Choroba Hortona, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic

Czytanie lektora:

Choroba Hortona to przewlekła choroba o podłożu zapalnym, często ziarniniakowa, dotykająca duże i średnie naczynia krwionośne (czyli aortę i jej odgałęzienia). Stan zapalny jest najczęściej zlokalizowany w tętnicy skroniowej. Choroba ta dotyczy zazwyczaj osób starszych po 70 roku życia. Jej etiologia nie jest do końca wyjaśniona, ale wiadomo, że ma ścisły związek z polimialgią reumatyczną. O ile polimialgia występuje samodzielnie, to można ją zaobserwować także u prawie 50% chorych na chorobę Hortona.

Przyczyny powstawania choroby Hortona nie są do końca poznane, ale pod uwagę bierze się czynniki genetyczne i immunologiczne, a także alergie i infekcje wirusowe. W następstwie zapalenia tętnic dochodzi do przewężenia ich światła i następnie do niedokrwienia tych narządów, do których miały doprowadzić krew.

Objawy choroby Hortona to:

- objawy grypopodobne (stan podgorączkowy lub gorączka, brak apetytu, ogólne osłabienie, dreszcze);

- bóle głowy i powierzchniowe bóle głowy podczas dotyku;

- bóle okolicy skroniowej i potylicznej, czasami czołowej;

- drętwienie języka i żuchwy;

- zaburzenia widzenia.

Najgroźniejszymi powikłaniami w przebiegu tej choroby są: objawy ze strony narządu wzroku z całkowitą utrata wzroku włącznie - (ponieważ choroba atakuje również naczynia krwionośne zaopatrujące oczy) oraz tętniak rozwarstwiający aorty.

Podstawowym i najdokładniejszym badaniem pozwalającym zdiagnozować chorobę Hortona jest biopsja z pobraniem próbki ścianki tętnicy skroniowej. Oprócz tego wykonuje się badania krwi na potwierdzenie podwyższonego OB i białka CRP, niedokrwistości normocytarnej i niedoboru albumin - wskazujących jednoznacznie na stan zapalny w organizmie. Lekarz może też zlecić wykonanie USG i rezonansu magnetycznego oraz tomografii emisyjnej.

Leczenie choroby Hortona oparte jest na podawaniu silnych leków sterydowych, które hamują procesy autoimmunologiczne oraz przeciwzapalne w organizmie. Zazwyczaj, po ustąpieniu pierwszych objawów, lekarz zmniejsza pacjentowi dawkę leku do minimalnej działającej. Leczenie zazwyczaj trwa od dwóch do czterech tygodni.

Tagi:

tętnica, naczynia krwionośne, aorta, wzrok

POWRÓT

*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Czy artykuł był pomocny? Prosimy o ocenę.


Oceniono na 4,1 gwiazdki z 28 oddanych głosów.

<