Anhedonia, jest to niezdolność odczuwania przyjemności, także utrata zainteresowań i brak motywacji. To stan, w którym życie jest pozbawione kolorów, smaku, zapachu, a uczucie radości pojawia się bardzo rzadko lub nigdy.
Anhedonia jest jednym z kluczowych objawów depresji i ściśle jest powiązana z nadmierną eksploatacją wewnętrznych zasobów emocjonalnych człowieka. Cechuje ją długotrwale utrzymywana, bardzo wysoka aktywność, lecz bez satysfakcji z osiągniętych rezultatów.
Towarzyszyć jej może również rozregulowanie zegara biologicznego, oraz zaburzenie proporcji pracy i wypoczynku. Duża aktywność jest bardzo ważna dla utrzymania dobrostanu emocjonalnego. Jednak pewnych granic przekraczać się nie powinno. Wypoczynek lub zdrową dawkę „nic nierobienia” - śmiało możemy porównać do codziennej porcji witamin, dotaczanych w pożywieniu. Długotrwały brak witamin może stać się przyczyną, wielu groźnych chorób, natomiast brak wypoczynku , może powodować ewolucję anhedonii , w kierunku zaawansowanej depresji.
Choroba dotyka osoby, które są aktywne zawodowo, spędzają w pracy po kilkanaście godzin oraz nie mają czasu na odpoczynek czy sen. Wciąż do czegoś dążą, zdobywają następne szczyty, ale w ich życiu brak koloru, przyjemności oraz przestrzeni wyłącznie dla siebie. Chorzy czują, że jakość ich życia się pogorszyła, ale kładą to na karby zmęczenia i nadmiaru obowiązków. Nie skarżą się, ani najbliższym, ani lekarzowi, bo smutek i brak satysfakcji , nie jest bezpośrednio kojarzony z jakąkolwiek chorobą .
Anhedonia oznacza więc stopniową utratę zdolności i chęci do przeżywania emocji w pełen, wyraźny sposób, dostrzegalny zarówno przez chorego, ale też i jego otoczenie. Jednocześnie zaburzone zostają funkcje społeczne, ponieważ osoba cierpiąca na nią wycofuje się z życia towarzyskiego i powoli zamyka w sobie i w domu, społeczeństwo natomiast nie potrafi odczytywać emocjonalnych stanów chorych osób lub ich nie zauważa.
Ze względu na swoją specyfikę leczenie anhedonii jest bardzo trudne i nie ma wciąż ściśle określonych sposobów na poradzenie sobie z tą chorobą. W leczeniu stosuje się podawanie środków farmakologicznych, jednak co do tego jakich, w jakich ilościach oraz jakie są ich skutki nadal zdania lekarzy są wciąż podzielone.
Dodatkowo, jeżeli anhedonia pojawiła się na gruncie społecznym, wówczas należy szukać podstawowej przyczyny tego stanu, zniwelować ją , a chorego odsunąć od czynnika, który działa destrukcyjnie na jego osobowość. Leczenie farmakologiczne, prowadzone przez lekarza psychiatrę, działa na poziomie chemicznym i fizjologicznym, lecz nic nie zastąpi atmosfery ciepła oraz zrozumienia, które osoba z anhedonią powinna odczuwać ze strony bliskich jej osób.
Anhedonia nie stanowi wyroku i nie musi trwać przez całe życie, ale ważne jest jej w miarę szybkie, zdiagnozowanie oraz podjęcie terapii, gdyż samodzielne poradzenie sobie z tą chorobą może nie przynieść skutków, a wręcz doprowadzić do pogłębienia się objawów choroby i rozwinięcia jej w groźną depresję.
Tagi:
anhedonia, emocje, brak motywacji, zegar biologiczny, psychoterapia
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
