Andropauza, określana także jako męskie klimakterium, wbrew powszechnej opinii, nie jest procesem tożsamym z menopauzą, mimo że oba dają podobne objawy. W przeciwieństwie do menopauzy, andropauza to proces oznaczający starzenie się i przekwitanie przebiegający znacznie wolniej. Ponadto andropauza nie oznacza całkowitej utraty zdolności reprodukcyjnych, tylko obniżenie możliwości w tym zakresie.
Andropauzą określany jest proces wieloletni, podczas którego dochodzi do spadku stężenia testosteronu (męskiego hormonu płodności) w surowicy krwi. Wraz z wiekiem obniża się on nie więcej niż o 1 proc. rocznie. Zmniejszenie się liczby plemników nie musi wcale oznaczać obniżenia ich jakości, ani także bezpłodności. Może natomiast mieć znaczny wpływ na popęd płciowy oraz spowodować zaburzenia erekcji.
Andropauzie towarzyszy także mniejsza produkcja androgenów DHEA przez nadnercza, co powoduje zmniejszenie odporności organizmu oraz pogorszenie samopoczucia. Męskie klimakterium idzie w parze również z obniżeniem produkcji hormonu wzrostu przez przysadkę mózgową oraz melatoniny przez szyszynkę. W konsekwencji w organizmie zmniejsza się zdolność do szybkiej regeneracji, mogą pojawić się problemy z wypróżnieniem oraz przemianą materii. Z kolei mniejsze stężenie melatoniny powoduje często bezsenność.
Przyjęło się, że z reguły andropauzę zauważa się po 50 r.ż., jednak z racji tego, że to proces indywidualny, może nastąpić zarówno wcześniej, jak i później. Na wiek jej wystąpienia duży wpływ mają rozmaite czynniki tj. tryb życia, dieta, nałogi, aktywność fizyczna oraz obecność różnych schorzeń.
Andropauzie towarzyszy wiele objawów, które stosunkowo łatwo jest zaobserwować. Najczęstszymi objawami andropauzy są:
- kłopot z pełnym wzwodem,
- zmniejszenie kondycji, na co wpływa postępująca miażdżyca naczyń krwionośnych,
- napady gorąca, którym towarzyszy nadmierna potliwość,
- zaburzenia snu,
- zmiany nastrojów, a niekiedy nawet na depresja, co może wywoływać zachowania agresywne,
- gromadzenie się tkanki tłuszczowej (głównie na brzuchu),
- obniżenie masy mięśniowej,
- kłopoty z oddawaniem moczu,
- nasilony ból kręgosłupa.
Diagnostyka andropauzy uwzględnia wiele czynników - zarówno zmiany hormonalne, jak i biochemiczne. Badania hormonalne obejmują oznaczenie poziomu testosteronu całkowitego oraz stężenie SHGB, czyli globuliny wiążącej hormony płciowe. Jeżeli u pacjenta występują zaburzenia erekcji, wykonuje się najczęściej badania profilu lipidowego (cholesterol i jego pochodne). Ponadto nie bez znaczenia pozostaje stan psychofizyczny organizmu. W określeniu samopoczucia są stosowane m.in. testy, a wśród nich np. AMS - The Aging Males' Symptoms Scale - skala objawów starzejącego się mężczyzny.
Leczenie męskiego klimakterium (a raczej łagodzenie jego objawów) często obejmuje terapię hormonalną (hormonalna terapia zastępcza - HTZ). Dzieje się tak, gdy zawodzą m.in. preparaty ziołowe. Zadaniem terapii jest uzupełnienie poziomu testosteronu. Nie można jej jednak zastosować u każdego z pacjentów. Dla niektórych przeciwskazaniem będzie m.in. choroba wątroby, serca (ogólnie układu krwionośnego), nerek, a także cukrzyca. HTZ jest także niedozwolona do zastosowania u mężczyzn chorujących na nowotwór, czy też obrzęk twarzy. O podjęciu tego leczenia zawsze decyduje lekarz - androlog, urolog, bądź endokrynolog.
Każdy mężczyzna powinien wiedzieć, że męskie przekwitanie przychodzi niepostrzeżenie i ciężko jest je wychwycić. Jest ono bardzo uciążliwe szczególnie dla tych panów, którzy nie dbają o swoje zdrowie i dolegliwości z nim związane są już w stadium zaawansowanym. Mowa m.in. o depresji, zaburzeniach erekcji, czy znacznym obniżeniu sprawności intelektualnej.
Tagi:
andropauza, męskie przekwitanie, testosteron, zaburzenia erekcji
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
