genitalium.

W skład profilu wchodzą: Cytologia jednowarstwowa  (cienkowarstwowa LBC), Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium i Mycoplasma hominis.

Badanie cytologiczne osadu komórkowego moczu to diagnostyczne badanie, które polega na analizie komórek obecnych w osadzie moczu w celu wykrycia nieprawidłowości, takich jak zmiany nowotworowe, infekcje czy inne choroby układu moczowego. Badanie to pozwala na ocenę obecności komórek zapalnych, nowotworowych, a także innych patologicznych komórek w próbce moczu, co może pomóc w wykrywaniu chorób takich jak rak pęcherza moczowego, stany zapalne czy inne zaburzenia układu moczowego.

Badanie czystości pochwy to podstawowe badanie mikrobiologiczne, które pozwala ocenić równowagę mikroflory w pochwie i wykryć ewentualne stany zapalne, infekcje bakteryjne, grzybicze lub pierwotniakowe. Jest często wykonywane jako część diagnostyki ginekologicznej.

D-dimery to fragmenty białkowe powstające w procesie rozkładu skrzepów krwi (fibrynolizy). Ich obecność we krwi wskazuje, że w organizmie dochodziło do procesu krzepnięcia i jego rozpuszczania. Badanie poziomu D-dimerów jest używane w diagnostyce zakrzepicy, zatorowości płucnej oraz innych zaburzeń związanych z krzepnięciem krwi.

Badanie w kierunku dermatofitów to diagnostyka mająca na celu wykrycie infekcji grzybiczych wywołanych przez dermatofity, czyli grzyby chorobotwórcze atakujące skórę, włosy i paznokcie.

DHEA to hormon steroidowy produkowany głównie przez nadnercza, w mniejszych ilościach także przez jajniki i jądra. Jest prekursorem hormonów płciowych, takich jak testosteron i estrogeny. Badanie poziomu DHEA we krwi dostarcza informacji o funkcjonowaniu nadnerczy oraz równowadze hormonalnej w organizmie.

DHEA-S to stabilna postać DHEA, hormonu steroidowego produkowanego głównie przez nadnercza, a w mniejszych ilościach przez jajniki i jądra. Jest prekursorem hormonów płciowych, takich jak testosteron i estrogeny. Badanie poziomu DHEA-S pozwala na ocenę funkcji nadnerczy i diagnozowanie zaburzeń hormonalnych.

DHT to hormon androgenowy powstający z testosteronu pod wpływem enzymu 5-alfa-reduktazy. Jest kluczowy dla rozwoju męskich cech płciowych, wzrostu włosów, funkcji gruczołu krokowego i procesów hormonalnych w organizmie. Badanie poziomu DHT wykonuje się w celu oceny zaburzeń związanych z androgenami, takich jak łysienie androgenowe, przerost prostaty czy zaburzenia hormonalne.

Diagnostyka predyspozycji genetycznej do nowotworów o lokalizacji wielonarządowej (CHEK2 – 2 mutacje) + (NOD2 – 1 mutacja).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do nowotworu piersi i jajników (BRCA1 – 4 mutacje Cys61Gly, 4153delA, 5382insC, 185delAG).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do nowotworu piersi i jajników (BRCA1 – 6 mutacji Cys61Gly, Gln855Ter, 3819del5, 4153delA, 5382insC, 185delAG).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do nowotworu piersi i jajników (BRCA1 – 6 mutacji Cys61Gly, Gln855Ter, 3819del5 ,4153delA, 5382insC, 185delAG) + (BRCA2 – 2 mutacje 7985G>A;5972 C/T).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do nowotworu prostaty  (BRCA1 – 2 mutacje) + (CHEK2 – 2 mutacje) + (NBS1 – 1 mutacja).

Hemochromatoza jest dziedziczną chorobą metaboliczną, która prowadzi do nadmiernego wchłaniania żelaza z przewodu pokarmowego i jego gromadzenia w różnych narządach, takich jak wątroba, serce czy trzustka. W diagnostyce genetycznej hemochromatozy przeprowadza się badanie w celu identyfikacji pięciu występujących mutacji: H63D, C282Y, S65C, E168X oraz Q283P.

Hemochromatoza jest dziedziczną chorobą metaboliczną, która prowadzi do nadmiernego wchłaniania żelaza z przewodu pokarmowego i jego gromadzenia w różnych narządach, takich jak wątroba, serce czy trzustka. Może to prowadzić do uszkodzenia tych narządów, a w efekcie – do poważnych chorób, w tym marskości wątroby, cukrzycy, chorób serca, a także problemów z stawami. Hemochromatoza jest najczęściej spowodowana mutacjami w genie HFE.
W diagnostyce genetycznej hemochromatozy przeprowadza się badanie w celu identyfikacji dwóch najczęściej występujących mutacji w genie HFE: C282Y i H63D.

Diagnostyka ryzyka nowotworowego zależnego od estrogenów (HTGR) (BRCA1 – 3 mutacje) + (CHEK2 – 1 mutacja).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do zakrzepicy – trombofilia proakcelerynowa – mutacja genu czynnika V typu Leiden – F5 mutacja: R506Q (c.1601G>A, p.Arg534Gln).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do zakrzepicy ( czynnik II i czynnik V ) czynnik II – F2 mutacja: G20210A (g.21538G>A c.*97G>A), czynnik V – typu Leiden – F5 mutacja: R506Q (c.1601G>A, p.Arg534Gln).

Diagnostyka predyspozycji genetycznych do zakrzepicy – hiperprotrombinemia – mutacja genu protrombiny ( czynnika II ) – F2 mutacja: G20210A (g.21538G>A c.*97G>A).

Badanie aktywności diaminooksydazy (DAO) służy ocenie poziomu enzymu DAO we krwi, który odgrywa kluczową rolę w metabolizmie histaminy. DAO rozkłada histaminę, substancję uwalnianą w organizmie podczas reakcji alergicznych, procesów zapalnych i spożycia niektórych pokarmów zawierających histaminę.

Diaminooksydaza (DAO) to enzym, który odgrywa kluczową rolę w metabolizowaniu histaminy w organizmie. Badanie aktywności DAO jest wykorzystywane do diagnozowania nietolerancji histaminy, stanu, w którym organizm ma problem z rozkładem histaminy z powodu zbyt niskiego poziomu tego enzymu. Histamina jest substancją chemiczną, która występuje naturalnie w organizmach ludzi i zwierząt i jest zaangażowana w reakcje zapalne oraz w regulowanie wielu procesów biologicznych.

Badanie poziomu digoksyny we krwi jest kluczowym elementem monitorowania leczenia pacjentów stosujących ten lek, zwłaszcza w przypadkach niewydolności serca i migotania przedsionków. Regularne badania pomagają zapewnić skuteczność terapii, zapobiegając jednocześnie toksyczności leku, która może wystąpić przy zbyt wysokich stężeniach.

EBV IgG to badanie, które mierzy poziom przeciwciał typu IgG przeciwko wirusowi Epstein-Barr (EBV) w organizmie. Wirus Epstein-Barr jest jedną z najczęstszych przyczyn zakażeń wirusowych u ludzi i może prowadzić do takich chorób jak mononukleoza zakaźna, a także być związany z rozwojem niektórych nowotworów, takich jak chłoniaki. Obecność przeciwciał IgG sugeruje przebyte zakażenie i odporność na wirusa Epstein-Barr.

Badanie EBV IgM jest przydatnym narzędziem w diagnostyce ostrego zakażenia wirusem Epstein-Barr, w tym mononukleozy zakaźnej. Obecność przeciwciał IgM sugeruje, że pacjent jest w fazie aktywnej infekcji i może być zakaźny. Wynik negatywny wskazuje na brak ostrego zakażenia w danym momencie, podczas gdy wynik pozytywny wskazuje na wczesną fazę choroby, która wymaga leczenia i odpowiedniego zarządzania.

Badanie EBV IgM i IgG (mononukleoza) jest diagnostycznym testem laboratoryjnym, który ocenia obecność przeciwciał przeciw wirusowi Epsteina-Barr (EBV). Ten wirus jest główną przyczyną mononukleozy zakaźnej, choroby wirusowej, która może powodować zmęczenie, gorączkę, powiększenie węzłów chłonnych i gardła.

EBV Jakościowo to badanie diagnostyczne, które ma na celu określenie obecności wirusa Epstein-Barr (EBV) w organizmie, ale w jakościowy sposób. Oznacza to, że test wykrywa sam obecność wirusa (lub jego materiału genetycznego) w próbce, ale nie określa dokładnego poziomu wirusa ani jego ilości. To badanie nie mierzy ilości przeciwciał (jak IgM lub IgG), lecz stwierdza, czy wirus jest obecny w danym momencie w organizmie pacjenta.

ENA Profil to badanie diagnostyczne, które wykrywa przeciwciała skierowane przeciwko antygenom wyciągalnym jądrowym (ENA), czyli białkom zawartym w jądrze komórkowym. Przeciwciała te są produkowane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na choroby autoimmunologiczne, w których organizm atakuje własne tkanki.ENA Profil (SS-A, SS-B, RNP-Sm, Sm, Scl-70, Jo-1).

Badanie EPX (eozynofilowe białko X) jest testem laboratoryjnym używanym do oceny aktywności eozynofilów, rodzaju białych krwinek, które odgrywają kluczową rolę w reakcjach alergicznych i procesach zapalnych.

Badanie oporności osmotycznej erytrocytów to specjalistyczny test laboratoryjny stosowany w diagnostyce schorzeń związanych z nieprawidłową budową lub funkcją czerwonych krwinek (erytrocytów). Oporność osmotyczna oznacza zdolność erytrocytów do zachowania integralności w roztworach o różnym stężeniu soli (chlorku sodu, NaCl).

Estradiol (E2) jest jednym z głównych estrogenów, czyli hormonów płciowych. Jego poziom we krwi odgrywa kluczową rolę w regulacji funkcji rozrodczych oraz wielu innych procesów w organizmie. Badanie poziomu estradiolu jest szeroko stosowane w diagnostyce problemów hormonalnych, ocenie płodności i monitorowaniu leczenia hormonalnego.

Estriol wolny (uE3) jest jednym z trzech głównych estrogenów (obok estradiolu i estronu). Jego badanie we krwi jest szczególnie ważne w okresie ciąży, ponieważ jest produkowany głównie przez łożysko i płód. Wolny estriol stanowi istotny wskaźnik zdrowia ciąży oraz rozwoju płodu.

Badanie poziomu fenytoiny we krwi jest wykonywane w celu monitorowania stężenia tego leku w organizmie. Fenytoina to lek przeciwpadaczkowy stosowany w leczeniu padaczki oraz w zapobieganiu napadom drgawkowym. Regularne kontrolowanie jej stężenia jest istotne, ponieważ ma wąski zakres terapeutyczny, a zarówno niedobór, jak i nadmiar leku mogą być niebezpieczne.

Ferrytyna jest białkiem magazynującym żelazo w organizmie, głównie w wątrobie, śledzionie, szpiku kostnym i mięśniach. Badanie poziomu ferrytyny we krwi jest istotne w diagnostyce i monitorowaniu zaburzeń związanych z gospodarką żelazową oraz w ocenie ogólnego stanu zdrowia.

Fibrynogen to białko osocza wytwarzane w wątrobie, odgrywające kluczową rolę w procesie krzepnięcia krwi. Jego poziom w organizmie może dostarczyć informacji na temat zdolności organizmu do formowania skrzepów oraz wskazać na obecność stanów zapalnych lub chorób wpływających na układ krzepnięcia.

Fosfataza alkaliczna (ALP) jest enzymem obecnym w wielu tkankach organizmu, głównie w wątrobie, kościach, jelitach i nerkach. Badanie poziomu ALP we krwi jest przydatne w diagnostyce chorób wątroby, kości oraz niektórych innych schorzeń wpływających na te narządy.

Fosfataza alkaliczna granulocytów (FAG) to enzym występujący w granulocytach, czyli jednym z rodzajów białych krwinek. Badanie aktywności tego enzymu ma zastosowanie przede wszystkim w diagnostyce hematologicznej, szczególnie w różnicowaniu chorób nowotworowych układu krwiotwórczego, takich jak białaczki.

Fosfataza kwaśna (ACP) to enzym obecny w wielu tkankach organizmu, takich jak gruczoł krokowy (prostata), wątroba, nerki, śledziona, kości, czy czerwone krwinki. Badanie poziomu fosfatazy kwaśnej we krwi ma zastosowanie w diagnostyce niektórych chorób, zwłaszcza związanych z prostatą, kośćmi oraz niektórymi nowotworami.

Fosfataza kwaśna sterczowa (PAP) to specyficzny izoenzym fosfatazy kwaśnej produkowany przez gruczoł krokowy (prostatę). Badanie poziomu PAP we krwi jest stosowane głównie w diagnostyce i monitorowaniu raka prostaty, zwłaszcza w zaawansowanych przypadkach z przerzutami.

Fosforany (fosfor nieorganiczny, oznaczany często jako Pi) to składnik mineralny obecny we krwi, odgrywający kluczową rolę w budowie kości, funkcjonowaniu komórek, produkcji energii i równowadze kwasowo-zasadowej. Badanie poziomu fosforanów jest przydatne w diagnostyce zaburzeń metabolicznych, chorób nerek, kości oraz w ocenie równowagi elektrolitowej.

Fosforany w dobowej zbiórce moczu (DZM) to badanie służące ocenie ilości fosforanów wydalanych przez nerki w ciągu doby. Jest to pomocne w diagnostyce zaburzeń metabolicznych, chorób nerek oraz gospodarki wapniowo-fosforanowej.

Fosforany w moczu to badanie mające na celu ocenę ilości fosforanów wydalanych przez nerki w pojedynczej próbce moczu lub w dobowej zbiórce moczu (DZM). Może pomóc w diagnostyce zaburzeń metabolicznych, funkcji nerek, gospodarki wapniowo-fosforanowej, czy w ocenie przyczyn powstawania kamieni nerkowych.

FSH (hormon folikulotropowy) to hormon wydzielany przez przysadkę mózgową, odgrywający kluczową rolę w regulacji funkcji rozrodczych zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Badanie poziomu FSH we krwi jest pomocne w ocenie funkcji gonad, diagnozowaniu zaburzeń hormonalnych oraz niepłodności.

Badanie FT3 to test laboratoryjny oceniający poziom jednego z hormonów tarczycy – wolnej trijodotyroniny (T3) – w surowicy krwi. Jest to część diagnostyki funkcji tarczycy i pomaga w ocenie jej pracy.

Badanie FT4 ocenia poziom wolnej tyroksyny (T4) – hormonu tarczycy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji metabolizmu. FT4 mierzy tę część tyroksyny, która nie jest związana z białkami osocza i jest biologicznie aktywna.

Badanie FTA  ilościowe to specyficzne badanie serologiczne stosowane w diagnostyce zakażeń kiłą (syfilisem). Wykrywa obecność przeciwciał przeciwko krętkom bladych (Treponema pallidum), odpowiedzialnym za tę chorobę.

Gardnerella vaginalis i Lactobacillus species DNA to molekularne badanie diagnostyczne, które służy do wykrywania obecności materiału genetycznego bakterii Gardnerella vaginalis oraz bakterii z rodzaju Lactobacillus w próbce biologicznej. Test jakościowy opiera się na metodzie PCR  i pozwala na precyzyjną ocenę równowagi mikrobiologicznej w drogach rodnych, szczególnie u kobiet.

Badanie GGT to test laboratoryjny oceniający poziom enzymu gamma-glutamylotransferazy we krwi. GGT jest obecny głównie w wątrobie, drogach żółciowych i trzustce, dlatego badanie to służy głównie do oceny funkcji wątroby oraz wykrywania chorób związanych z drogami żółciowymi.

Badanie poziomu glukagonu w krwi to test diagnostyczny oceniający stężenie glukagonu – hormonu produkowanego przez komórki alfa trzustki, który reguluje poziom glukozy we krwi. Glukagon zwiększa stężenie cukru we krwi poprzez stymulowanie rozkładu glikogenu w wątrobie i jest antagonistą insuliny.

Badanie poziomu glukozy we krwi to podstawowy test diagnostyczny używany do oceny metabolizmu węglowodanów. Pomaga wykrywać i monitorować choroby takie jak cukrzyca, hipoglikemia czy zaburzenia tolerancji glukozy.

Badanie glukozy po obciążeniu  to diagnostyczne badanie stosowane do oceny, jak organizm radzi sobie z przetwarzaniem glukozy. Pomaga wykrywać cukrzycę, stan przedcukrzycowy oraz cukrzycę ciążową.

Glukoza DZM (dobowa zbiórka moczu) to badanie, które mierzy stężenie glukozy w moczu zebranym w ciągu 24 godzin. Badanie to pomaga ocenić obecność i ilość cukru wydalanego z moczem, co może wskazywać na zaburzenia metabolizmu glukozy, takie jak cukrzyca.

Glukoza w moczu to badanie laboratoryjne, które sprawdza obecność cukru (glukozy) w próbce moczu. W zdrowym organizmie glukoza wchłaniana jest w nerkach i nie powinna być obecna w moczu. Jej obecność, czyli glukozuria, może wskazywać na różne zaburzenia, w tym cukrzycę lub choroby nerek.

Badanie grupy krwi to test diagnostyczny, który pozwala określić, do jakiej grupy krwi należy osoba, w oparciu o obecność lub brak określonych antygenów na powierzchni jej czerwonych krwinek. Wyróżniamy dwa główne systemy, które są podstawą klasyfikacji grup krwi: układ ABO i układ Rh.

Grupa krwi do karty (dwa oznaczenia) to badanie, które polega na oznaczeniu grupy krwi pacjenta w dwóch podstawowych układach: układ ABO i układ Rh.

Badanie genetyczne PCR w diagnostyce gruźlicy to test molekularny, który wykorzystuje technologię reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) do wykrywania materiału genetycznego bakterii Mycobacterium tuberculosis, czyli patogenu wywołującego gruźlicę.

Badanie w kierunku lekooporności gruźlicy jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu pacjentów zakażonych prątkiem gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Pozwala określić, czy prątki wykazują oporność na leki przeciwgruźlicze, co jest istotne dla doboru skutecznej terapii.

Automatyczny posiew w kierunku gruźlicy to szybka i skuteczna metoda wykrywania prątków gruźlicy i oceny ich wrażliwości na leki. Badanie ma kluczowe znaczenie w diagnostyce gruźlicy, zwłaszcza u pacjentów z podejrzeniem lekooporności.

Posiew w kierunku gruźlicy metodą konwencjonalną jest klasycznym podejściem diagnostycznym, w którym prątki gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis complex – MTC) są hodowane na specjalnych pożywkach stałych lub płynnych. Jest to złoty standard w diagnostyce gruźlicy, charakteryzujący się wysoką specyficznością i czułością.

Badanie Quantiferon TB  jest testem diagnostycznym stosowanym w celu wykrycia zakażenia prątkiem gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis), który wywołuje gruźlicę. Jest to test immunologiczny (oparty na reakcji układu odpornościowego), który mierzy odpowiedź immunologiczną organizmu na specyficzne białka prątka gruźlicy.

Badanie Grypa A P/C IGA to test diagnostyczny, który służy do wykrywania przeciwciał typu IgA w odpowiedzi na zakażenie wirusem grypy typu A. Przeciwciała IgA są jednymi z immunoglobulin, które wytwarzane są przez układ odpornościowy w odpowiedzi na infekcję wirusową. Test ten może być używany w diagnostyce zakażenia grypą typu A, zwłaszcza w przypadkach, kiedy potrzebne jest szybsze wykrycie obecności wirusa w organizmie.

Badanie Grypa A P/C IgG to test serologiczny, który wykrywa obecność przeciwciał IgG w odpowiedzi na zakażenie wirusem grypy typu A. Przeciwciała IgG są jednym z rodzajów immunoglobulin, które pojawiają się w organizmie po zakażeniu wirusowym i zazwyczaj pozostają w organizmie przez dłuższy czas, co oznacza, że mogą wskazywać na przebyte zakażenie grypą A.

Badanie Grypa B P/C IgG jest testem serologicznym, który wykrywa obecność przeciwciał IgG w odpowiedzi na zakażenie wirusem grypy typu B. Przeciwciała IgG są jednym z rodzajów białek immunoglobulin, które organizm wytwarza w odpowiedzi na infekcję. Ich obecność we krwi może wskazywać, że dana osoba miała kontakt z wirusem grypy B, przeszła infekcję lub miała kontakt z wirusem w sposób umożliwiający wytworzenie tych przeciwciał.

Badanie Grypa B P/C IgG to test serologiczny, który wykrywa obecność przeciwciał IgG skierowanych przeciwko wirusowi grypy typu B. Przeciwciała IgG to białka produkowane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na infekcję wirusową. Ich obecność we krwi może wskazywać, że organizm miał kontakt z wirusem grypy B, w wyniku czego wytworzył długotrwałą odporność.

Badanie Candida P/C to test serologiczny, który wykrywa obecność przeciwciał w odpowiedzi na infekcję grzybiczą wywołaną przez rodzaj Candida. Grzyby z rodzaju Candida są naturalnie obecne w organizmach ludzkich, szczególnie w jamie ustnej, jelitach, na skórze, a także w innych częściach ciała. Jednak w pewnych warunkach, takich jak osłabienie układu odpornościowego, cukrzyca, stosowanie antybiotyków, Candida może nadmiernie się namnażać, prowadząc do infekcji grzybiczych, takich jak kandydoza.

Badanie w kierunku grzybów drożdżopodobnych (np. Candida) jest wykonywane w celu oceny obecności i identyfikacji grzybów w próbkach biologicznych. Najczęściej przeprowadza się je w przypadku podejrzenia infekcji grzybiczych lub drożdżycy.

Badanie HAV IgM Anty jest testem serologicznym stosowanym do wykrywania przeciwciał klasy IgM skierowanych przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A. Obecność tych przeciwciał wskazuje na ostre zakażenie wirusem HAV lub bardzo wczesny etap odpowiedzi immunologicznej na kontakt z wirusem.

Badanie HAV Total Anty to test serologiczny, który wykrywa całkowite przeciwciała (zarówno klasy IgM, jak i IgG) skierowane przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A. Badanie to jest wykorzystywane do oceny, czy dana osoba miała kontakt z wirusem HAV w przeszłości, przeszła infekcję, czy też została zaszczepiona przeciwko HAV.

Badanie Hbc IgM P/C Anty to test serologiczny mający na celu wykrycie obecności przeciwciał klasy IgM przeciwko antygenowi rdzeniowemu wirusa zapalenia wątroby typu B. Jest ono używane do diagnozowania ostrego zakażenia wirusem HBV (wirusowe zapalenie wątroby typu B) lub niedawno przebytego zakażenia.

Badanie Hbc P/C Anty to test serologiczny wykrywający przeciwciała skierowane przeciwko antygenowi rdzeniowemu wirusa zapalenia wątroby typu B. Test ten jest kluczowy w diagnostyce zakażenia wirusem HBV i pozwala ocenić, czy osoba miała kontakt z tym wirusem, a także w jakiej fazie zakażenia obecnie się znajduje.

HBe Antygen to białko produkowane przez wirusa zapalenia wątroby typu B, które jest markerem replikacji wirusa oraz jego aktywności w organizmie. Obecność HBeAg we krwi pacjenta oznacza, że wirus HBV aktywnie się namnaża i osoba jest wysoce zakaźna.

HBe P/C Anty to badanie serologiczne wykrywające przeciwciała skierowane przeciwko antygenowi HBe wirusa zapalenia wątroby typu B. Obecność tych przeciwciał zwykle świadczy o zmniejszeniu aktywności replikacji wirusa HBV i przejściu zakażenia w mniej zakaźną fazę.

Badanie wykrywające antygen powierzchniowy wirusa zapalenia wątroby typu B (HBsAg) jest podstawowym testem diagnostycznym stosowanym do wykrywania zakażenia wirusem HBV (Hepatitis B Virus). Test jakościowy określa obecność lub brak HBsAg we krwi pacjenta, co wskazuje na aktywne zakażenie.

Badanie HBs P/C, czyli oznaczenie przeciwciał anty-HBs, jest używane do oceny odporności na wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). Przeciwciała anty-HBs pojawiają się w organizmie po szczepieniu przeciw HBV lub po naturalnym wyzdrowieniu z infekcji wirusem HBV.

Badanie HBV DNA ilościowe służy do oceny poziomu materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) we krwi. Jest kluczowym narzędziem w diagnostyce, monitorowaniu leczenia oraz ocenie aktywności infekcji HBV.

Badanie HBV DNA ilościowe służy do oceny poziomu materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) we krwi. Jest kluczowym narzędziem w diagnostyce, monitorowaniu leczenia oraz ocenie aktywności infekcji HBV.
Badanie HBV DNA jakościowe ma na celu wykrycie obecności materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) we krwi pacjenta. Jest to czuły test diagnostyczny, który potwierdza aktywne zakażenie, nawet przy bardzo niskich poziomach wirusa.

Badanie HBV DNA ilościowe służy do oceny poziomu materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) we krwi. Jest kluczowym narzędziem w diagnostyce, monitorowaniu leczenia oraz ocenie aktywności infekcji HBV.
Badanie oporności na leki (lekooporności) w przypadku zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) polega na wykrywaniu mutacji w genomie wirusa, które mogą zmieniać jego wrażliwość na stosowane leki antywirusowe. Badania te są kluczowe w monitorowaniu skuteczności leczenia i dostosowywaniu terapii.

Badanie HBV DNA jakościowe ma na celu wykrycie obecności materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) we krwi pacjenta. Jest to czuły test diagnostyczny, który potwierdza aktywne zakażenie, nawet przy bardzo niskich poziomach wirusa.

Badanie HBV DNA jakościowe ma na celu wykrycie obecności materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) we krwi pacjenta. Jest to czuły test diagnostyczny, który potwierdza aktywne zakażenie, nawet przy bardzo niskich poziomach wirusa.
Badanie oporności na leki (lekooporności) w przypadku zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) polega na wykrywaniu mutacji w genomie wirusa, które mogą zmieniać jego wrażliwość na stosowane leki antywirusowe. Badania te są kluczowe w monitorowaniu skuteczności leczenia i dostosowywaniu terapii.

Badanie HCG beta ilościowo (beta-hCG ilościowo) polega na pomiarze stężenia hormonu beta-hCG we krwi. Jest to badanie, które ma szerokie zastosowanie w diagnostyce, w tym głównie w wykrywaniu ciąży oraz monitorowaniu jej prawidłowego przebiegu. Hormon ten jest wytwarzany przez komórki trofoblastu (część zarodka, która później rozwija się w łożysko) zaraz po zapłodnieniu.

HCG beta wolna podjednostka to badanie, które mierzy poziom wolnej podjednostki beta hormonu hCG w krwi. W odróżnieniu od standardowego badania HCG (ilościowego), które mierzy całkowite stężenie hormonu, badanie wolnej podjednostki beta hCG analizuje tylko jedną z części tego hormonu, co ma szczególne znaczenie w diagnostyce.

HCV P/C odnosi się do testu diagnostycznego stosowanego w kontekście wirusowego zapalenia wątroby typu C (HCV). HCV P/C to skrót od HCV przeciwciała klasy IgG/IgM (Przeciwciała przeciw HCV, P/C), które są wykorzystywane w diagnostyce zakażenia wirusem HCV.

HCV RNA Genotypowanie to test diagnostyczny, który służy do określenia genotypu wirusa HCV (wirus zapalenia wątroby typu C) oraz jego podtypów. Jest to kluczowe badanie w zarządzaniu leczeniem zakażenia HCV, ponieważ pozwala na określenie rodzaju wirusa i pomaga dostosować terapię do specyficznego genotypu wirusa, co może zwiększyć skuteczność leczenia.

HCV RNA Ilościowe badanie to test, który służy do ilościowego pomiaru obecności wirusa HCV (wirus zapalenia wątroby typu C) w organizmie. Badanie to mierzy ilość materiału genetycznego wirusa (RNA) w próbce krwi pacjenta, co pozwala określić, jak duża jest ilość wirusa we krwi. Jest to istotne zarówno w diagnostyce, jak i w monitorowaniu leczenia zakażenia HCV.

HCV RNA Ilościowe badanie mierzy ilość materiału genetycznego wirusa HCV w próbce krwi pacjenta, tzw. ładunek wirusowy. Jest to test, który pozwala na określenie, jak dużo wirusa znajduje się we krwi pacjenta i jak silne jest zakażenie.
HCV RNA Genotypowanie to test, który określa, który genotyp i podtyp wirusa HCV jest obecny u pacjenta. Genotypy wirusa HCV są różne i różnią się od siebie pod względem genetycznym. Na świecie wyróżnia się sześć głównych genotypów (1-6), z których każdy może mieć różne podtypy (np. 1a, 1b, 3a). Genotypowanie pozwala lekarzowi na wybór najbardziej skutecznej terapii dla danego pacjenta, ponieważ niektóre genotypy są bardziej odporne na leczenie niż inne.

HCV RNA Jakościowe badanie (znane również jako to test diagnostyczny, który służy do wykrywania obecności wirusa HCV (wirus zapalenia wątroby typu C) w organizmie. Badanie jakościowe koncentruje się na wykryciu samego materiału genetycznego wirusa (RNA), niezależnie od jego ilości.
HCV RNA Genotypowanie to test, który określa, który genotyp i podtyp wirusa HCV jest obecny u pacjenta. Genotypy wirusa HCV są różne i różnią się od siebie pod względem genetycznym. Na świecie wyróżnia się sześć głównych genotypów (1-6), z których każdy może mieć różne podtypy (np. 1a, 1b, 3a). Genotypowanie pozwala lekarzowi na wybór najbardziej skutecznej terapii dla danego pacjenta, ponieważ niektóre genotypy są bardziej odporne na leczenie niż inne.

HCV RNA Jakościowe badanie (znane również jako to test diagnostyczny, który służy do wykrywania obecności wirusa HCV (wirus zapalenia wątroby typu C) w organizmie. W przeciwieństwie do badania ilościowego (HCV RNA ilościowe), które mierzy stężenie wirusa we krwi, badanie jakościowe koncentruje się na wykryciu samego materiału genetycznego wirusa (RNA), niezależnie od jego ilości.

HE4 to białko, którego poziom w organizmie jest mierzony w ramach badania diagnostycznego, szczególnie w kontekście nowotworów jajnika. Wysokie stężenie HE4 we krwi może być związane z obecnością nowotworu jajnika, ale także z innymi chorobami.

Helicobacter pylori IgG P/C to test diagnostyczny, który służy do wykrywania obecności przeciwciał typu IgG skierowanych przeciwko Helicobacter pylori w organizmie pacjenta. Helicobacter pylori to bakteria, która może infekować błonę śluzową żołądka i jest związana z wieloma problemami zdrowotnymi, w tym z chorobami wrzodowymi żołądka i dwunastnicy, zapaleniem żołądka (gastritis), a także zwiększonym ryzykiem rozwoju raka żołądka.

Helicobacter pylori P/C badanie z krwi to test serologiczny, który służy do wykrywania obecności przeciwciał przeciwko bakterii Helicobacter pylori w próbce krwi pacjenta. Jest to jedno z podstawowych badań stosowanych w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori, które może prowadzić do problemów zdrowotnych takich jak wrzody żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka (gastritis) oraz w dłuższym czasie – zwiększone ryzyko rozwoju raka żołądka.

Badanie Helicobacter pylori IgA z krwi to test diagnostyczny służący do wykrywania przeciwciał klasy IgA w odpowiedzi na zakażenie Helicobacter pylori. Jest to jeden z typów testów serologicznych, które pomagają w diagnozie infekcji Helicobacter pylori, która jest główną przyczyną wielu problemów zdrowotnych, takich jak wrzody żołądka, przewlekłe zapalenie żołądka oraz w dłuższym czasie – zwiększone ryzyko raka żołądka.

Badanie Helicobacter pylori IgG z krwi to test serologiczny, który służy do wykrywania przeciwciał klasy IgG przeciwko bakterii Helicobacter pylori. Jest to jedno z najczęściej wykonywanych badań w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori, które może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, takich jak wrzody żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka, a w dłuższej perspektywie – zwiększone ryzyko raka żołądka.

Badanie Helicobacter pylori – antygen w kale to test diagnostyczny wykorzystywany do wykrywania obecności bakterii Helicobacter pylori w przewodzie pokarmowym pacjenta. Jest to jeden z bardziej popularnych testów stosowanych w diagnostyce zakażenia H. pylori, które jest główną przyczyną wielu problemów żołądkowych, takich jak wrzody żołądka, zapalenie żołądka czy choroba wrzodowa.

Badanie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) to test, który mierzy średni poziom cukru we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy. Jest to jedno z podstawowych badań stosowanych w diagnostyce oraz monitorowaniu cukrzycy i innych problemów metabolicznych.

HER2 (Human Epidermal Growth Factor Receptor 2) to białko występujące na powierzchni komórek, które odgrywa rolę w regulacji wzrostu komórek. Badanie HER2 z krwi odnosi się do określenia poziomu krążącego białka HER2 (tzw. c-erbB-2) lub oceny obecności fragmentów genu HER2 w krwi pacjenta. Badanie to jest szczególnie istotne w diagnostyce i monitorowaniu niektórych typów nowotworów, zwłaszcza raka piersi i żołądka.

Badania HER2, ER, i PR z krwi są  metodami, które pozwalają na nieinwazyjne monitorowanie leczenia i ocenę charakterystyki nowotworów, szczególnie raka piersi. Choć mają wiele zalet, takich jak nieinwazyjność i możliwość częstego monitorowania, nie zastępują one tradycyjnych metod diagnostycznych opartych na badaniach tkankowych.

Herpes IgG – badanie krwi to test serologiczny służący do wykrycia obecności przeciwciał klasy IgG przeciwko wirusowi opryszczki pospolitej.
Badanie IgG pozwala określić, czy organizm miał kontakt z wirusem w przeszłości i czy wykształcił przeciwciała. Jest szczególnie ważne w diagnostyce przebytej infekcji oraz w ocenie ryzyka dla płodu u kobiet w ciąży.

Badanie krwi na obecność przeciwciał IgM przeciwko wirusowi opryszczki (HSV) jest wykorzystywane do diagnostyki infekcji wirusem opryszczki pospolitej (HSV-1 lub HSV-2). Wynik tego testu pomaga ustalić, czy mamy do czynienia z aktywną lub świeżą infekcją wirusem opryszczki.

Badanie poziomu histaminy we krwi jest stosowane w diagnostyce niektórych chorób i reakcji alergicznych. Histamina to związek chemiczny odgrywający kluczową rolę w odpowiedzi immunologicznej organizmu, reakcjach alergicznych oraz regulacji funkcji żołądkowo-jelitowych.

Obecność histaminy w kale jest badana w diagnostyce różnych problemów zdrowotnych, takich jak alergie pokarmowe, nietolerancja histaminy, czy zespół jelita drażliwego (IBS). Badanie histaminy w kale może dostarczyć informacji o stanie przewodu pokarmowego i aktywności układu immunologicznego w jelitach.

Badanie histaminy w moczu jest pomocne w diagnostyce zaburzeń związanych z układem immunologicznym, nietolerancją histaminy, czy nadmierną aktywnością mastocytów, takich jak mastocytoza lub zespół aktywacji mastocytów (MCAS). Histamina może być wydalana z organizmu wraz z moczem, co pozwala na ocenę jej poziomu i związanego z nią metabolizmu.

Badanie HIV Antygen/Przeciwciała (HIV Ag/Ab) jest  testem diagnostycznym stosowanym do wykrywania zakażenia wirusem HIV. Jest to tzw. test IV generacji, który pozwala na wczesne wykrycie zarówno antygenu p24, jak i przeciwciał przeciwko wirusowi HIV.

Badanie HIV RNA ilościowo jest zaawansowanym testem diagnostycznym, który mierzy ilość wirusowego RNA HIV w próbce krwi. Jest to test wirusologiczny, stosowany głównie do wczesnego wykrycia zakażenia, monitorowania terapii antyretrowirusowej (ART) oraz oceny progresji choroby.

Badanie HIV RNA jakościowo to test wirusologiczny, który wykrywa obecność materiału genetycznego wirusa HIV (RNA) w organizmie, ale nie mierzy jego ilości. Jego głównym celem jest potwierdzenie zakażenia wirusem HIV, szczególnie we wczesnym okresie infekcji, zanim w organizmie pojawią się przeciwciała.

Badanie HIV DuoP (HIV antygen/przeciwciała) to test diagnostyczny IV generacji, który jednocześnie wykrywa:
Antygen p24 – Białko kapsydu wirusa HIV, które pojawia się we krwi w bardzo wczesnym stadium zakażenia, jeszcze przed wytworzeniem przeciwciał.
Przeciwciała anty-HIV – Produkowane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na zakażenie wirusem HIV.
Test ten jest powszechnie stosowany w diagnostyce HIV, ponieważ umożliwia wykrycie zakażenia we wczesnej fazie.

Badanie HLA-B27 jest testem laboratoryjnym, który sprawdza obecność genu HLA-B27 w organizmie. Jest to marker genetyczny związany z predyspozycją do niektórych chorób autoimmunologicznych, szczególnie tych z grupy spondyloartropatii.

Badanie poziomu homocysteiny we krwi jest jednym z testów laboratoryjnych, który ocenia stężenie tego aminokwasu w organizmie. Homocysteina jest związkiem powstającym podczas metabolizmu metioniny, aminokwasu dostarczanego do organizmu wraz z pożywieniem, zwłaszcza białkami zwierzęcymi.

Badanie poziomu hormonu anty-Müllerowskiego (AMH) we krwi to test laboratoryjny, który pomaga ocenić rezerwę jajnikową kobiety, czyli liczbę jajeczek, które pozostają w jajnikach. AMH jest hormonem produkowanym przez komórki jajnikowe, zwłaszcza w pęcherzykach jajnikowych. Jest szczególnie użyteczne w diagnostyce problemów z płodnością, ocenie wieku jajników i planowaniu leczenia związane z procedurami wspomaganego rozrodu, takimi jak zapłodnienie in vitro.

Badanie poziomu hormonu wzrostu (GH, ang. Growth Hormone) we krwi jest testem, który pomaga ocenić funkcję przysadki mózgowej oraz wydzielanie hormonu wzrostu. Hormon wzrostu jest kluczowy dla wzrostu ciała, a także wpływa na metabolizm, wzrost mięśni, rozwój kości, utrzymanie prawidłowej masy ciała i równowagi energetycznej.

HSV DNA badanie to bardzo czuła metoda diagnostyczna, która pozwala na wykrycie materiału genetycznego wirusa opryszczki  w próbce pobranej z miejsca zakażenia. Test ten wykorzystuje technologię PCR, która umożliwia wykrycie bardzo małych ilości DNA wirusa w próbce, co czyni go jednym z najdokładniejszych testów na obecność wirusa opryszczki.

HSV I/II DNA – test jakościowy to molekularne badanie diagnostyczne służące do wykrywania obecności materiału genetycznego wirusa opryszczki pospolitej (Herpes Simplex Virus, HSV) typu 1 i 2. Wykorzystuje ono metodę PCR, która jest wysoce czuła i specyficzna, pozwalając na dokładne potwierdzenie zakażenia wirusem HSV w badanym materiale.

Badanie IgA (Immunoglobulina A) to test krwi, który mierzy poziom przeciwciał IgA w organizmie. Immunoglobulina A jest jednym z głównych rodzajów przeciwciał wytwarzanych przez układ odpornościowy, które odgrywają kluczową rolę w obronie organizmu przed infekcjami, zwłaszcza w układzie oddechowym i pokarmowym.

Badanie IgE całkowite to test, który mierzy poziom całkowitego immunoglobuliny E (IgE) w organizmie. Immunoglobuliny E są przeciwciałami wytwarzanymi przez układ odpornościowy, które odgrywają istotną rolę w reakcjach alergicznych. Podwyższony poziom IgE w krwi może wskazywać na obecność alergii lub innych reakcji nadwrażliwości.

Badanie IgG to test krwi, który mierzy poziom przeciwciał IgG w organizmie. Przeciwciała IgG są jednym z typów białek odpornościowych wytwarzanych przez układ odpornościowy w odpowiedzi na infekcję lub szczepienie.

Badanie IgM to test krwi, który mierzy poziom przeciwciał IgM w organizmie. Immunoglobulina M to jeden z pierwszych rodzajów przeciwciał wytwarzanych przez układ odpornościowy w odpowiedzi na infekcję. IgM pełni kluczową rolę w początkowej fazie reakcji odpornościowej.

Badanie inhibiny B to test krwi, który mierzy poziom inhibiny B – białka wytwarzanego głównie przez komórki jajników (u kobiet) oraz komórki Sertolego w jądrach (u mężczyzn). Inhibina B odgrywa ważną rolę w regulacji procesu rozwoju jajników i plemników, a także w utrzymaniu równowagi hormonalnej w organizmach obu płci.

Badanie aktywności inhibitora C1-esterazy (C1-INH) to test diagnostyczny, który ocenia funkcję jednego z kluczowych białek układu odpornościowego – inhibitora C1-esterazy. C1-INH jest odpowiedzialny za kontrolowanie aktywności układu dopełniacza, który odgrywa istotną rolę w odpowiedzi immunologicznej organizmu. Badanie to jest szczególnie ważne w diagnostyce pewnych zaburzeń, takich jak obrzęk naczynioruchowy oraz w ocenianiu funkcji układu dopełniacza.

Badanie antygenu Chlamydia trachomatis to test diagnostyczny, który wykrywa obecność antygenów bakterii Chlamydia trachomatis w próbce biologicznej pobranej od pacjenta. Jest to jedno z popularniejszych badań w diagnostyce zakażeń wywołanych przez tę bakterię, szczególnie w kontekście infekcji dróg moczowo-płciowych.

Badanie poziomu insuliny we krwi to test diagnostyczny, który mierzy stężenie insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę. Insulina odgrywa kluczową rolę w regulowaniu poziomu glukozy we krwi, pomagając jej transportowi do komórek, gdzie jest wykorzystywana jako źródło energii. Badanie poziomu insuliny może dostarczyć ważnych informacji o funkcjonowaniu układu hormonalnego i metabolizmie glukozy.

Badanie insuliny po obciążeniu jest jednym z badań stosowanych do oceny funkcji metabolizmu glukozy oraz wykrywania problemów związanych z insuliną, takich jak insulinooporność. Jest to test, który mierzy, jak organizm reaguje na podanie glukozy , a dokładniej, jak trzustka wytwarza insulinę w odpowiedzi na wzrost poziomu glukozy we krwi.

Badanie kału na obecność antygenów rotawirusów i adenowirusów to test diagnostyczny, który pozwala wykryć obecność tych wirusów w przewodzie pokarmowym, gdy pojawiają się objawy infekcji, takie jak biegunka, wymioty, bóle brzucha, gorączka i inne objawy związane z infekcjami jelitowymi.

Badanie ogólne kału to podstawowe badanie diagnostyczne, które pozwala ocenić stan przewodu pokarmowego, wykryć ewentualne zaburzenia trawienia, infekcje, choroby zapalne, obecność pasożytów lub krwi w kale. Jest to jedno z najczęściej wykonywanych badań w diagnostyce problemów związanych z układem pokarmowym.

Badanie kału na krew utajoną to test diagnostyczny, który służy do wykrywania obecności krwi w kale, która nie jest widoczna gołym okiem. Badanie to jest szczególnie ważne w wykrywaniu chorób przewodu pokarmowego, takich jak choroby zapalne jelit, polipy jelita grubego, rak jelita grubego oraz inne schorzenia, które mogą prowadzić do krwawień wewnętrznych.

Badanie kału na pasożyty to test diagnostyczny, który ma na celu wykrycie obecności pasożytów jelitowych, takich jak nicienie, tasiemce, lamblie, czy orzęski. Jest to szczególnie ważne w przypadku podejrzenia zakażenia pasożytniczego, które może powodować różne objawy, od biegunek i bólu brzucha po przewlekłe problemy trawienne.

Badanie kału na resztki pokarmowe to test diagnostyczny, który ma na celu ocenę, w jakim stopniu organizm trawi pokarm. Badanie to jest przydatne w przypadku podejrzeń o problemy z trawieniem, wchłanianiem składników pokarmowych lub zaburzeniach w pracy przewodu pokarmowego.

Kał – posiew w kierunku nosicielstwa Salmonella i Shigella to specjalistyczne badanie mikrobiologiczne, które pozwala na wykrycie obecności bakterii odpowiedzialnych za choroby zakaźne przewodu pokarmowego: Salmonella i Shigella. Jest to istotne w diagnostyce zakażeń, a także w przypadkach, gdy zachodzi podejrzenie nosicielstwa tych bakterii, nawet bez objawów klinicznych.

Kał posiew ogólny to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie patogenów (bakterii, wirusów, pasożytów) w stolcu. Badanie to jest powszechnie stosowane w diagnostyce infekcji przewodu pokarmowego, zwłaszcza w przypadkach, gdy pojawiają się objawy takie jak biegunka, gorączka, ból brzucha, wymioty czy obecność krwi w stolcu. Posiew kału może pomóc w zidentyfikowaniu rodzaju bakterii, wirusów lub pasożytów, które mogą być odpowiedzialne za infekcję.

Kał posiew ogólny (dla dzieci do 2 lat) to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie patogenów w stolcu dziecka, szczególnie w przypadkach infekcji przewodu pokarmowego. U dzieci do 2. roku życia układ odpornościowy jest wciąż w fazie rozwoju, co sprawia, że są one bardziej podatne na zakażenia, a objawy takich infekcji mogą być różne i zmieniać się w zależności od rodzaju patogenu.

Kał posiew w kierunku Candida sp. to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie obecności grzybów rodzaju Candida w próbce kału. Grzyby te, a zwłaszcza Candida albicans, są częścią naturalnej mikroflory ludzkiego organizmu i normalnie występują w jelitach, jamie ustnej, pochwie i innych częściach ciała. Jednak w przypadku osłabienia układu odpornościowego, zaburzeń mikroflory jelitowej lub innych czynników, może dojść do nadmiernego rozwoju tych grzybów, prowadząc do infekcji.

Kał posiew w kierunku Clostridium difficile (C. difficile) to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie obecności bakterii Clostridium difficile w próbce kału. Ta bakteria jest jedną z głównych przyczyn biegunek, szczególnie w kontekście stosowania antybiotyków.

Kał posiew w kierunku EHEC  to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie obecności szczepów bakterii Escherichia coli (E. coli), które produkują toksyny zwane toksynami Shiga. Te szczepy, określane jako EHEC , są odpowiedzialne za wywoływanie poważnych infekcji przewodu pokarmowego, w tym biegunki, a w ciężkich przypadkach również krwotocznego zapalenia jelit, zagrażającego życiu.

Kał posiew w kierunku Salmonella i Shigella to badanie mikrobiologiczne mające na celu wykrycie bakterii Salmonella i Shigella w próbce kału. Obie te bakterie są odpowiedzialne za poważne infekcje przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do biegunki, bólu brzucha, gorączki oraz innych objawów związanych z zakażeniami jelitowymi.

Kał posiew w kierunku Yersinia sp. to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie obecności bakterii z rodzaju Yersinia w próbce kału. Yersinia to bakterie odpowiedzialne za wywoływanie różnych infekcji przewodu pokarmowego, w tym zapalenia jelit.

Kał test na obecność Giardia lamblia to badanie diagnostyczne, które ma na celu wykrycie pasożyta Giardia lamblia w próbce kału. Giardia lamblia to mikroskopijny pasożyt, który wywołuje zakażenie przewodu pokarmowego, zwane giardiozą. Zakażenie tym pasożytem jest jedną z najczęstszych przyczyn biegunki na świecie.

Badanie kalcytoniny we krwi jest testem diagnostycznym, który mierzy poziom kalcytoniny, hormonu wydzielanego przez komórki C tarczycy. Kalcytonina odgrywa rolę w regulowaniu poziomu wapnia i fosforu w organizmie poprzez obniżanie stężenia wapnia we krwi.

Badanie kalprotektyny w kale to test diagnostyczny, który mierzy poziom kalprotektyny – białka wydzielanego przez leukocyty w odpowiedzi na stan zapalny. Jest to jeden z markerów zapalenia, który może pomóc w ocenie aktywności procesów zapalnych w przewodzie pokarmowym.

Badanie składu kamienia moczowego to test diagnostyczny, który polega na analizie kamienia moczowego w celu określenia jego składu chemicznego. Kamienie moczowe, zwane także kamieniami nerkowymi, to twarde, mineralne zbiory, które tworzą się w układzie moczowym, a następnie mogą migrować do nerek, pęcherza moczowego lub cewki moczowej. Ich skład może różnić się w zależności od rodzaju kamienia.

Badanie poziomu karbamazepiny we krwi jest testem laboratoryjnym, który służy do monitorowania stężenia tego leku w organizmie pacjenta. Karbamazepina jest stosowana głównie w leczeniu epilepsji, zaburzeń afektywnych dwubiegunowych oraz nerwobóli. Działanie leku polega na stabilizacji błon komórkowych w neuronach, co pomaga w kontrolowaniu napadów.

Badanie kleszcza metodą PCR w kierunku boreliozy to test diagnostyczny, który ma na celu wykrycie obecności bakterii wywołujących boreliozę (Borrelia burgdorferi) w ciele kleszcza.

Badanie Kleszczowego Zapalenia Mózgu (KZM) IgM-P/C to test diagnostyczny, który wykrywa obecność przeciwciał klasy IgM przeciwko wirusowi Kleszczowego Zapalenia Mózgu (KZM) we krwi pacjenta. Przeciwciała IgM są jednym z pierwszych rodzajów przeciwciał, które organizm wytwarza w odpowiedzi na zakażenie, dlatego ich obecność wskazuje na świeżą infekcję.

Badanie Kleszczowego Zapalenia Mózgu (KZM) IgG-P/C to test diagnostyczny, który ma na celu wykrycie obecności przeciwciał klasy IgG przeciwko wirusowi Kleszczowego Zapalenia Mózgu we krwi. Przeciwciała IgG są produkowane przez organizm w odpowiedzi na wcześniejsze zakażenie wirusem, a ich obecność wskazuje na to, że pacjent miał kontakt z wirusem w przeszłości i rozwinął odporność.

W skład profilu wchodzą: Morfologia, Kreatynina, AST, ALT, OB, CRP.

Badanie koproporfiryn w moczu to test diagnostyczny, który służy do wykrywania obecności koproporfiryn w próbce moczu. Koproporfiryny są produktami pośrednimi w biosyntezie hemu i ich obecność w moczu może wskazywać na pewne zaburzenia metaboliczne lub choroby wątroby.

Badanie poziomu kortyzolu we krwi to test diagnostyczny, który mierzy stężenie kortyzolu, hormonu wytwarzanego przez nadnercza, w krwi pacjenta. Kortyzol jest często nazywany „hormonem stresu”, ponieważ jego poziom wzrasta w odpowiedzi na stres, ale pełni również wiele innych ważnych funkcji w organizmie, takich jak regulacja metabolizmu, ciśnienia krwi, poziomu cukru we krwi, a także odpowiedzi na zapalenie i infekcje.

Badanie poziomu kortyzolu w dobowej zbiórce moczu to test diagnostyczny, który służy do oceny ilości kortyzolu wydalanego z moczem przez 24 godziny. Kortyzol jest hormonem produkowanym przez nadnercza, a jego poziom w moczu może pomóc w diagnozowaniu zaburzeń wydzielania tego hormonu, takich jak zespół Cushinga (nadmiar kortyzolu) lub choroba Addisona (niedobór kortyzolu).

Badanie kortyzolu profil poranny w ślinie to test diagnostyczny, który mierzy poziom kortyzolu w próbce śliny pobranej rano, zaraz po przebudzeniu. Kortyzol jest hormonem produkowanym przez nadnercza i jest znany jako „hormon stresu”. Jego poziom ma naturalny rytm dobowy, który jest najwyższy rano, zaraz po przebudzeniu, i stopniowo maleje w ciągu dnia.

Badanie kortyzolu profil poranny w ślinie to test diagnostyczny, który mierzy poziom kortyzolu w próbce śliny pobranej rano, zaraz po przebudzeniu. Kortyzol jest hormonem produkowanym przez nadnercza i jest znany jako „hormon stresu”. Jego poziom ma naturalny rytm dobowy, który jest najwyższy rano, zaraz po przebudzeniu, i stopniowo maleje w ciągu dnia.

Badanie poziomu kreatyniny we krwi to test diagnostyczny, który mierzy stężenie kreatyniny – produktu ubocznego metabolizmu mięśni. Kreatynina jest filtrowana przez nerki, a jej poziom we krwi jest używany jako wskaźnik funkcji nerek.

Badanie kreatyniny w dobowej zbiórce moczu (DZM) to test diagnostyczny, który mierzy ilość kreatyniny wydalaną z moczem w ciągu 24 godzin. Kreatynina, będąca produktem ubocznym metabolizmu mięśni, jest normalnie wydzielana przez nerki i jej poziom w moczu może pomóc ocenić funkcję nerek.

Badanie kreatyniny w moczu to test diagnostyczny, który mierzy ilość kreatyniny w próbce moczu. Kreatynina jest produktem ubocznym metabolizmu mięśni, a jej poziom w moczu pomaga ocenić funkcję nerek.

Posiew krwi beztlenowy to badanie mikrobiologiczne, które polega na hodowli bakterii beztlenowych z próbki krwi pacjenta. Jest to ważne badanie w diagnostyce infekcji wywołanych przez mikroorganizmy, które rosną w warunkach beztlenowych, czyli w środowisku, gdzie nie ma dostępu do tlenu.

Posiew krwi tlenowy to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie bakterii rosnących w warunkach tlenowych we krwi pacjenta. Jest to jedno z podstawowych badań wykonywanych w przypadku podejrzenia poważnych infekcji bakteryjnych, w tym sepsy, która może prowadzić do zagrażających życiu powikłań.

Badanie Krztuśca (Bordetella pertussis IgA przeciwciała) to test diagnostyczny, który wykrywa obecność przeciwciał klasy IgA przeciwko bakterii Bordetella pertussis, która jest odpowiedzialna za wywoływanie krztuśca. Krztusiec to zakaźna choroba układu oddechowego, charakteryzująca się napadami silnego kaszlu.

Badanie na przeciwciała IgG przeciwko Bordetella pertussis (krztusiec) to test diagnostyczny, który ma na celu wykrycie przeciwciał klasy IgG, wytworzonych przez organizm w odpowiedzi na zakażenie bakterią Bordetella pertussis, odpowiedzialną za wywoływanie krztuśca.

Badanie na przeciwciała IgM przeciwko Bordetella pertussis (krztusiec) to test diagnostyczny, który wykrywa obecność przeciwciał klasy IgM, wytwarzanych przez organizm w odpowiedzi na zakażenie bakterią Bordetella pertussis, wywołującą krztusiec.

Badanie poziomu kwasu foliowego we krwi to test diagnostyczny, który mierzy stężenie kwasu foliowego (witamina B9) w osoczu. Kwas foliowy jest ważnym składnikiem odżywczym, który odgrywa kluczową rolę w produkcji czerwonych krwinek, syntezie DNA, a także w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego.

Badanie poziomu kwasu moczowego we krwi to test diagnostyczny, który mierzy stężenie kwasu moczowego w osoczu. Kwas moczowy jest produktem ubocznym metabolizmu puryn – związków chemicznych, które znajdują się w wielu pokarmach i są także obecne w komórkach organizmu. Kwas moczowy jest wydalany z organizmu głównie przez nerki, a jego poziom w krwi może wskazywać na różne problemy zdrowotne.

Badanie kwasu moczowego w dobowej zbiórce moczu (DZM) to test diagnostyczny, który mierzy ilość kwasu moczowego wydalanego z organizmu w moczu w ciągu 24 godzin. Kwas moczowy jest produktem ubocznym metabolizmu puryn, które znajdują się w wielu pokarmach oraz w komórkach organizmu. Pomiar poziomu kwasu moczowego w moczu pozwala ocenić, jak skutecznie organizm usuwa ten związek.

Badanie kwasu moczowego w moczu to test diagnostyczny, który mierzy stężenie kwasu moczowego w pojedynczej próbce moczu. Kwas moczowy jest końcowym produktem metabolizmu puryn, które występują w wielu pokarmach i w komórkach organizmu. To badanie pozwala ocenić, czy organizm prawidłowo usuwa kwas moczowy przez układ moczowy.

Badanie poziomu kwasu walproinowego we krwi to test, który mierzy stężenie tego leku w organizmie, aby monitorować jego skuteczność i bezpieczeństwo. Kwas walproinowy jest stosowany w leczeniu padaczki, zaburzeń afektywnych dwubiegunowych oraz w profilaktyce migreny.

Badanie poziomu kwasu walproinowego we krwi jest stosowane głównie w celu monitorowania leczenia tym lekiem, który jest używany do leczenia padaczki, choroby afektywnej dwubiegunowej oraz w profilaktyce migren. Celem badania jest upewnienie się, że stężenie leku we krwi mieści się w terapeutycznym zakresie, co zapewnia skuteczność terapii i minimalizuje ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.

Badanie LDH (dehydrogenazy mleczanowej) to test diagnostyczny mierzący poziom tego enzymu we krwi. LDH jest obecny w niemal każdej komórce organizmu i bierze udział w procesach energetycznych. Gdy komórki ulegają uszkodzeniu lub rozpadowi, LDH jest uwalniany do krwi, co czyni to badanie użytecznym w diagnostyce wielu stanów chorobowych.

Badanie LH  to test diagnostyczny mierzący poziom tego hormonu we krwi. LH jest wytwarzany przez przysadkę mózgową i odgrywa kluczową rolę w regulacji układu rozrodczego zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Jego poziom zmienia się w zależności od fazy cyklu miesiączkowego u kobiet lub od stanu zdrowia reprodukcyjnego u mężczyzn.

Liczba Addisa to badanie moczu, które ocenia ilość elementów morfotycznych (krwinek czerwonych, białych oraz wałeczków) w wydalanym moczu na minutę. Jest to pomocne narzędzie w diagnostyce chorób nerek i układu moczowego.

Lipaza to enzym wydzielany głównie przez trzustkę, odpowiedzialny za rozkład tłuszczów w organizmie. Badanie poziomu lipazy we krwi jest podstawowym testem diagnostycznym w kierunku chorób trzustki, zwłaszcza ostrego lub przewlekłego zapalenia trzustki.

Lipidogram to badanie krwi, które pozwala na ocenę poziomu tłuszczów (lipidów) we krwi. Jest to kluczowe badanie w diagnostyce i monitorowaniu ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak miażdżyca, zawał serca czy udar. Lipidogram dostarcza informacji o następujących składnikach krwi: Cholesterol całkowity, Hdl, Ldl, Tg.

Lipoproteina(a), to specjalny rodzaj lipoproteiny, która składa się z cząsteczki cholesterolu LDL połączonej z dodatkowym białkiem – apolipoproteiną(a). Jej podwyższony poziom jest niezależnym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, takich jak miażdżyca, zawał serca, udar mózgu oraz zwężenie zastawek serca.

Lipoproteina X (LpX) to nietypowa, patologiczna lipoproteina, która nie występuje w zdrowym organizmie. Jej obecność we krwi jest związana z określonymi schorzeniami, w szczególności z zaburzeniami funkcji wątroby i układu żółciowego. LpX różni się od standardowych lipoprotein, takich jak LDL, HDL czy VLDL, ponieważ nie bierze udziału w normalnym metabolizmie lipidów.

Badanie poziomu litu we krwi jest wykonywane w celu monitorowania terapii litem, stosowanym głównie w leczeniu zaburzeń nastroju, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) oraz epizody manii. Lit jest substancją o wąskim zakresie terapeutycznym, co oznacza, że łatwo może osiągnąć toksyczne stężenie, dlatego regularne badania są kluczowe dla skuteczności leczenia i uniknięcia toksyczności.

Badanie poziomu magnezu w surowicy krwi jest wykonywane w celu oceny stężenia tego pierwiastka w organizmie. Magnez jest jednym z najważniejszych elektrolitów i bierze udział w wielu procesach fizjologicznych, takich jak funkcjonowanie mięśni, układu nerwowego, metabolizm energetyczny oraz utrzymanie prawidłowej pracy serca.

Magnez w dobowej zbiórce moczu to badanie, które pozwala na ocenę wydalania magnezu przez nerki w ciągu 24 godzin. Badanie to jest przydatne w diagnostyce problemów związanych z metabolizmem magnezu, szczególnie w przypadkach, gdy wyniki poziomu magnezu we krwi są niejednoznaczne lub w przypadku podejrzenia zaburzeń w gospodarce elektrolitowej organizmu.

Magnez w moczu to badanie, które mierzy stężenie magnezu wydalanego w moczu. Magnez jest kluczowym minerałem, który pełni ważną rolę w wielu funkcjach organizmu, takich jak przekazywanie impulsów nerwowych, skurcze mięśni, metabolizm energetyczny i utrzymanie równowagi elektrolitowej. Badanie poziomu magnezu w moczu jest stosowane w diagnostyce problemów związanych z gospodarką magnezową organizmu.

Malaria P/C to test diagnostyczny wykonywany w celu wykrycia obecności Plasmodium – pasożyta wywołującego malarię, w organizmie pacjenta. Badanie to ma na celu identyfikację pasożyta we krwi pacjenta, ponieważ malaria jest zakaźną chorobą wywoływaną przez te mikroorganizmy.

Metoksykatecholaminy to produkty metabolizmu katecholamin (takich jak adrenalina, noradrenalina, dopamina), które są rozkładane w organizmie przez enzymy. Ich obecność we krwi jest ważnym markerem diagnostycznym w przypadkach, gdy podejrzewa się zaburzenia w produkcji lub metabolizmie katecholamin, które mogą być związane z pewnymi schorzeniami, takimi jak guzy nadnerczy, nadciśnienie tętnicze o nieznanej przyczynie, czy inne zaburzenia układu hormonalnego.

Badanie poziomu miedzi we krwi jest wykonywane w celu oceny stężenia tego pierwiastka w organizmie. Miedź jest niezbędnym mikroelementem, który pełni istotną rolę w wielu procesach biologicznych, takich jak produkcja hemoglobiny, funkcjonowanie układu nerwowego, oraz w tworzeniu tkanek łącznych i kości. Jest również ważna w procesach utleniania, transportu elektronów oraz w funkcjonowaniu enzymów antyoksydacyjnych.

Miedź DZM to badanie, które polega na oznaczeniu poziomu miedzi wydalanej przez nerki w ciągu 24 godzin. Badanie to jest pomocne w diagnostyce chorób związanych z metabolizmem miedzi, takich jak choroba Wilsona lub innych problemów z nadmiarem lub niedoborem miedzi.

Miedź w moczu to badanie, które polega na oznaczeniu poziomu miedzi wydalanej z moczem. Miedź jest pierwiastkiem niezbędnym dla organizmu, pełniącym ważną rolę w procesach enzymatycznych, wytwarzaniu czerwonych krwinek oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego. Zbyt duża ilość miedzi w organizmie może prowadzić do różnych zaburzeń, dlatego monitorowanie jej poziomu, szczególnie w moczu, jest istotne w diagnostyce niektórych chorób.

Mioglobina to białko, które znajduje się głównie w mięśniach szkieletowych i sercowych. Pełni rolę w magazynowaniu i transportowaniu tlenu do komórek mięśniowych. Badanie poziomu mioglobiny we krwi jest stosowane przede wszystkim w diagnostyce uszkodzeń mięśni, zwłaszcza w przypadku zawału serca lub urazów mięśniowych.

Analiza ogólna moczu to jedno z podstawowych badań diagnostycznych, które pozwala na ocenę stanu zdrowia pacjenta poprzez analizę składu moczu. Badanie to obejmuje szereg testów, które pozwalają na wykrycie różnych schorzeń, takich jak infekcje układu moczowego, choroby nerek, cukrzycę, a także zaburzenia równowagi elektrolitowej.

Badanie obecności cukru (glukozy) i acetonu (ketonów) w moczu jest jednym z podstawowych testów stosowanych do monitorowania i diagnozowania zaburzeń metabolicznych, takich jak cukrzyca i stany ketozy. Badanie to pozwala na wykrycie obecności tych substancji w moczu, co może wskazywać na poważne problemy zdrowotne.

Posiew moczu to badanie diagnostyczne, które polega na hodowaniu mikroorganizmów bakterii obecnych w moczu, w celu wykrycia infekcji układu moczowego (ZUM) i określenia ich rodzaju oraz wrażliwości na antybiotyki. Badanie to jest bardzo przydatne w diagnostyce infekcji dróg moczowych.

Posiew moczu na grzyby to specjalistyczne badanie mikrobiologiczne, które polega na hodowaniu i identyfikacji grzybów (głównie drożdżaków z rodzaju Candida) obecnych w moczu. To badanie jest stosowane w celu wykrycia infekcji grzybiczych układu moczowego, które mogą wystąpić w wyniku osłabienia układu odpornościowego, stosowania antybiotyków, czy obecności cewników moczowych.

Badanie poziomu mocznika we krwi jest jednym z podstawowych testów diagnostycznych, który pozwala na ocenę funkcji nerek oraz ogólnego stanu metabolizmu białek w organizmie. Mocznik jest końcowym produktem metabolizmu białek, który powstaje w wątrobie i jest wydalany przez nerki z moczem.

Mocznik w dobowej zbiórce moczu to badanie, które polega na zbieraniu moczu przez 24 godziny w celu określenia ilości mocznika wydalanego przez nerki. Mocznik jest końcowym produktem metabolizmu białek, który powstaje w wątrobie, a jego poziom we krwi oraz w moczu jest ważnym wskaźnikiem funkcji nerek i metabolizmu białek w organizmie.

Badanie poziomu mocznika w moczu polega na oznaczeniu stężenia mocznika w próbce moczu. Mocznik jest końcowym produktem metabolizmu białek w organizmie, wytwarzanym w wątrobie i wydalanym przez nerki. Pomiar jego poziomu w moczu pomaga ocenić funkcję nerek oraz stan metabolizmu białek.

Mononukleoza zakaźna, wywoływana głównie przez wirus Epsteina-Barr (EBV), jest chorobą wirusową, która może być diagnozowana za pomocą różnych testów krwi. Badanie krwi w przypadku mononukleozy zakaźnej pomaga wykryć obecność wirusa, odpowiedź immunologiczną organizmu oraz ocenić, czy infekcja jest świeża, czy przeszła w stan przewlekły.

Morfologia krwi to jedno z najczęściej wykonywanych badań diagnostycznych, które pozwala na ocenę ogólnego stanu zdrowia pacjenta i wykrycie wielu chorób. Badanie to polega na analizie różnych składników krwi, takich jak krwinki czerwone, białe, płytki krwi oraz hemoglobina. Jest to podstawowe narzędzie w diagnostyce wielu stanów chorobowych, w tym anemii, infekcji, stanów zapalnych, chorób krwi, a także w monitorowaniu leczenia.

Mycoplasma genitalium DNA – test jakościowy to precyzyjne badanie molekularne, wykorzystujące metodę PCR, służące do wykrywania obecności materiału genetycznego bakterii Mycoplasma genitalium w badanym materiale biologicznym. Jest to jedna z  metod diagnostycznych umożliwiających potwierdzenie aktywnego zakażenia tym drobnoustrojem.

Mycoplasma hominis DNA – test jakościowy to badanie molekularne, które pozwala na wykrycie obecności materiału genetycznego bakterii Mycoplasma hominis w badanej próbce biologicznej. Wykorzystuje ono technikę PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy), co zapewnia wysoką czułość i specyficzność diagnostyczną. Bakteria Mycoplasma hominis należy do naturalnej flory bakteryjnej układu moczowo-płciowego, ale w określonych warunkach może powodować zakażenia urogenitalne.

Badanie Mycoplasma pneumoniae IgG P/C to test serologiczny, który służy do wykrywania przeciwciał IgG w odpowiedzi na infekcję wywołaną przez Mycoplasma pneumoniae. Jest to rodzaj bakterii, która najczęściej powoduje zakażenia dróg oddechowych, w tym zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli i innych infekcji układu oddechowego.

Badanie Mycoplasma pneumoniae IgM P/C polega na wykrywaniu obecności przeciwciał typu IgM w surowicy krwi, które są odpowiedzią organizmu na świeże zakażenie wywołane przez bakterię Mycoplasma pneumoniae. Bakteria ta jest jednym z głównych czynników powodujących infekcje dróg oddechowych, takie jak zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli oraz zapalenie gardła.

Badanie na obecność narkotyków w moczu jest jednym z najczęściej stosowanych testów wykrywających używanie substancji psychoaktywnych, takich jak narkotyki, w organizmach ludzi. Mocz jest najczęściej wykorzystywanym materiałem do takich testów, ponieważ jest łatwy do zebrania i przechowywania, a także pozwala na wykrycie narkotyków i ich metabolitów przez dłuższy czas po ich spożyciu.

Posiew nasienia na obecność bakterii to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie infekcji bakteryjnych w nasieniu. Posiew pozwala na identyfikację mikroorganizmów, które mogą powodować infekcje dróg moczowo-płciowych, a także inne problemy zdrowotne związane z męskim układem rozrodczym, takie jak niepłodność czy zapalenie gruczołu krokowego (prostaty).

Posiew nasienia na obecność grzybów to badanie mikrobiologiczne, które ma na celu wykrycie infekcji grzybiczych w nasieniu. Badanie to jest stosowane w diagnostyce zakażeń układu moczowo-płciowego, które mogą wpływać na zdrowie reprodukcyjne mężczyzn, a także prowadzić do problemów z płodnością. Grzyby, takie jak Candida, mogą powodować zakażenia, które wpływają na jakość nasienia i mogą być odpowiedzialne za niepłodność lub inne problemy zdrowotne.

W skład profilu wchodzą: Ca, I, K, Mg, Mn, Mo, Se, Zn, ferrytyna, witamina B6.

W skład profilu wchodzą: witamina B6, wapń, żelazo, potas, miedź, magnez, selen, cynk.

W skład profilu wchodzą: Cr, Cu, Mg, Se, Zn, arginina, cysteina, glicyna, metionina, fenyloalanina, tryptofan.

W skład profilu wchodzą: Ca, K, Mg, koenzym Q10 , Omega – 3 – index.

W skład profilu wchodzą: noradrenalina, adrenalina, dopamina, serotonina.

W skład profilu wchodzą: kortyzol profil, DHEA, noradrenalina, adrenalina, dopamina, serotonina.

NIFTY Basic to nieinwazyjne badanie prenatalne, które służy do oceny ryzyka wystąpienia wybranych chorób genetycznych u płodu. Jest to test oparty na analizie DNA płodowego, które krąży w krwi matki, bez potrzeby pobierania próbek z płodu . NIFTY Basic jest jednym z rodzajów testów NIPT, które oferują wysoką dokładność w wykrywaniu ryzyka nieprawidłowości chromosomalnych. Pakiet Basic zawiera:
Trisomia 21/ Zespół Downa Trisomia 18 / Zespół Edwardsa Trisomia 13 / Zespół Patau  Identyfikacja płci.

NIFTY Plus to zaawansowane nieinwazyjne badanie prenatalne (NIPT), które pozwala na ocenę ryzyka wystąpienia wielu wrodzonych wad chromosomalnych u płodu. Jest to rozszerzona wersja testu NIFTY Basic.
Pakiet NIFTY Plus zawiera:
Trisomia 21, trisomia 18, trisomia 13,
Trisomia 9, trisomia 16, trisomia 22,
Aneuploidie chromosomów płciowych,
60 zespołów delecji / duplikacji,
Identyfikacja płci.

NIFTY Pro to zaawansowane, nieinwazyjne badanie prenatalne (NIPT), które stanowi rozszerzoną wersję testów NIFTY, oferując bardziej szczegółową analizę ryzyka wystąpienia wielu wrodzonych wad chromosomalnych u płodu. Badanie to jest wykonywane na podstawie DNA płodowego obecnego w krwi matki. NIFTY Pro pozwala na wykrycie szerokiego zakresu zaburzeń genetycznych i chromosomalnych, w tym trisomii, zaburzeń chromosomów płciowych, mikrodelecji oraz innych rzadkich nieprawidłowości chromosomalnych.
Pakiet NIFTY Pro zawiera:
Trisomia 21 (zespół Downa)
Trisomia 18 (zespół Edwardsa)
Trisomia 13 (zespół Pataua)
Zespół Turnera (45,X0)
Zespół Klinefeltera (47,XXY)
Supermężczyzna (47,XYY)
Superfeminizm (47,XXX)
NIFTY Pro umożliwia wykrycie mikrodelecji, które są małymi ubytkami w materiale genetycznym, które mogą prowadzić do poważnych chorób genetycznych, takich jak zespół DiGeorge’a czy zespół Cri du Chat.

NIFTY Standard to nieinwazyjne badanie prenatalne (NIPT), które służy do oceny ryzyka wystąpienia wybranych wad genetycznych u płodu. Jest to jeden z popularnych testów, który umożliwia analizę DNA płodowego krążącego w krwi matki, co pozwala na wykrycie licznych nieprawidłowości chromosomalnych bez potrzeby wykonywania inwazyjnych procedur, takich jak amniopunkcja.
Pakiet NIFTY Standard zawiera:
Trisomia 21 / Zespół Downa /, Trisomia 18 / Zespół Edwardsa / Trisomia 13 / Zespół Patau, Zespół Turnera (Monosomia) / Zespół Klinefeltera / Zespół potrójnego / Zespół Jacobsa / Identyfikacja płci.

NIFTY Twins to specjalistyczna wersja nieinwazyjnego badania prenatalnego (NIPT), które zostało zaprojektowane z myślą o przyszłych matkach spodziewających się bliźniaków. Badanie to opiera się na analizie DNA płodowego, które znajduje się w krwi matki, umożliwiając ocenę ryzyka wystąpienia wad chromosomalnych u obu płodów. Jest to bezpieczna alternatywa dla inwazyjnych metod diagnostycznych, takich jak amniopunkcja czy biopsja kosmówki.
NIFTY Twins jest w pełni dostosowane do specyficznych potrzeb ciąż mnogich i umożliwia ocenę ryzyka trisomii oraz innych nieprawidłowości genetycznych zarówno u jednego, jak i u obu bliźniaków.
Zestaw NIFTY Twins zawiera:
Trisomia 21 / Zespół Downa / Trisomia 18 / Zespół Edwardsa / Trisomia 13 / Zespół Patau.

Odczyn opadania krwinek czerwonych (OB), znany także jako szybkość opadania krwinek czerwonych (ESR – z ang. erythrocyte sedimentation rate), to badanie laboratoryjne, które ocenia tempo, w jakim czerwone krwinki (erytrocyty) opadają na dno probówki w ciągu jednej godziny. Jest to wskaźnik stanu zapalnego w organizmie, ale może być także używany do monitorowania postępu różnych chorób, szczególnie tych, które związane są z procesami zapalnymi.

Odczyn FTA-ABS (Fluorescent Treponemal Antibody Absorption Test) to test serologiczny wykorzystywany do diagnozowania kiły. Jest to jedno z badań, które pozwala wykryć obecność przeciwciał skierowanych przeciwko bakterii Treponema pallidum, która jest odpowiedzialna za wywołanie kiły.

Odczyn TPHA (Testy Pośredniego Hemaglutynacji) to jedno z badań diagnostycznych, które służy do wykrywania obecności przeciwciał przeciwko Treponema pallidum, bakterii wywołującej kiłę. Badanie to jest stosowane w diagnostyce kiły, szczególnie w przypadkach, gdy podejrzewa się zakażenie tą bakterią, a wyniki innych testów, jak np. VDRL, są wątpliwe.

Odczyn Waalera-Rose’a to badanie serologiczne, które służy do wykrywania obecności przeciwciał w surowicy krwi, a konkretnie przeciwciał skierowanych przeciwko antygenowi streptokoków, zwanemu Streptolysyną O. Test ten jest wykorzystywany głównie do diagnozowania chorób związanych z infekcjami paciorkowcowymi, takich jak: różyczka stawowa, kłębuszkowe zapalenie nerek, choroby autoimmunologiczne.

Badanie poziomu ołowiu we krwi służy ocenie narażenia organizmu na ten szkodliwy metal. Ołów jest toksyczny, zwłaszcza w przypadku długotrwałego narażenia, i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenie układu nerwowego, serca, nerek, a także problemy z rozwojem dzieci.

Badanie ołów w moczu jest testem diagnostycznym służącym do pomiaru poziomu ołowiu (Pb) w moczu. Ołów jest toksycznym metalem ciężkim, który może gromadzić się w organizmach ludzi i zwierząt, prowadząc do różnych problemów zdrowotnych, zwłaszcza gdy występuje w dużych stężeniach. Badanie to może pomóc w wykryciu zatrucia ołowiem, które może wynikać z różnych źródeł, takich jak zanieczyszczenia środowiskowe, kontakt z farbami zawierającymi ołów, praca w przemyśle czy spożycie skażonej wody lub żywności.

Badanie receptorów estrogenowych (ER) polega na określeniu, czy komórki nowotworowe w obrębie guzów piersi mają receptory dla estrogenów. Może to mieć wpływ na sposób leczenia, ponieważ guzy wykazujące obecność tych receptorów często lepiej reagują na terapię hormonalną.

Badanie HER2 z krwi jest testem diagnostycznym, który pozwala na ocenę poziomu białka HER2 w organizmie pacjenta. HER2 (Human Epidermal Growth Factor Receptor 2) jest białkiem, które odgrywa istotną rolę w rozwoju niektórych rodzajów raka, szczególnie raka piersi. W około 20-30% przypadków raka piersi, komórki nowotworowe mają nadmiar tego białka, co może przyspieszać wzrost guza.

Badania Her2, ER (receptor estrogenu) i PR (receptor progesteronu) to testy diagnostyczne stosowane w przypadku nowotworów piersi, które pomagają określić charakterystykę komórek rakowych i wpływają na wybór terapii.

Receptory progesteronowe (PR) to białka znajdujące się na powierzchni komórek, które wiążą progesteron – hormon odpowiedzialny za regulację wielu procesów biologicznych, w tym cyklu menstruacyjnego, ciążą i funkcjonowaniem układu rozrodczego. Obecność lub brak receptorów progesteronowych może mieć znaczenie diagnostyczne, zwłaszcza w kontekście nowotworów, takich jak rak piersi.

Organix Gastro to badanie diagnostyczne, które polega na analizie metabolitów w moczu, mającej na celu ocenę funkcjonowania przewodu pokarmowego oraz procesów trawiennych. Jest to test, który ma na celu zbadanie mikrobioty jelitowej i związanych z nią zaburzeń, takich jak nadmierna fermentacja, stany zapalne czy problemy z trawieniem i wchłanianiem.

Organix Neuro to kompleksowy test neuroorganiczny, który polega na analizie poziomu różnych kwasów organicznych w moczu. Badanie to jest pomocne w diagnostyce chorób o podłożu metabolicznym oraz dostarcza informacji o ewentualnych niedoborach w organizmie.

Badanie Ospa Wietrzna (Igg P/C P.) jest testem serologicznym służącym do wykrywania przeciwciał przeciwko wirusowi ospy wietrznej (Varicella zoster virus – VZV). Badanie to jest wykonywane w celu określenia, czy osoba miała kontakt z tym wirusem w przeszłości, czy też nie była jeszcze zakażona.

Ospa wietrzna IgM P/C to test serologiczny, który służy do wykrywania przeciwciał klasy IgM w surowicy krwi, w odpowiedzi na zakażenie wirusem ospy wietrznej. Przeciwciała IgM pojawiają się we wczesnym etapie infekcji, dlatego ich obecność świadczy o niedawnym zakażeniu.

Badanie osteokalcyny polega na oznaczeniu poziomu tego białka we krwi. Zwykle stosuje się je w diagnostyce chorób związanych z układem kostnym, takich jak osteoporoza, czy w monitorowaniu terapii hormonalnej. Wynik może pomóc ocenić tempo przebudowy kości, ponieważ osteokalcyna uwalniana jest do krwi w procesie formowania nowej tkanki kostnej.

Przeciwciała przeciw deksrboksylazie kwasu glutaminowego razem z innymi autoprzeciwciałami (przeciwciała przeciwwyspowe, przeciwciała przeciwinsulinowe, przeciwciała przeciwko fosfatazie tyrozyny i przeciwciała transporterowi cynku 8) służą do diagnostyki różnicowej cukrzycy typu I i cukrzycy typu LADA.

Badanie „P-Ciała P/Jądrowe i P/Cytoplazmatyczne” dotyczy wykrywania przeciwciał w organizmach pacjentów, szczególnie w kontekście chorób autoimmunologicznych. Jest to analiza serologiczna, która pozwala ocenić obecność specyficznych przeciwciał we krwi, które mogą wskazywać na zmiany w układzie odpornościowym.

Badanie P-Ciała P/Treponema pallidum (serologia w kierunku kiły) jest jednym z testów diagnostycznych wykorzystywanych w celu wykrycia zakażenia Treponema pallidum, bakterią wywołującą kiłę. Kiła to choroba weneryczna, która przebiega w kilku stadiach i może prowadzić do poważnych powikłań, jeśli nie zostanie odpowiednio leczona.

Badanie „P-Ciała P/Yersinia Enterocolitica IgA” dotyczy oznaczenia obecności przeciwciał klasy IgA w surowicy pacjenta, które są specyficzne dla bakterii Yersinia enterocolitica, bakterii odpowiedzialnej za infekcje przewodu pokarmowego, często wywołujące biegunkę, ból brzucha i gorączkę. Infekcja ta może prowadzić do tzw. jersiniozy.

Badanie P-Ciała P/Yersinia Enterocolitica IgG polega na wykrywaniu obecności przeciwciał klasy IgG przeciwko bakteriom Yersinia enterocolitica w surowicy krwi. Jest to test diagnostyczny, który pozwala na ocenę wcześniejszego kontaktu organizmu z tym patogenem, który może wywoływać infekcje żołądkowo-jelitowe u ludzi.

Badanie poziomu przeciwciał antykardiolipinowych (aCL) IgM i IgG jest wykorzystywane w diagnostyce różnych zaburzeń autoimmunologicznych, szczególnie w kontekście zespołu antyfosfolipidowego (APS), który może prowadzić do powstawania zakrzepów krwi, poronień nawykowych czy innych problemów z układem krążenia.

Przeciwciała antykardiolipinowe (ACA, ang. anticardiolipin antibodies) to grupa przeciwciał, które mogą występować w organizmach osób z niektórymi chorobami autoimmunologicznymi, w tym z zespołem antyfosfolipidowym. Badanie ACA jest używane do wykrywania obecności tych przeciwciał, a ich obecność w krwi może świadczyć o zwiększonym ryzyku wystąpienia zakrzepów, poronień czy innych powikłań związanych z zakrzepicą.

Badanie oznaczające przeciwciała antykardiolipinowe klasy IgG (ACA IgG) jest testem diagnostycznym, który pozwala na wykrycie obecności przeciwciał skierowanych przeciwko kardiolipinie, składnikowi błon komórkowych. Wzrost poziomu tych przeciwciał może sugerować ryzyko wystąpienia niektórych chorób autoimmunologicznych, szczególnie związanego z zespołem antyfosfolipidowym (APS).

Przeciwciała antykardiolipinowe (ACA) to grupa autoprzeciwciał, które mogą być obecne w organizmach osób z autoimmunologicznymi chorobami, takimi jak zespół antyfosfolipidowy. Test na obecność przeciwciał antykardiolipinowych (ACA IgM) mierzy poziom tych przeciwciał we krwi. Przeciwciała antykardiolipinowe wiążą się z białkiem kardiolipinowym, co może prowadzić do zakłócenia funkcji krzepnięcia i zwiększonego ryzyka zakrzepów.

Badanie P/C P. Ama-M4 oznacza test na obecność przeciwciał (P/C – Przeciwciała) związanych z enzymem sulfitoxidazą w surowicy krwi. Przeciwciała te mogą występować w różnych chorobach autoimmunologicznych, które wpływają na funkcje enzymów metabolizujących siarkę. Badanie to może być zalecane w diagnostyce niektórych schorzeń metabolicznych lub autoimmunologicznych.

Badanie P/C P. Ama-M7 (Myocard-Specificzne), czyli przeciwciała antymitochondrialne typu M7, jest specjalistycznym testem serologicznym wykonywanym z krwi. Jego głównym celem jest wykrycie obecności specyficznych przeciwciał skierowanych przeciwko mitochondriom, które mogą być związane z chorobami serca, w szczególności o podłożu autoimmunologicznym.

Badanie P/C (przeciwciał) przeciwko antygenom jajnika to diagnostyka laboratoryjna, która pozwala na wykrycie obecności przeciwciał atakujących tkanki jajnika. Takie badania wykonuje się w celu oceny zaburzeń autoimmunologicznych związanych z układem rozrodczym.

Badanie przeciwciał przeciw antygenowi rozpuszczalnemu wątroby (anty-LKM) jest testem z krwi, który służy do diagnozowania pewnych chorób autoimmunologicznych wątroby, takich jak autoimmunologiczne zapalenie wątroby typu 2 (AIH-2).

Badanie na obecność przeciwciał przeciwko beta-2-glikoproteinie I (B2-GPI) w klasie IgA z krwi wykonuje się w celu diagnozowania zaburzeń autoimmunologicznych, takich jak zespół antyfosfolipidowy (APS). Beta-2-glikoproteina I to białko osocza, które odgrywa rolę w procesie krzepnięcia krwi. Przeciwciała przeciwko temu białku mogą zakłócać normalne procesy krzepnięcia i prowadzić do tworzenia się zakrzepów.

Badanie P/C P. B2 Glikoproteinie IgG (przeciwciała przeciwko beta-2 glikoproteinie klasy IgG) to test diagnostyczny z krwi, który służy do wykrywania obecności przeciwciał antyfosfolipidowych, związanych z zespołem antyfosfolipidowym (APS). Jest to choroba autoimmunologiczna, w której organizm atakuje własne fosfolipidy błon komórkowych, co może prowadzić do nadmiernej krzepliwości krwi i powikłań, takich jak zakrzepy, poronienia czy powikłania ciążowe.

Badanie IgM przeciwciał przeciwko glikoproteinie P. B2 (beta2-glikoproteina I) z krwi wykonuje się w celu oceny obecności autoprzeciwciał charakterystycznych dla zespołu antyfosfolipidowego (APS). Zespół ten jest autoimmunologiczną chorobą, która może prowadzić do zwiększonej skłonności do zakrzepów krwi, poronień oraz innych powikłań naczyniowych.

P/C przeciwciała przeciw białkom centromerów (ACA, ang. Anti-Centromere Antibodies) są badaniem wykonywanym z krwi żylnej pacjenta w celu wykrycia obecności specyficznych przeciwciał skierowanych przeciwko białkom centromerów – strukturom w jądrze komórkowym odpowiedzialnym za prawidłowe rozdzielanie chromosomów podczas podziału komórkowego. Obecność tych przeciwciał jest charakterystyczna dla niektórych chorób autoimmunologicznych.

Badanie P/C P. Błonie Podst. Kłębuszków Nerkowych odnosi się do testu wykrywającego przeciwciała przeciwko błonom podstawowym kłębuszków nerkowych, znanych również jako przeciwciała przeciwko błonom podstawowym (anti-GBM). Badanie to jest pomocne w diagnozowaniu niektórych chorób nerek, w tym zespołu Goodpasture’a, który jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy atakuje błony podstawowe w nerkach oraz w płucach.

Przeciwciała przeciwcytoplazmie leukocytów (p/c P. cytoplazmie leukocytów ANCA) to badanie, które pomaga w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, szczególnie zapalenia naczyń. ANCA to skrót od „antineutrophil cytoplasmic antibodies”, czyli przeciwciał skierowanych przeciwko cytoplazmie neutrofili, które są białymi krwinkami biorącymi udział w odpowiedzi immunologicznej organizmu.

P/C P. Czynnikowi Wewnętrznemu (P/C – przeciwciała przeciw czynnikowi wewnętrznemu) to badanie laboratoryjne, które ma na celu wykrycie obecności przeciwciał skierowanych przeciwko tzw. czynnikowi wewnętrznemu (czynnikowi Castle’a), który jest białkiem niezbędnym do prawidłowego wchłaniania witaminy B12 w jelitach. Badanie to jest szczególnie ważne w diagnostyce chorób takich jak: anemia megaloblastyczna czy zespół złego wchłaniania witaminy B12.

P/C P. Dekarboksylazie Kw. Glutaminowego (P/C anti-glutamic acid decarboxylase) to badanie, które służy do wykrywania przeciwciał przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego (GAD), enzymowi, który pełni istotną rolę w syntezowaniu neurotransmitera – kwasu gamma-aminomasłowego (GABA). GAD jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, a jego obecność w organizmie jest szczególnie ważna w komórkach beta trzustki, które są odpowiedzialne za produkcję insuliny.

Badanie P/C P. Dwuniciowemu DNA (dsDNA) to test diagnostyczny, który służy do wykrywania przeciwciał skierowanych przeciwko dwuniciowemu DNA. Jest to test pomocniczy w diagnozowaniu chorób autoimmunologicznych, szczególnie tocznia rumieniowatego układowego (SLE). W chorobie tej układ odpornościowy atakuje zdrowe komórki organizmu, a przeciwciała anty-dsDNA mogą uszkadzać różne narządy, takie jak nerki, stawy i skórę.

Badanie P/C P. Endomysium IgA (przeciwciała przeciwko endomysium IgA) jest testem serologicznym stosowanym głównie w diagnostyce celiakii. Celiakia to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy reaguje na gluten, co prowadzi do uszkodzenia jelita cienkiego.

P/C P. Endomysium IgG to test laboratoryjny, który służy do wykrywania obecności przeciwciał klasy IgG przeciwko endomysjum w organizmach osób podejrzanych o celiakię (nietolerancję glutenu). Test ten jest jednym z markerów serologicznych, które pomagają w diagnozowaniu tej choroby autoimmunologicznej, charakteryzującej się reakcją układu odpornościowego na gluten obecny w pokarmach.

P/C P. Epidermoalnej Bł. Podstawnej to test serologiczny, który wykrywa obecność przeciwciał skierowanych przeciwko białkom błony podstawnej naskórka, zwłaszcza przeciwko białku kolagenowi typu VII, który jest kluczowym składnikiem tej struktury.  Badanie to jest używane głównie do diagnostyki chorób autoimmunologicznych skóry, w tym pemfigoidu pęcherzowego i pemfigoidu skóry.

P/C P. Fosfatazy Tyrozynowej Ia-2 (ang. Anti-Phosphatase Tyrosine Phosphatase Ia-2) to badanie diagnostyczne, które mierzy obecność przeciwciał przeciwko fosfatazie tyrozynowej typu Ia-2 (IA-2), będącej białkiem występującym w komórkach beta trzustki. Jest to jeden z markerów autoimmunologicznych wykorzystywanych w diagnostyce cukrzycy typu 1.

Badanie przeciwciał IgG przeciwko fosfatydyloserynie (P/IgG antyfosfatydyloseryna) jest jednym z testów wykorzystywanych w diagnostyce schorzeń autoimmunologicznych, takich jak zespół antyfosfolipidowy (APS). APS jest stanem, w którym układ odpornościowy wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko fosfolipidom lub białkom związanym z fosfolipidami, co może prowadzić do problemów zakrzepowych i komplikacji ciążowych.

Badanie oznaczania przeciwciał przeciw fosfatydyloserynie klasy IgM (P/C P. Fosfatydyloserynie IgM) jest wykonywane w celu diagnostyki różnorodnych schorzeń autoimmunologicznych, zwłaszcza tych związanych z zaburzeniami krzepnięcia, takimi jak zespół antyfosfolipidowy (APS).

Badanie przeciwciał przeciw gangliozydowi GM1 klasy IgG (P/C P. Gangliozydowi GM1 IgG) jest testem immunologicznym, który wykonuje się w celu wykrycia obecności specyficznych przeciwciał skierowanych przeciwko gangliozydowi GM1 w surowicy krwi pacjenta. Gangliozyd GM1 to glikosfingolipid występujący w błonach komórek nerwowych i innych komórek.

Badanie P/C przeciwciał przeciw gangliozydowi GM1 w klasie IgM (anty-GM1 IgM) jest testem laboratoryjnym stosowanym w diagnostyce chorób neurologicznych związanych z układem nerwowym obwodowym. Badanie ma na celu wykrycie przeciwciał przeciwko gangliozydowi GM1 w klasie IgM.

Badanie poziomu przeciwciał IgG przeciwko gangliozydowi GM2 (P/c P. Gangliozydowi GM2 IgG) jest testem laboratoryjnym wykorzystywanym do diagnostyki niektórych schorzeń neurologicznych, zwłaszcza tych związanych z neuropatią obwodową lub chorobami autoimmunologicznymi układu nerwowego.

Badanie przeciwciał przeciw gangliozydowi GM2 w klasie IgM (P/C P. Gangliozydowi GM2 IgM) wykonuje się głównie w diagnostyce chorób neurologicznych, szczególnie neuropatii obwodowych, takich jak neuropatie zapalne, autoimmunologiczne czy demielinizacyjne.

Badanie dotyczące przeciwciał anty-Gangliozydowi GQ1b IgG (P/C przeciwciała przeciwko gangliozydowi GQ1b IgG) jest testem laboratoryjnym wykonywanym w celu diagnozy chorób neurologicznych związanych z układem nerwowym obwodowym i ośrodkowym.

Badanie na obecność przeciwciał anty-GQ1b (gangliozydowi GQ1b) w klasie IgM jest diagnostycznym testem laboratoryjnym, wykonywanym głównie w celu rozpoznania określonych chorób neurologicznych, które mogą mieć podłoże autoimmunologiczne.

P/c P. Gliadynie IgA (AGA) to badanie diagnostyczne stosowane w celu oceny obecności przeciwciał przeciwko deaminowanej gliadynie w klasie IgA. Jest to jedno z badań wykorzystywanych w diagnostyce celiakii, czyli choroby trzewnej.

Badanie oznaczenia przeciwciał P. Gliadynie IgG (AGA) jest stosowane w diagnostyce chorób związanych z nietolerancją glutenu, takich jak celiakia czy nadwrażliwość na gluten.

Badanie „Przeciwciała przeciw granulocytarne ANCA, typ świecenia metodą IF” (immunofluorescencji) dotyczy wykrywania przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom znajdującym się w granulocytach. Jest to badanie diagnostyczne, stosowane przede wszystkim w ocenie chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza zapaleń naczyń z kręgu ANCA-zależnych.

Badanie przeciwciał przeciwjądrowych Pm-Scl (Pm1) należy do grupy badań immunologicznych, które oceniają obecność specyficznych autoprzeciwciał związanych z chorobami autoimmunologicznymi. Te przeciwciała są szczególnie istotne w diagnostyce schorzeń tkanki łącznej i stanów zapalnych mięśni.

Badanie przeciwciał przeciwko jednoniciowemu DNA (ssDNA) to test laboratoryjny, który jest wykonywany w celu oceny obecności specyficznych przeciwciał skierowanych przeciwko jednoniciowemu DNA. Obecność tych przeciwciał może być związana z chorobami autoimmunologicznymi, w szczególności z toczniem rumieniowatym układowym (SLE) lub innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi.

Badanie na obecność przeciwciał przeciw komórkom Leydiga jest przeprowadzane w celu diagnostyki zaburzeń hormonalnych i/lub płodności u mężczyzn. Komórki Leydiga, znajdujące się w jądrach, są odpowiedzialne za produkcję testosteronu, kluczowego hormonu w męskim układzie rozrodczym. Obecność przeciwciał przeciwko tym komórkom może wskazywać na proces autoimmunologiczny prowadzący do dysfunkcji tych komórek.

Badanie przeciwciał przeciw komórkom okładzinowym żołądka (ang. anti-parietal cell antibodies, APCA) to test laboratoryjny, który ocenia obecność specyficznych przeciwciał skierowanych przeciw komórkom okładzinowym żołądka. Te przeciwciała są najczęściej związane z procesami autoimmunologicznymi i mogą być użyteczne w diagnostyce niektórych chorób, szczególnie związanych z zaburzeniami układu pokarmowego i niedoborem witaminy B12.

P/c przeciwciała przeciw mięśniom gładkim (ASMA – Anti-Smooth Muscle Antibodies) to badanie laboratoryjne, które służy do oceny obecności autoprzeciwciał skierowanych przeciwko mięśniom gładkim. Pojawienie się takich przeciwciał jest często związane z różnymi chorobami autoimmunologicznymi, zwłaszcza z autoimmunologicznym zapaleniem wątroby (AIH).

Badanie ma na celu wykrycie obecności przeciwciał przeciwko antygenom mięśni szkieletowych w surowicy krwi. Obecność tych przeciwciał może wskazywać na procesy autoimmunologiczne skierowane przeciwko tkance mięśniowej, charakterystyczne dla takich chorób jak: zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe czy zespół antysyntetazowy.

Badanie mikrosomalne wątrobowo-nerkowe (P/C) jest stosowane w diagnostyce immunologicznej w celu wykrycia obecności przeciwciał, które mogą być związane z uszkodzeniem wątroby i nerek. Zwykle jest to test wykorzystywany w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, takich jak autoimmunologiczne zapalenie wątroby, choroby nerek, a także w przypadkach podejrzenia zespołów autoimmunologicznych, które mogą dotyczyć obu tych narządów.

Przeciwciała przeciwmitochondrialne (AMA, z ang. Anti-Mitochondrial Antibodies) to rodzaj przeciwciał, które są skierowane przeciwko strukturze mitochondriów, które pełnią kluczową rolę w produkcji energii w komórkach. Badanie to jest szczególnie ważne w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, w tym chorób wątroby.

Badanie „Przeciwciała przeciw Nadnerczom” (Immunofluorescencyjne – IMF) jest testem diagnostycznym, który wykrywa obecność przeciwciał skierowanych przeciwko komórkom nadnerczy. Przeciwciała przeciw nadnerczom mogą pojawić się w wyniku autoimmunologicznych chorób nadnerczy, takich jak choroba Addisona.

Badanie P/C P. Osłonce Mielinowej (przeciwciała przeciw osłonce mielinowej) jest badaniem, który służy do wykrywania obecności przeciwciał skierowanych przeciwko osłonce mielinowej, czyli ochronnej warstwie otaczającej włókna nerwowe w układzie nerwowym. Test ten jest stosowany w diagnostyce chorób, które prowadzą do uszkodzenia osłonki mielinowej, takich jak stwardnienie rozsiane (SM) oraz inne choroby demielinizacyjne.

Badanie przeciwciał przeciw pemfigusowi, a dokładniej przeciwciał przeciw desmosomom, jest testem diagnostycznym wykorzystywanym w celu rozpoznania pemfigusa, autoimmunologicznej choroby pęcherzowej skóry i błon śluzowych. Pemfigus jest związany z wytwarzaniem przeciwciał, które atakują desmosomy — białka, które utrzymują komórki naskórka razem.

Badanie przeciwciał przeciwplemnikowych (ang. antisperm antibodies, ASA) polega na oznaczeniu obecności przeciwciał, które organizm wytwarza w odpowiedzi na plemniki. Występowanie tych przeciwciał może zaburzać proces zapłodnienia, ponieważ przyczyniają się one do uszkodzenia plemników lub utrudniają ich przemieszczanie się w kierunku jajeczka.

Badanie to polega na oznaczeniu poziomu przeciwciał skierowanych przeciwko płytkom krwi, a zwłaszcza przeciwko ich składnikom, takim jak glikoproteiny na powierzchni płytek krwi. Przeciwciała te mogą prowadzić do zniszczenia płytek krwi i wywoływać objawy takie jak krwawienia, siniaki, a także zwiększone ryzyko krwotoków.

P/C białka specyficznego dla wątroby (ang. Liver-Specific Protein, LSP) to badanie laboratoryjne, które jest wykonywane w celu oceny funkcji wątroby oraz jej integralności komórkowej. Jest to marker specyficzny dla wątroby, który pozwala na ocenę stanu hepatocytów i procesów związanych z wątrobą.

Badanie receptora acetylocholinowego (AChR) ma na celu ocenę jego funkcji, budowy, a także ewentualnej obecności przeciwciał przeciwko temu receptorowi w organizmie. Jest to kluczowe w diagnostyce pewnych chorób układu nerwowego i mięśniowego, takich jak miastenia rzekomoporaźna (miastenia gravis).

Badanie na obecność przeciwciał przeciw receptorowi TSH (tzw. TRAb, od ang. Thyroid-Stimulating Hormone Receptor Antibodies) jest testem laboratoryjnym stosowanym głównie w diagnostyce i monitorowaniu chorób tarczycy, szczególnie choroby Gravesa-Basedowa (choroby autoimmunologicznej tarczycy).

Badanie na obecność przeciwciał przeciw retikulinie (tzw. P-ciała p. retikulinie IgA) wykonuje się głównie w diagnostyce niektórych chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza celiakii (choroby trzewnej). Jest to badanie serologiczne, które wykrywa obecność specyficznych przeciwciał klasy IgA skierowanych przeciw retikulinie — składnikowi tkanki łącznej.

Badanie na przeciwciała przeciwko retikulinie (P-ciała przeciw retikulinie, IgG) jest testem laboratoryjnym stosowanym głównie w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, takich jak celiakia czy choroba trzewna. Retikulina jest składnikiem tkanki łącznej, a przeciwciała przeciw retikulinie mogą świadczyć o autoimmunologicznym procesie skierowanym przeciwko tkankom organizmu.

Przeciwciała przeciw nRNP/Sm należą do grupy przeciwciał przeciwjądrowych (ANA, ang. Anti-Nuclear Antibodies). Są skierowane przeciwko rybonukleoproteinom jądrowym (nRNP), które odgrywają kluczową rolę w obróbce RNA w komórkach. Badanie ich obecności jest istotnym narzędziem diagnostycznym w różnicowaniu chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza układowych chorób tkanki łącznej.

Przeciwciała przeciwko SS-A (nazywane również anty-SS-A lub anty-Ro) to przeciwciała przeciwko specyficznym białkom związanym z jądrem komórkowym. Badanie ich obecności wykonuje się najczęściej w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza zespołu Sjögrena i tocznia rumieniowatego układowego (SLE).

Badanie przeciwciał przeciwko SS-B (znanych również jako anty-SS-B lub anty-La) jest testem wykonywanym w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza tych związanych z tkanką łączną,  takich jak: toczeń rumieniowaty, zespół Sjogrena.

Badanie przeciwciał przeciwko transglutaminazie tkankowej w klasie IgA (anti-tTG IgA) jest jednym z podstawowych testów serologicznych stosowanych w diagnostyce celiakii (choroby trzewnej).

Badanie przeciwciał przeciwko transglutaminazie tkankowej IgG (tTG IgG) służy przede wszystkim diagnostyce celiakii (choroby trzewnej), szczególnie w przypadkach, gdy istnieje podejrzenie niedoboru przeciwciał IgA lub ich całkowitego braku.

Badanie P/C przeciwciał przeciw transglutaminazie tkankowej IgG i IgA (często nazywane badaniem przeciwciał anty-tTG) jest jednym z najważniejszych testów diagnostycznych w przypadku podejrzenia celiakii (choroby trzewnej). Przeprowadzane jest w celu oceny odpowiedzi immunologicznej na obecność glutenu w diecie oraz monitorowania tej choroby.

Badanie poziomu przeciwciał przeciwko wyspom trzustki (ICA) we krwi. Badanie przydatne w różnicowaniu typów cukrzycy, we wczesnym wykrywaniu cukrzycy typu 1 i określeniu ryzyka rozwinięcia choroby.

P/C przeciwciała przeciw gliadynie i transglutaminazie tkankowej są oznaczane w diagnostyce chorób związanych z nietolerancją glutenu, w tym głównie celiakii. Badanie polega na wykrywaniu swoistych przeciwciał, które są markerami tej choroby.

Pakiet Metabolitów Witaminy B, to zestaw badań określających poziom metabolitów w moczu, powstałych w zaburzonych procesach przemiany materii, w których istotne znaczenie mają witaminy grupy B (B1, B2, B3, B5, B12 i kwas alfa-liponowy). Witamina B jest kluczowa dla wielu procesów metabolicznych, neurologicznych i krwiotwórczych.

Pakiet witamin analizowany metodą HPLC (High-Performance Liquid Chromatography) to badanie laboratoryjne, które pozwala precyzyjnie określić poziomy witamin ( kwas foliowy, witamina B6, witamina B12 ) w organizmie. Metoda HPLC jest jedną z najdokładniejszych i najczęściej stosowanych technik analitycznych w diagnostyce, ponieważ pozwala na oddzielenie, identyfikację i ilościową analizę związków chemicznych.

Panel Odżywianie PGS. nutrition to badanie genetyczne analizujące predyspozycje organizmu do metabolizowania różnych składników odżywczych. W jego skład wchodzi analiza genów takich jak ADH1, ALDH2, HFE, LCT, G6PD, MTHFR, SLC19A1, ALDOB, ATP7B, SOD2, COL1A1, UGT1A1, HLA-DQ2 i DQ8 oraz CYP1A2.

Panel Zapobiegaj PGS. Prevention to badanie genetyczne, które to polega na pobraniu krwi (krew EDTA ) i ma na celu identyfikację predyspozycji genetycznych do różnych schorzeń, co pozwala na wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych. Wymagana jest również deklaracja świadomej zgody.

Test PAPP-A (Pregnancy Associated Plasma Protein-A), zwany również testem podwójnym, jest jednym z badań prenatalnych wykonywanych w pierwszym trymestrze ciąży. Badanie to ma na celu ocenę ryzyka wystąpienia u płodu wybranych wad genetycznych, takich jak zespół Downa (trisomia 21), zespół Edwardsa (trisomia 18) i inne aneuploidie.

Paragrypa to potoczne określenie dla wirusa grypy paragrypowej, która jest wywoływana przez wirusy należące do rodziny Paramyxoviridae. Typy paragrypy to: 1, 2, 3 i 4, a badanie w kierunku paragrypy Iga P/C dotyczy oceny obecności przeciwciał klasy IgA w surowicy krwi pacjenta.

Badanie poziomu parathormonu (PTH) intact, znane również jako pełnowartościowy parathormon, mierzy stężenie tego hormonu we krwi. PTH jest produkowane przez przytarczyce (gruczoły parathyroid), które są małymi gruczołami znajdującymi się w okolicy tarczycy. Hormon ten pełni kluczową rolę w regulacji poziomu wapnia we krwi i w organizmie.

Posiew plwociny to badanie mikrobiologiczne, które pozwala na identyfikację bakterii tlenowych obecnych w plwocinie, a także na ocenę ich wrażliwości na antybiotyki. Badanie to jest szczególnie ważne w diagnostyce chorób dróg oddechowych, takich jak zapalenie płuc, gruźlica, zapalenie oskrzeli czy inne infekcje dolnych dróg oddechowych.

Płyn stawowy to ciecz występująca w jamach stawowych, która pełni funkcję smarującą, odżywczą i amortyzującą. Badanie ogólne płynu stawowego jest diagnostycznym testem wykorzystywanym w celu oceny stanu zdrowia stawu, szczególnie w kontekście stanów zapalnych, infekcji, urazów, a także innych chorób reumatycznych.

Badanie płynu stawowego w kierunku boreliozy metodą PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy) to diagnostyczne badanie molekularne, które ma na celu wykrycie obecności materiału genetycznego (DNA) bakterii Borrelia burgdorferi, wywołującej boreliozę.

Płyn stawowy – posiew beztlenowy to badanie mikrobiologiczne wykonywane w celu wykrycia obecności bakterii beztlenowych w płynie stawowym. Badanie to jest szczególnie ważne w diagnostyce zapaleń stawów o podłożu zakaźnym, zwłaszcza gdy podejrzewa się infekcje wywołane przez drobnoustroje, które rozwijają się w środowisku bez dostępu tlenu.

Płyn stawowy posiew tlenowy to badanie mikrobiologiczne wykonywane w celu identyfikacji obecności i rodzaju bakterii w płynie stawowym, które mogą być przyczyną infekcji stawu. Pozwala ono określić, czy doszło do zakażenia bakteryjnego stawu, co jest istotne dla postawienia diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia, najczęściej antybiotykoterapii.

Badanie płytek krwi (trombocytów) w krwi cytrynianowej jest procedurą diagnostyczną, której celem jest ocena liczby oraz morfologii płytek krwi w próbce krwi pobranej do probówki zawierającej antykoagulant – cytrynian sodu. Cytrynian jest stosowany, aby zapobiec krzepnięciu krwi i umożliwić dokładne oznaczenie parametrów płytek.

Badanie potasu (oznaczane jako K+) polega na pomiarze stężenia tego pierwiastka we krwi. Potas jest jednym z najważniejszych elektrolitów w organizmie, który odgrywa kluczową rolę w wielu procesach biologicznych.

Potas w dobowej zbiórce moczu to badanie, które ocenia ilość potasu wydalanego z moczem w ciągu 24 godzin. Jest ono używane w diagnostyce zaburzeń gospodarki elektrolitowej, chorób nerek czy nadciśnienia tętniczego.

Badanie poziomu potasu w moczu (oznaczane jako K+ w moczu) pozwala na ocenę gospodarki elektrolitowej organizmu, w szczególności związanej z równowagą potasu. Jest to jedno z badań diagnostycznych stosowanych w przypadku podejrzeń zaburzeń elektrolitowych, oceny funkcji nerek czy diagnozy przyczyn nadciśnienia tętniczego.

Pro-BNP (peptyd natriuretyczny typu B) to marker biochemiczny używany w diagnostyce i monitorowaniu chorób serca, zwłaszcza niewydolności serca. Badanie to polega na pomiarze stężenia pro-BNP we krwi, co pozwala ocenić stopień przeciążenia serca i funkcji skurczowej.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, eozynocyty IgA, IgE, IgG, IgM.

W skład profilu wchodzą badania: AST, ALT, APTT, PT.

W skład profilu wchodzą badania: OB, morfologia, badanie ogólne moczu, p-ciała p/Treponema pallidum (krętek blady).

W skład profilu wchodzą badania: OB, morfologia, badanie ogólne moczu.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, badanie ogólne moczu, glukoza, cholesterol, kreatynina.

W skład profilu wchodzą badania: APO-AI, APO-B, cholesterol,  Chlamydia trachomatis DNA, Hemoglobina glikowana HbA1c, HDL, HPV 16 i 18, LDL, Neisseria gonorrhoeae DNA, Triglicerydy, TSH.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, OB, badanie ogólne moczu, glukoza, cholesterol, HDL, LDL, triglicerydy, kwas moczowy, magnez, PSA-T, TSH.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, OB., badanie ogólne moczu, glukoza, cholesterol, HDL, LDL, triglicerydy, kwas moczowy, fibrynogen, magnez, FSH, TSH, kreatynina.

W skład profilu wchodzą badania: FSH, LH, DHEAS, SHBG, estradiol, PRG, PRL, testosteron, TSH, AMH, inhibina B., Chlamydia trachomatis DNA, p-ciała Chlamydia trachomatis IgG i IgM, p-ciała p/plemnikowe.

W skład profilu wchodzą badania: ACTH, FSH, LH, TSH,PRL, albumina, ALT, bilirubina całkowita, mocznik, GGTP, TIBC.

W skład profilu wchodzą badania: DHEAS, estradiol, FSH, LH, PRG, testosteron, PRL, AMH.

W skład profilu wchodzą badania: estradiol, PRL.

W skład profilu wchodzą badania: estradiol, FSH.

W skład profilu wchodzą badania: estradiol, FSH, LH, PRG, PRL.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, OB, badanie ogólne moczu, glukoza, cholesterol, HDL, LDL, triglicerydy, kreatynina, mocznik, potas, ALT, AST.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, badanie ogólne moczu, glukoza, kreatynina, białko całkowite, ALB, przeciwciała anty-rubella IgG i IgM.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, glukoza, kreatynina, ALT, AST, P-ciał p/Toxoplamsa IgG.

W skład profilu wchodzą badania: wapń, fosfor, ALP, ALB, białko całkowite.

W skład profilu wchodzą badania: wapń, fosfor, ALP, witamina 25OHD3, B-CrossLaps(CTX).

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, badanie ogólne moczu, żelazo, fosforany, wapń całkowity, ALP.

Badanie melatoniny w ślinie (profil dzienny) polega na mierzeniu poziomu tego hormonu w próbce śliny pobranej w różnych porach dnia. Profil ten daje obraz naturalnych wahań poziomu melatoniny, co pozwala ocenić rytm dobowy organizmu.

W skład profilu wchodzą badania: cholesterol, kwas moczowy, kreatynina, ALB, sód, potas.

W skład profilu wchodzą badania: glukoza, cholesterol, triglicerydy, kwas moczowy, kreatynina, mocznik, białko całkowite, ALB, bilirubina całkowita, sód, potas, magnez, wapń, ALT, AST, LDH.

W skład profilu wchodzą badania: sód, potas, mocznik, kreatynina, badanie ogólne moczu, wapń całkowity, morfologia.

W skład profilu wchodzą badania: ferrytyna, wit. B12, kwas foliowy, rozpuszczalny receptor transferyny.

W skład profilu wchodzą badania: nietolerancja laktozy, nietolerancja histaminy DAO.

W skład profilu wchodzą badania: FSH, LH, TSH, kortyzol.

W skład profilu wchodzą badania: insulina, Peptyd-C, glukoza, HbA1c.

W skład profilu wchodzą badania: glukoza, cholesterol, triglicerydy, kwas moczowy, kreatynina, białko całkowite, ALB, wapń, ALP, GGTP.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, OB, badanie ogólne moczu, glukoza, cholesterol, triglicerydy, kwas moczowy, kreatynina, białko całkowite, ALB, wapń, ALP, GGTP.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, OB., badanie ogólne moczu, glukoza, cholesterol, triglicerydy, kwas moczowy, kreatynina.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, sód, potas, mocznik, kreatynina, glukoza, PT, APTT, HBSAG, anty-HCV.

W skład profilu wchodzą badania: morfologia, OB, białko-C reaktywne, ASO, RF, kwas moczowy.

W skład profilu wchodzą badania: FSH, LH, DHEAS, SHBG, estradiol, PRG, PRL, testosteron.

W skład profilu wchodzą badania: cholesterol, HDL, LDL, triglicerydy, glukoza, kwas moczowy, fibrynogen, TSH.

W skład profilu wchodzą badania: Witamina B1, Witamina B12, Witamina B6, ferrytyna, kwas foliowy.

W skład profilu wchodzą badania: TSH, TT4, FT4, TT3, FT3, cholesterol całkowity.

W skład profilu wchodzą badania:TSH, FT4, FT3.

W skład profilu wchodzą badania: TSH, FT4.

W skład profilu wchodzą badania: amylaza, amylaza trzustkowa, lipaza trzustkowa w surowicy, amylaza w moczu.

W skład profilu wchodzą badania: ALT, AST, ALP, GGTP, bilirubina całkowita, ALB.

W skład profilu wchodzą badania: TSH, ferrytyna, ALT, wapń całkowity, magnez, cholesterol całkowity, triglicerydy, kreatynina, wit. D3, AST, żelazo, glukoza, HDL, LDL, badanie ogólne moczu, morfologia, fosfor, kwas moczowy.

W skład profilu wchodzą badania: biotyna, TSH, estradiol, testosteron, wit. B12, żelazo, ferrytryna, FSH, selen, cynk.

W skład profilu wchodzą badania: profil lipidowy, homocysteina, BNP, hsCRP, lipoproteina-a, magnez, kwas moczowy.

W skład profilu wchodzą badania: TSH, FSH, estradiol, testosteron, ferrytyna, biotyna, cynk, selen.

W skład profilu wchodzą badania: TSH, ALT, GGTP, kwas moczowy, cholesterol całkowity, triglicerydy, kreatynina, wit. D3, AST, wapń całkowity, glukoza, HDL, LDL, magnez, morfologia, badanie ogólne moczu, fosfor, PSA-T.

Progesteron (P) to hormon steroidowy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji cyklu miesiączkowego, przygotowaniu organizmu do ciąży oraz utrzymaniu ciąży. Jego badanie jest przeprowadzane głównie w celu oceny funkcjonowania ciałka żółtego, diagnostyki problemów z owulacją, płodnością oraz monitorowania przebiegu ciąży.

Prolaktyna to hormon produkowany głównie przez przysadkę mózgową, a także w mniejszych ilościach przez inne tkanki, takie jak endometrium czy komórki układu odpornościowego. Odpowiada przede wszystkim za regulację laktacji, czyli produkcji mleka w gruczołach sutkowych, ale ma również inne funkcje, w tym wpływ na metabolizm, układ odpornościowy i funkcje rozrodcze.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, Ureaplasma specie, HSV I/II.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 14.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 14, HSV I/II.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 28.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis, Ureaplasma species, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, HPV 28, HSV I/II.

Proteinogram oraz białko całkowite to badania laboratoryjne, które służą do oceny stanu białek w organizmie i pomagają w diagnozowaniu różnych schorzeń. Białko całkowite to miara sumy wszystkich białek obecnych we krwi, zarówno osocza, jak i innych składników krwi. Białka te mają kluczowe funkcje w organizmach, takie jak transport substancji, utrzymanie ciśnienia osmotycznego krwi, obrona przed infekcjami, a także udział w procesach krzepnięcia krwi. Proteinogram, znany również jako elektroforeza białek, to badanie, które polega na rozdzieleniu białek krwi na frakcje, aby ocenić ich ilościowy i jakościowy skład. Jest to bardziej szczegółowe badanie niż oznaczenie białka całkowitego.

PSA to białko produkowane przez komórki gruczołu krokowego (prostaty). Występuje w niewielkich ilościach w krwi zdrowych mężczyzn, ale jego stężenie może wzrastać w przypadku różnych schorzeń prostaty. Badanie PSA polega na pomiarze poziomu tego antygenu we krwi.

Badanie poziomu wolnego antygenu sterczowego (fPSA) w surowicy krwi to precyzyjniejsze narzędzie diagnostyczne stosowane w ocenie ryzyka raka prostaty. fPSA jest jedną z frakcji całkowitego PSA (prostate-specific antigen), enzymu produkowanego przez komórki nabłonka gruczołu krokowego.

Czas protrombinowy (PT, prothrombin time) oraz wskaźnik INR (International Normalized Ratio) to badania diagnostyczne stosowane do oceny układu krzepnięcia krwi. Są one często zlecane w celu monitorowania leczenia przeciwzakrzepowego, diagnozowania zaburzeń krzepnięcia oraz oceny funkcji wątroby.

Badanie receptorów progesteronowych (PR, od ang. progesterone receptors) wykonuje się w celu oceny obecności i aktywności receptorów w komórkach określonych tkanek, najczęściej w kontekście nowotworów, zwłaszcza raka piersi czy endometrium. Receptory te są białkami odpowiedzialnymi za wiązanie progesteronu, hormonu steroidowego odgrywającego kluczową rolę w regulacji cyklu menstruacyjnego, ciąży i innych procesów hormonalnych.

Retikulocyty to niedojrzałe krwinki czerwone, które znajdują się w krwiobiegu przez krótki okres czasu, zanim przekształcą się w dojrzałe erytrocyty. Badanie poziomu retikulocytów we krwi może dostarczyć informacji na temat aktywności szpiku kostnego w produkcji czerwonych krwinek, a także pomóc w ocenie przyczyn anemii.

Badanie „RF ilościowo” (Reaktywność Cząsteczek Lateksowych) jest jednym z testów laboratoryjnych, który służy do oznaczania poziomu przeciwciał klasy IgM, IgG i IgA, w szczególności przeciwko czynnikom reumatoidalnym (RF). Test ten jest wykorzystywany w diagnostyce chorób autoimmunologicznych, w tym w diagnostyce reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). Badanie to jest również przydatne w ocenie innych schorzeń, takich jak toczeń rumieniowaty układowy czy choroby wątroby.

Test ROMA (Risk of Ovarian Malignancy Algorithm) to narzędzie wykorzystywane w diagnostyce raka jajnika, które pomaga w ocenie ryzyka nowotworu jajnika u kobiet z guzami jajników. ROMA łączy wyniki dwóch markerów nowotworowych (CA-125 i HE4) z danymi demograficznymi, takimi jak wiek i status menopauzy, aby określić prawdopodobieństwo, że guz jajnika jest złośliwy.

Rozmaz mikroskopowy to metoda diagnostyczna polegająca na przygotowaniu próbki materiału (np. krwi, wydzieliny, moczu, tkanek) w celu przeanalizowania jej pod mikroskopem. Celem badania jest ocena morfologii komórek, ich struktury, a także wykrycie ewentualnych nieprawidłowości, takich jak infekcje, zmiany nowotworowe czy obecność pasożytów.

Rozpuszczalny receptor transferyny (sTfR) to białko, które pełni rolę markera wskazującego na stan gospodarki żelazowej w organizmie. Jest to forma receptora transferyny, który normalnie znajduje się na powierzchni komórek, szczególnie erytroblastów (prekursorów czerwonych krwinek). W warunkach fizjologicznych sTfR jest uwalniany do krwiobiegu, gdzie może być mierzony.

Badanie laboratoryjne oznaczania poziomu przeciwciał IgG przeciwko wirusowi różyczki (Rubella) jest stosowane do oceny odporności oraz diagnostyki aktualnej lub przebytej infekcji. Obecność IgG wskazuje na przebyte zakażenie lub odporność po szczepieniu. Pojawiają się później i utrzymują się przez całe życie, co świadczy o długotrwałej ochronie.

Oznaczenie Różyczka IgM (P/C P.) dotyczy diagnostyki serologicznej w kierunku zakażenia wirusem różyczki (Rubella virus). Wyniki tego badania pomagają w ocenie stanu immunologicznego pacjenta lub rozpoznaniu aktywnego zakażenia. Wykrycie obecności przeciwciał IgM przeciwko wirusowi różyczki. Obecność IgM świadczy o świeżym zakażeniu lub reaktywacji wirusa.

Rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis) jest pasożytem wywołującym jedną z najczęstszych infekcji przenoszonych drogą płciową, znaną jako rzęsistkowica. Diagnoza opiera się na badaniach laboratoryjnych, które umożliwiają wykrycie obecności tego pierwotniaka.

Badanie SARS-CoV-2 IgG ilościowo służy do oceny poziomu przeciwciał IgG wytworzonych przez organizm w odpowiedzi na zakażenie wirusem SARS-CoV-2 lub w wyniku szczepienia przeciw COVID-19. Wynik badania pozwala na określenie, czy pacjent miał kontakt z wirusem lub szczepionką i w jakim stopniu organizm odpowiedział immunologicznie.

Badanie SARS-CoV-2 P/C ilościowo IgG służy do oceny poziomu przeciwciał klasy IgG skierowanych przeciwko białkom wirusa SARS-CoV-2, najczęściej białku kolca (S, Spike) i/lub białku nukleokapsydu (N, Nucleocapsid). Przeciwciała te są wytwarzane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na infekcję SARS-CoV-2 lub po szczepieniu.

Badanie SELEN (poziom selenu we krwi) jest testem laboratoryjnym, który określa stężenie tego pierwiastka w organizmie. Selen jest istotnym mikroelementem, który pełni ważne funkcje w organizmie, przede wszystkim jako składnik enzymów antyoksydacyjnych (np. peroksydazy glutationowej) oraz czynnik wspierający układ odpornościowy i funkcjonowanie tarczycy.

SHBG (Sex Hormone-Binding Globulin), czyli globulina wiążąca hormony płciowe, to białko produkowane głównie w wątrobie. Jest odpowiedzialne za wiązanie hormonów płciowych, takich jak testosteron i estrogeny, w krwiobiegu. Badanie poziomu SHBG jest pomocne w diagnozowaniu zaburzeń hormonalnych, ocenie równowagi hormonalnej oraz w monitorowaniu leczenia.

Badanie poziomu sodu (Na⁺) w surowicy krwi służy do oceny gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu. Sód jest kluczowym elektrolitem, który odgrywa rolę w regulacji ciśnienia krwi, objętości płynów ustrojowych oraz funkcji mięśni i układu nerwowego.

Sód Dobowa Zbiórka Moczu (DZM) to badanie diagnostyczne, które polega na gromadzeniu całej ilości moczu wydalonego przez pacjenta w ciągu 24 godzin oraz oznaczeniu stężenia sodu (Na) w celu oceny gospodarki elektrolitowej. Umożliwia ono ocenę funkcjonowania nerek oraz monitorowanie stanu zdrowia w kontekście równowagi elektrolitowej, metabolicznej i hormonalnej.

Badanie sodu w moczu (Na+) to test diagnostyczny wykonywany w celu oceny stężenia sodu w próbce moczu. Sód jest kluczowym elektrolitem w organizmie, który odgrywa istotną rolę w utrzymaniu równowagi wodno-elektrolitowej, regulacji ciśnienia krwi oraz funkcjonowaniu mięśni i nerwów. Analiza sodu w moczu może dostarczyć informacji o stanie nawodnienia, funkcji nerek oraz zaburzeniach elektrolitowych.

Badanie somatomedyny C (IGF-1, insulinopodobnego czynnika wzrostu typu 1) jest testem laboratoryjnym wykonywanym w celu oceny poziomu tego białka w organizmie. IGF-1 jest hormonem, który jest produkowany głównie w wątrobie pod wpływem hormonu wzrostu (GH). Pełni on kluczową rolę w regulacji wzrostu oraz procesów metabolicznych.

Swoista enolaza neuronowa (ang. NSE, neuron-specific enolase) jest enzymem występującym głównie w komórkach nerwowych oraz w komórkach pochodzenia neuroendokrynnego. Oznaczenie poziomu NSE we krwi jest pomocne w diagnostyce różnych schorzeń, w tym nowotworów oraz uszkodzeń układu nerwowego.

Badanie poziomu trijodotyroniny (T3) we krwi to test diagnostyczny mający na celu ocenę funkcji tarczycy. Trijodotyronina jest jednym z hormonów tarczycy, obok tyroksyny (T4), i odgrywa kluczową rolę w regulacji metabolizmu, temperatury ciała oraz wielu procesów fizjologicznych.

T4, czyli tyroksyna, to hormon produkowany przez tarczycę. Jest on kluczowym elementem regulacji metabolizmu organizmu. Większość T4 krąży we krwi w formie związanej z białkami, a tylko niewielka część występuje jako wolna tyroksyna (FT4). Badanie poziomu T4 (całkowitego lub wolnego) jest stosowane do oceny funkcji tarczycy.

Badanie poziomu teofiliny w surowicy krwi wykonuje się w celu monitorowania jej stężenia i uniknięcia działań niepożądanych, gdyż teofilina jest lekiem stosowanym głównie w leczeniu astmy, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i innych schorzeń układu oddechowego. Teofilina ma wąski indeks terapeutyczny, co oznacza, że różnica między stężeniem terapeutycznym a toksycznym jest niewielka.

W skład profilu wchodzą: HPV DNA 14 genotypów( 6, 11, 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59) oraz HSV I/II DNA.

HPV DNA 14 genotypów wysokoonkogennych – test jakościowy to zaawansowane molekularne badanie diagnostyczne, które wykrywa obecność materiału genetycznego wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w próbce pobranej z szyjki macicy, cewki moczowej lub innych miejsc potencjalnie narażonych na zakażenie. Badanie skupia się na identyfikacji 14 genotypów HPV o wysokim ryzyku onkogennym, które są związane z wyższym ryzykiem rozwoju nowotworów, szczególnie raka szyjki macicy.
HPV DNA 14 genotypów: 6, 11, 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59.

HPV DNA 16 genotypów (14 wysokoonkogennych i 2 niskoonkogenne) oraz HSV I/II DNA.

HPV DNA 16 genotypów (14 wysokoonkogennych i 2 niskoonkogenne) to badanie diagnostyczne, które wykrywa obecność materiału genetycznego wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w próbce biologicznej, identyfikując 16 różnych genotypów, w tym 14 genotypów o wysokim ryzyku onkogennym oraz 2 genotypy o niskim ryzyku. Test wykorzystuje metodę PCR do precyzyjnego wykrywania i genotypowania wirusa, co umożliwia dokładną ocenę ryzyka zakażenia oraz rozwoju zmian przednowotworowych lub nowotworów związanych z infekcją HPV.

HPV2 z genotypowaniem (6, 11) to badanie diagnostyczne, które wykrywa obecność wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w próbce biologicznej, koncentrując się na dwóch genotypach wirusa: HPV 6 i HPV 11. Oba te typy są klasyfikowane jako niskiego ryzyka onkogennego, a ich infekcje rzadko prowadzą do rozwoju raka. Typy HPV 6 i 11 są odpowiedzialne za powstawanie kłykcin kończystych (brodawki płciowe) oraz innych łagodnych zmian skórnych i błon śluzowych.

HPV2 (16, 18) z genotypowaniem to badanie diagnostyczne, które wykrywa obecność wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w próbce biologicznej, koncentrując się na dwóch genotypach o wysokim ryzyku onkogennym: HPV 16 i HPV 18. Test ten jest szczególnie ważny w kontekście oceny ryzyka rozwoju raka szyjki macicy oraz innych nowotworów związanych z HPV, takich jak rak odbytu, rak pochwy, rak prącia i rak gardła.

HPV DNA 28 genotypów (19 wysokoonkogennych i 9 niskoonkogenne) oraz HSV I/II DNA.

HPV 28 z genotypowaniem to badanie diagnostyczne, które wykrywa obecność wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w próbce biologicznej oraz identyfikuje 28 genotypów HPV, zarówno o niskim, jak i wysokim ryzyku onkogennym (19 wysokoonkogennych oraz 9 niskoonkoonkogennych). Badanie to wykorzystuje technologię PCR , aby dokładnie określić, które z 28 genotypów HPV są obecne w próbce, co pozwala na ocenę ryzyka zakażenia i rozwoju zmian przednowotworowych lub nowotworów.

HPV 4 z genotypowaniem (6, 11, 16, 18) to test diagnostyczny służący do wykrywania obecności wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) w próbkach biologicznych, który koncentruje się na czterech najbardziej znaczących genotypach wirusa: HPV 6, HPV 11, HPV 16, i HPV 18. Test ten jest szczególnie użyteczny w diagnostyce zakażeń HPV, które mogą prowadzić do zmian przednowotworowych lub nowotworów, zwłaszcza w przypadku typów wysokiego ryzyka, takich jak HPV 16 i 18.

Test Kompleksowy Stanu Funkcjonalności Jelita (KFSJ) to diagnostyczne badanie z kału, które służy ocenie funkcjonowania jelita oraz jego zdolności do przetwarzania pokarmów, wchłaniania składników odżywczych i eliminacji zbędnych produktów przemiany materii. W skład testu wchodzą: flora jelitowa (tlenowa i beztlenowa), efektywność trawienia (skład biochemiczny), elastaza trzustkowa, alfa 1 antytropsyna, kwasy żółciowe, kalpoprotektyna, sIgA.

Test Laktuloza-Mannitol to badanie diagnostyczne, które jest wykorzystywane do oceny funkcji jelit, w tym szczególnie w diagnostyce zaburzeń wchłaniania oraz oceny przepuszczalności jelitowej. Jest to test czynnościowy, który pozwala na ocenę stopnia uszkodzenia bariery jelitowej, w tym stanu mikrobiomu jelitowego i możliwych stanów zapalnych w obrębie jelit.

Test nietolerancji fruktozy to badanie, które ocenia, czy organizm pacjenta ma problemy z trawieniem i wchłanianiem fruktozy – cukru prostego, który znajduje się w owocach, miodzie i wielu innych produktach spożywczych. Nietolerancja fruktozy jest stanem, w którym dochodzi do trudności w przetwarzaniu tego cukru, co może prowadzić do różnych objawów żołądkowo-jelitowych.

Test nietolerancji laktozy to badanie służące do oceny, czy organizm jest w stanie prawidłowo trawić laktozę – cukier występujący w mleku i produktach mlecznych. Nietolerancja laktozy jest stanem, w którym organizm nie produkuje wystarczającej ilości laktazy, enzymu odpowiedzialnego za rozkładanie laktozy w jelitach. Niedobór laktazy prowadzi do objawów takich jak bóle brzucha, wzdęcia, biegunka czy nudności po spożyciu produktów zawierających laktozę.

Test nietolerancji sorbitolu (znany również jako test na sorbitol) jest badaniem służącym do oceny reakcji organizmu na sorbitol, który jest cukrem alkoholowym stosowanym jako substytut cukru w różnych produktach spożywczych, takich jak gumy do żucia, słodycze, napoje dietetyczne, a także leki i preparaty medyczne. Test ma na celu ocenę, czy spożycie sorbitolu powoduje problemy trawienne, takie jak wzdęcia, bóle brzucha, biegunka lub inne objawy ze strony przewodu pokarmowego.

W skład profilu wchodzą: Ureaplasma species + Mycoplasma genitalium.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis DNA + Ureaplasma species DNA.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis DNA+ Mycoplasma genitalium DNA.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis DNA + Ureaplasma species DNA + Mycoplasma genitalium DNA.

W skład profilu wchodzą: Chlamydia trachomatis DNA+ Ureaplasma species DNA+ Mycoplasma genitalium DNA + Mycoplasma hominis DNA.

W skład profilu wchodzą: Trichomonas vaginalis, Candida albicans, Candida krusei, Candida glabrata, Gardnerella vaginalis, Lactobacillus species.

Badanie poziomu testosteronu (T) w organizmie polega na pomiarze stężenia tego hormonu we krwi. Testosteron jest głównie męskim hormonem płciowym, choć występuje także u kobiet w mniejszych ilościach. Jego poziom może mieć istotne znaczenie w diagnozowaniu różnych stanów zdrowotnych, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet.

Testosteron Profil Dzienny w Ślinie to badanie laboratoryjne, które mierzy stężenie testosteronu w ślinie w ciągu doby, pozwalając na ocenę rytmu dobowego tego hormonu. Testosteron jest hormonem płciowym, który ma duży wpływ na funkcje organizmu zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. W przypadku mężczyzn jest głównie odpowiedzialny za cechy męskie, takie jak masa mięśniowa, gęstość kości, a także libido, natomiast u kobiet pełni rolę w regulacji cyklu menstruacyjnego i ogólnym samopoczuciu.

Badanie poziomu wolnego testosteronu ma na celu określenie ilości tego hormonu, który nie jest związany z białkami transportowymi we krwi, takimi jak globulina wiążąca hormony płciowe (SHBG) oraz albuminy. Testosteron wolny to forma hormonu, która jest aktywna biologicznie i ma bezpośredni wpływ na funkcje organizmu, takie jak rozwój masy mięśniowej, popęd płciowy, gęstość kości i inne funkcje fizjologiczne.

Badanie poziomu Tg Anty (przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie) to test diagnostyczny, który mierzy obecność przeciwciał skierowanych przeciwko tyreoglobulinie w organizmie. Tyreoglobulina (Tg) to białko produkowane przez tarczycę, które jest obecne w komórkach tarczycy i wydzielane do krwiobiegu. Jest to substancja, która może pełnić rolę markera w diagnostyce niektórych chorób tarczycy, w tym nowotworów tarczycy.

Tyreoglobulina (TG) to białko, które jest wytwarzane przez tarczycę i magazynowane w jej pęcherzykach. Jest to forma prekursora hormonów tarczycy – tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3). Badanie poziomu tyreoglobuliny (TG) jest wykorzystywane głównie w diagnostyce i monitorowaniu chorób tarczycy, takich jak rak tarczycy, zwłaszcza po leczeniu chirurgicznym i jodoterapii.

TIBC (Total Iron Binding Capacity), czyli całkowita zdolność wiązania żelaza, to badanie laboratoryjne, które mierzy zdolność krwi do wiązania żelaza przez białka transportujące je, przede wszystkim przez transferynę. Jest to wskaźnik pomagający w ocenie ilości dostępnego żelaza w organizmie oraz może być używany w diagnozowaniu różnych zaburzeń związanych z metabolizmem żelaza, takich jak niedobór żelaza, anemia, choroby wątroby, a także w ocenie stanu odżywienia.

TNF-alfa (Tumor Necrosis Factor alpha) to jedno z głównych cytokin prozapalnych, które odgrywa kluczową rolę w odpowiedzi immunologicznej organizmu. Jest produkowane głównie przez makrofagi, ale także przez inne komórki, takie jak limfocyty T, komórki dendrytyczne i komórki śródbłonka. Badanie TNF-alfa pozwala ocenić poziom cytokiny we krwi, co może być pomocne w diagnostyce oraz monitorowaniu różnych chorób zapalnych, autoimmunologicznych i nowotworowych.

Toxokaroza to choroba pasożytnicza wywoływana przez larwy Toxocara canis lub Toxocara cati, które są obecne głównie w organizmach psów i kotów. Człowiek może zarazić się tymi pasożytami, najczęściej poprzez kontakt z zanieczyszczoną glebą, piaskiem lub wodą, zawierającą jaja pasożyta. Badanie IgG (immunoglobuliny G) w diagnostyce toksokarozy polega na oznaczeniu obecności przeciwciał IgG, które organizm wytwarza w odpowiedzi na zakażenie larwami Toxocara. Przeciwciała te mogą być wykrywane we krwi pacjenta po upływie kilku tygodni od zakażenia. Ich obecność wskazuje na przeszłe lub aktywne zakażenie.

Badanie Toxoplasma gondii IgG P/C jest testem diagnostycznym mającym na celu wykrycie obecności przeciwciał klasy IgG przeciwko pasożytowi Toxoplasma gondii, który jest odpowiedzialny za toksoplazmozę. Przeciwciała IgG pojawiają się w organizmie po kontaktach z tym patogenem, co może wskazywać na wcześniejsze zakażenie lub przewlekłą infekcję.

Toxoplasma gondii IgM P/C to badanie diagnostyczne służące do wykrywania przeciwciał IgM przeciwko Toxoplasma gondii, pasożytowi odpowiedzialnemu za toksoplazmozę. Badanie to ma na celu wykrycie wczesnej fazy infekcji, ponieważ przeciwciała IgM pojawiają się we krwi pacjenta zazwyczaj w pierwszym etapie choroby.

Badanie awidności przeciwciał IgG przeciwko Toxoplasma gondii służy do oceny siły wiązania tych przeciwciał z antygenami pasożyta. Jest to szczególnie przydatne w diagnostyce różnicowej zakażeń, zwłaszcza w określaniu, czy zakażenie jest świeże (pierwotne), czy przebyte w przeszłości.

Badanie TPO Ab (przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej) to test laboratoryjny, który służy do wykrywania obecności przeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej (TPO). Enzym ten odgrywa kluczową rolę w syntezie hormonów tarczycy, ponieważ uczestniczy w jodowaniu tyrozyny, co jest jednym z etapów produkcji tyroksyny (T4) i trijodotyroniny (T3).

Specyficzny Polipeptyd Tkankowy (TPS) jest biomarkerem stosowanym w diagnostyce i monitorowaniu niektórych nowotworów. Badanie to polega na oznaczeniu poziomu TPS we krwi pacjenta. Marker TPS odzwierciedla poziom proliferacji komórek i ich śmierci, co czyni go przydatnym w ocenie aktywności nowotworów o wysokim indeksie proliferacyjnym.

Transferyna jest białkiem występującym w osoczu krwi, które odpowiada za transport żelaza w organizmie. Transferyna jest istotnym elementem metabolizmu żelaza, ponieważ wiąże żelazo uwalniane z pokarmów w przewodzie pokarmowym i dostarcza je do tkanek, w tym szpiku kostnego, gdzie żelazo jest wykorzystywane do produkcji hemoglobiny.

Trichomonas vaginalis DNA to badanie molekularne, które wykrywa obecność materiału genetycznego pierwotniaka Trichomonas vaginalis w próbce pobranej od pacjenta. Trichomonas vaginalis jest pasożytem odpowiedzialnym za rzęsistkowicę, jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową (STI). Test wykorzystuje metodę PCR , zapewniając wysoką czułość i specyficzność w diagnozowaniu zakażeń.

Triglicerydy to tłuszcze proste, które są jedną z głównych form magazynowania energii w organizmie. Badanie poziomu triglicerydów w surowicy krwi jest ważnym wskaźnikiem metabolizmu lipidów i ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego.

Troponina I jest białkiem występującym w mięśniu sercowym, które odgrywa kluczową rolę w procesie skurczu mięśni. Oznaczenie poziomu troponiny I w surowicy krwi jest niezwykle istotnym markerem diagnostycznym w przypadku chorób serca, zwłaszcza zawału mięśnia sercowego.

Troponina T to białko znajdujące się w mięśniach poprzecznie prążkowanych, w tym w mięśniu sercowym. Badanie poziomu troponiny T we krwi jest jednym z najważniejszych testów diagnostycznych stosowanych w medycynie w celu wykrycia uszkodzenia mięśnia sercowego, szczególnie w kontekście zawału serca.

TSH (hormon tyreotropowy) to hormon produkowany przez przysadkę mózgową, który odgrywa kluczową rolę w regulacji funkcji tarczycy. Jego głównym zadaniem jest stymulowanie tarczycy do produkcji hormonów T3 (trójjodotyronina) i T4 (tyroksyna), które są odpowiedzialne za regulację metabolizmu w organizmie.

Czas trombinowy (TT, z ang. Thrombin Time) to test laboratoryjny, który ocenia zdolność krwi do tworzenia skrzepu. Badanie to mierzy czas, w jakim krew przekształca fibrynogen (białko obecne w osoczu) w fibrynę (główny składnik skrzepu) po dodaniu trombiny, enzymu, który jest kluczowy w procesie krzepnięcia.

Ureaplasma species DNA to precyzyjne badanie molekularne, którego celem jest wykrycie materiału genetycznego bakterii z rodzaju Ureaplasma w próbce biologicznej. Ureaplasma species obejmuje dwie najczęściej występujące gatunki: Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum.Bakterie te są składnikiem naturalnej flory bakteryjnej dróg moczowo-płciowych u zdrowych osób, ale w niektórych przypadkach mogą wywoływać zakażenia, szczególnie w sytuacjach obniżonej odporności lub zaburzenia równowagi mikroflory.

VDRL (Venereal Disease Research Laboratory) to badanie serologiczne stosowane w diagnostyce kiły, choroby przenoszonej drogą płciową, wywoływanej przez bakterie Treponema pallidum. Jest to test przesiewowy, który wykrywa obecność przeciwciał reagujących z substancjami uwolnionymi przez organizm w odpowiedzi na zakażenie tym patogenem.

Wapń (Ca) jest jednym z najważniejszych pierwiastków w organizmach żywych, pełniącym kluczową rolę w wielu procesach biologicznych, takich jak przewodnictwo nerwowe, skurcze mięśni, krzepnięcie krwi oraz tworzenie i utrzymanie struktury kości i zębów. Badanie poziomu wapnia we krwi jest powszechnie stosowane w diagnostyce medycznej.

Badanie „wapń w dobowej zbiórce moczu” polega na oznaczeniu stężenia wapnia w moczu zebranym w ciągu 24 godzin. Jest to badanie, które pomaga ocenić, jak organizm przetwarza wapń i czy występują zaburzenia w metabolizmie tego pierwiastka. Często jest stosowane w diagnostyce problemów z nerkami, nadczynnością przytarczyc, chorobami kości, a także w monitorowaniu osób z ryzykiem kamicy nerkowej.

Badanie poziomu wapnia w moczu jest testem diagnostycznym, który mierzy ilość wapnia obecnego w moczu. Wapń jest minerałem niezbędnym dla wielu funkcji organizmu, takich jak budowa kości, przewodnictwo nerwowe oraz krzepnięcie krwi. Zbyt mała lub zbyt duża ilość wapnia w moczu może wskazywać na różne problemy zdrowotne, w tym choroby nerek, zaburzenia hormonalne lub metaboliczne.

Badanie poziomu wapnia zjonizowanego jest jednym z ważniejszych testów diagnostycznych, który pozwala ocenić stan gospodarki wapniowej organizmu. Wapń zjonizowany to forma wapnia, która jest biologicznie aktywna i nie jest związana z białkami we krwi, w przeciwieństwie do wapnia całkowitego, który uwzględnia zarówno formy związane, jak i zjonizowane.

Badanie „wirus Zika IgG/IgM metodą ELISA” służy do wykrywania obecności przeciwciał przeciwko wirusowi Zika w próbce surowicy krwi pacjenta. Metoda ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) jest jedną z najczęściej stosowanych technik laboratoryjnych w diagnostyce serologicznej, ponieważ jest czuła, specyficzna i stosunkowo prosta do wykonania.

Badanie PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy) jest jedną z najskuteczniejszych metod diagnostycznych do wykrywania wirusa Zika. Jest to metoda molekularna, która pozwala na wykrycie materiału genetycznego wirusa (RNA) w próbkach biologicznych, takich jak krew, mocz czy płyn mózgowo-rdzeniowy.

Badanie poziomu witaminy B12 we krwi jest testem laboratoryjnym, który mierzy stężenie tej witaminy w organizmie. Witamina B12 (kobalamina) jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, produkcji czerwonych krwinek oraz syntezy DNA. Niedobór witaminy B12 może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, takich jak anemia megaloblastyczna, uszkodzenia nerwów czy problemy z pamięcią i koncentracją.

Badanie poziomu witaminy B6 (pirydoksyny) w organizmie polega na pomiarze jej stężenia we krwi. Witamina B6 odgrywa istotną rolę w metabolizmie białek, produkcji czerwonych krwinek oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego. Badanie to wykonuje się, gdy istnieje podejrzenie niedoboru lub nadmiaru tej witaminy, co może wpływać na zdrowie.

Badanie na obecność beztlenowców, czyli mikroorganizmów, które żyją i rozwijają się w środowisku pozbawionym tlenu, jest istotnym elementem diagnostyki mikrobiologicznej. Beztlenowce mogą być odpowiedzialne za różne infekcje, w tym zakażenia ran, ropnie, infekcje układu oddechowego i pokarmowego, a także inne stany zapalne.

Wymaz z cewki moczowej to badanie mikrobiologiczne, które polega na pobraniu próbki wydzieliny lub komórek z cewki moczowej w celu wykrycia obecności drobnoustrojów, takich jak bakterie, wirusy czy grzyby. Jest to ważne narzędzie diagnostyczne, szczególnie w przypadkach podejrzenia infekcji układu moczowego, przenoszonych drogą płciową (np. chlamydia, rzeżączka) czy innych zaburzeń.

Badanie „wymaz z cewki moczowej na antygen Chlamydia trachomatis” jest testem diagnostycznym służącym do wykrywania zakażenia bakterią Chlamydia trachomatis, która może powodować infekcje układu moczowo-płciowego, takie jak zapalenie cewki moczowej, zapalenie jajników, czy zapalenie szyjki macicy. Chlamydia trachomatis jest jedną z najczęstszych przyczyn nieuleczonego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn oraz infekcji narządów płciowych u kobiet.

Wymaz z dróg moczowo-płciowych to rodzaj badania diagnostycznego, które polega na pobraniu próbki materiału biologicznego z okolic dróg moczowo-płciowych w celu wykrycia infekcji, stanów zapalnych lub innych patologii. Tego typu badanie wykonuje się najczęściej w diagnostyce infekcji układu moczowego, chorób przenoszonych drogą płciową (STI), a także w przypadkach, gdzie istnieje podejrzenie innych problemów zdrowotnych związanych z narządami płciowymi.

Wymaz z dróg oddechowych to procedura diagnostyczna polegająca na pobraniu próbki śluzu lub komórek z dróg oddechowych pacjenta, w celu przeprowadzenia dalszych analiz. Jest to istotne badanie w diagnostyce infekcji dróg oddechowych, takich jak zapalenie płuc, grypa, COVID-19, czy inne choroby wirusowe i bakteryjne.

Wymaz z gardła to badanie diagnostyczne, które polega na pobraniu próbki komórek lub wydzieliny z powierzchni gardła, zwykle przy użyciu wacika. Ma ono na celu wykrycie obecności bakterii, wirusów, grzybów, a także innych patogenów, które mogą powodować infekcje w górnych drogach oddechowych, takie jak zapalenie gardła, angina czy inne choroby.

Badanie „Wymaz z gardła na antygen Chlamydia pneumoniae” jest testem diagnostycznym, który pozwala na wykrycie obecności antygenów bakterii Chlamydia pneumoniae w próbce pobranej z gardła pacjenta. Jest to bakteria odpowiedzialna za wywoływanie infekcji dróg oddechowych, takich jak zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc oraz inne choroby układu oddechowego.

Wymaz GC (rzeżączka) to badanie diagnostyczne służące do wykrywania zakażenia bakterią Neisseria gonorrhoeae, która jest odpowiedzialna za rzeżączkę. Rzeżączka jest jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową, która może wpływać na układ moczowo-płciowy, ale także na inne części ciała, takie jak gardło, oczy, odbytnicę.

Wymaz z kanału szyjki macicy w celu oznaczenia antygenów Chlamydia trachomatis to jedno z badań diagnostycznych stosowanych w przypadku podejrzenia zakażenia tą bakterią. Chlamydia trachomatis jest patogenem wywołującym choroby przenoszone drogą płciową, takie jak chlamydioza, która może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, w tym niepłodności.

Wymaz z kanału szyjki macicy to badanie diagnostyczne polegające na pobraniu próbki komórek z wewnętrznej części szyjki macicy (tzw. kanału szyjki). Celem tego badania jest wykrycie różnych nieprawidłowości, w tym infekcji, zmian zapalnych oraz wczesnych objawów nowotworów szyjki macicy.

Wymaz z napletka jest badaniem, które polega na pobraniu próbki z powierzchni napletka (skórki pokrywającej żołądź prącia) w celu wykrycia obecności bakterii, grzybów, wirusów lub innych mikroorganizmów. Badanie to może być wykonane w przypadku podejrzenia zakażenia, zapalenia lub innych problemów zdrowotnych w obrębie narządu płciowego. Jest to powszechnie stosowane w diagnostyce takich chorób, jak infekcje bakteryjne, grzybice oraz zakażenia przenoszone drogą płciową (chlamydia, rzeżączka czy inne patogeny).

Wymaz z nosa to badanie diagnostyczne, które polega na pobraniu próbki śluzu lub komórek z wnętrza nosa w celu analizy laboratoryjnej. Celem tego badania jest wykrycie różnych infekcji, alergii, chorób wirusowych, bakteryjnych oraz innych stanów zapalnych górnych dróg oddechowych. Badanie może być także wykorzystywane do oceny obecności drobnoustrojów, takich jak bakterie, wirusy, grzyby, lub inne czynniki chorobotwórcze.

Badanie „Wymaz z odbytu na GBS” odnosi się do testu laboratoryjnego, którego celem jest wykrycie obecności paciorkowców grupy B (GBS, czyli Group B Streptococcus) w okolicy odbytu. Paciorkowce grupy B są bakteriami, które normalnie mogą występować w przewodzie pokarmowym lub drogach moczowo-płciowych, jednak w pewnych przypadkach mogą powodować poważne infekcje, zwłaszcza u noworodków, kobiet w ciąży oraz osób z osłabionym układem odpornościowym.

Wymaz z oka to badanie diagnostyczne polegające na pobraniu próbki komórek lub wydzieliny z oka pacjenta w celu wykrycia obecności bakterii, wirusów, grzybów, czy innych patogenów, które mogą powodować infekcje oka. Badanie to może być stosowane w diagnostyce infekcji oczu, takich jak zapalenie spojówek czy jaglica.

Wymaz z okolic odbytu – badanie bakteriologiczne to procedura diagnostyczna, która polega na pobraniu próbki wydzieliny lub komórek z okolic odbytu w celu identyfikacji mikroorganizmów, takich jak bakterie, grzyby czy wirusy. Badanie to jest pomocne w diagnozowaniu infekcji, stanów zapalnych, a także w ocenie mikroflory bakteryjnej.

Wymaz z pochwy to diagnostyczne badanie mikrobiologiczne, które wykonuje się w celu oceny flory bakteryjnej pochwy oraz identyfikacji ewentualnych infekcji. Badanie to jest pomocne w diagnozowaniu stanów zapalnych, infekcji bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych czy pasożytniczych układu moczowo-płciowego.

Wymaz z pochwy w kierunku GBS (ang. Group B Streptococcus, czyli paciorkowce z grupy B) to badanie diagnostyczne wykonywane w celu wykrycia obecności tych bakterii w pochwie i/lub odbycie. GBS są naturalnymi mieszkańcami przewodu pokarmowego i układu moczowo-płciowego u niektórych osób, ale mogą stanowić zagrożenie dla noworodka w trakcie porodu.

Badanie mikrobiologiczne wymazu z rany, ropy, czyraka lub skóry ma na celu identyfikację obecnych drobnoustrojów, takich jak bakterie, grzyby czy inne patogeny. Celem badania jest  zidentyfikowanie rodzaju mikroorganizmów odpowiedzialnych za infekcję, określenie ich wrażliwości na antybiotyki (antybiogram) oraz potwierdzenie diagnozy klinicznej i dostosowanie leczenia.

Wymaz z szyjki macicy na obecność GBS (ang. Group B Streptococcus, czyli paciorkowce grupy B) to badanie diagnostyczne, które wykonuje się w celu wykrycia obecności bakterii GBS w drogach rodnych kobiety. Jest to szczególnie ważne u kobiet w ciąży, ponieważ GBS może stanowić zagrożenie dla noworodka podczas porodu.

Wymaz z ucha to badanie diagnostyczne, które pozwala na identyfikację drobnoustrojów obecnych w kanale słuchowym zewnętrznym, wewnętrznym lub w małżowinie usznej. Wykonywane jest w celu oceny infekcji, oceny skuteczności leczenia lub diagnostyki chorób uszu.

Wymaz w kierunku owsików to badanie diagnostyczne mające na celu wykrycie obecności jaj owsików (Enterobius vermicularis), pasożytów jelitowych często występujących u dzieci, ale także u dorosłych.

Badanie poziomu żelaza we krwi jest ważnym testem diagnostycznym, który pozwala ocenić stan gospodarki żelazem w organizmie. Żelazo jest kluczowym pierwiastkiem, niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu, szczególnie w procesie tworzenia hemoglobiny, która odpowiada za transport tlenu w krwiobiegu.

Zestaw Atopowy 20 Alergenów to test diagnostyczny stosowany w celu identyfikacji nadwrażliwości na wybrane alergeny wziewne i pokarmowe, które często wywołują reakcje alergiczne u osób z atopią. Badanie to polega na oznaczeniu specyficznych przeciwciał klasy IgE we krwi pacjenta. W skład zestawu wchodzą: tymotka łąkowa, żyto, brzoza, bylica, kot, pies, koń, Dermatoph. Pteronyssinus, Cladosporidium herbarium, Alternaria alternata, białko jaja, mleko, dorsz, mąka pszenna, ryż,soja, orzech laskowy, marchew.

Zestaw inhalacyjny 20 alergenów to panel diagnostyczny stosowany w badaniach alergologicznych. Służy do identyfikacji nadwrażliwości na najczęściej występujące alergeny wziewne. Badanie to jest pomocne w diagnozowaniu chorób alergicznych, takich jak astma, alergiczny nieżyt nosa czy alergiczne zapalenie spojówek. W skład zestawu wchodzą: tomka wonna, kupówka pospolita, tymotka łąkowa, żyto, olcha, brzoza, leszczyna, dąb, ambrozja, bylica, babka lacentowata, Dermatoph. pteronyssinum, Dermatophragoides farinae, kot – sierść, koń – sierść.

Zestaw pediatryczny to panel diagnostyczny stosowany w pediatrii do identyfikacji alergii u dzieci. Badanie to polega na oznaczeniu swoistych przeciwciał IgE dla 27 alergenów, które mogą wywoływać reakcje alergiczne. W skład zestawu wchodzą: trawy mix ( tymotka łąkowa/żyto ) brzoza, bylica pospolita, Dermatoph. Pteronyssinus, Dermatophagoides farinae, kot, pies, koń, Cladosporidium herbarum, Aspergillus fumigatus, Alternaria alternata.

Zestaw Pediatryczny Inhalacyjny na 20 alergenów to narzędzie diagnostyczne stosowane w celu identyfikacji alergii u dzieci. Badanie to jest wykonywane w formie badania krwi na obecność swoistych przeciwciał IgE. W skład zestawu wchodzą: tymotka łąkowa, żyto, olcha, brzoza, leszczyna, bylica, mniszek lekarski, babka lacentowata, Dermatoph. Pteronyssinus, Dermatophagoides farinae, kot, pies, koń, świnka morska, królik.

Zestaw Pokarmowy 20 Alergenów to badanie laboratoryjne polegające na analizie próbki krwi w celu identyfikacji obecności przeciwciał klasy IgE skierowanych przeciwko wybranym alergenom pokarmowym. Badanie to jest wykorzystywane do diagnozowania alergii pokarmowych oraz ustalenia, które produkty spożywcze mogą powodować reakcje alergiczne. W skład zestawu wchodzą: białko jaja, żółtko jaja, mleko krowie, drożdże piekarskie, mąka pszenna, mąka żytnia, ryż, soja, orzech ziemny, orzech laskowy, migdał, jabłko, kiwi, morela, pomidor, marchew, ziemniak, seler, dorsz.

Zestaw Reakcji Krzyżowych 20 Alergenów to panel diagnostyczny stosowany w alergologii do identyfikacji potencjalnych reakcji krzyżowych między różnymi alergenami. Badanie ma na celu wykrycie, czy układ odpornościowy pacjenta reaguje na różne alergeny w sposób podobny, co może prowadzić do objawów alergicznych przy ekspozycji na różnorodne substancje. W skład zestawu wchodzą: tymotka łąkowa, brzoza, bylica pospolita, mąka pszenna, mąka żytnia, orzech ziemny, orzech laskowy, migdał, musztarda, cebula, anyżek, lubczyk ogrodowy, truskawka, jabłko, liczi, brzoskwinia.

Zonulina to białko regulujące przepuszczalność połączeń międzykomórkowych w nabłonku jelitowym, pełniące kluczową rolę w utrzymaniu integralności bariery jelitowej. Badanie poziomu zonuliny w kale lub surowicy krwi może pomóc w diagnostyce i monitorowaniu chorób związanych z dysfunkcją bariery jelitowej.