Ból łechtaczki zalicza się do dolegliwości, które wciąż pozostają w strefie wstydliwej, przez co kobiety często długo zwlekają, zanim zapiszą się na wizytę u ginekologa. Takie działania prowadzą jedynie do pogłębienia problemu i w konsekwencji - dłuższego i często ciężkiego leczenia m.in. w przypadku takich chorób jak pochwica, czy wulwodynia. Jeśli więc zaobserwujemy niepokojące objawy tj. pieczenie, nieprzyjemny zapach, czy nieprawidłową wydzielinę z pochwy, które idą w parze ze wspomnianym bólem łechtaczki, koniecznie powinien zdiagnozować je lekarz ginekolog.
Ból łechtaczki nie zawsze musi oznaczać poważną chorobę, czasem jest to jedynie zwykła infekcja intymna. Wiele na to wskazuje, gdy towarzyszy mu nieprzyjemna wydzielina z pochwy, pieczenie, czy świąd, które to powodują przymus pocierania lub drapania miejsc intymnych. Najczęstszą przyczyną tych dolegliwości jest pojawienie się grzybów, bądź pierwotniaków, czego konsekwencją jest wspomniany ból łechtaczki, a także podrażnienie warg sromowych powodujących zaczerwienienie i stan zapalny. W takich przypadkach najczęściej pomocne jest stosowanie środków przeciwbakteryjnych i przeciwpierwotniakowych, a w celu przywrócenia odpowiedniego pH pochwy - suplementacja probiotykami.
Inną przyczyną bólu łechtaczki mogą być zmiany hormonalne do których dochodzi w czasie okołomenopauzalnym, szczególnie po przebytym stosunku seksualnym. Stopniowe zmniejszanie aktywności jajników, które ma miejsce podczas menopauzy powoduje to, że nabłonek pochwy staje się bardzo mało elastyczny. Dodatkowo spada także aktywność gruczołów, czego konsekwencją jest zmniejszenie jego nawilżenia. W efekcie, podczas seksu, łatwo może dojść do otarć i urazów, co wpisuje się w dolegliwość zwaną dysperunią (ból podczas współżycia). W leczeniu jej pomocna jest suplementacja estrogenów oraz leczenie probiotykami dopochwowymi.
Jeśli ból łechtaczki występuje bez uchwytnej przyczyny, wówczas istnieje podejrzenie, że doszło do rozwoju wulwudynii. Jej diagnostyka jest możliwa po tym, gdy wyniki badań są prawidłowe, a ból nadal się utrzymuje (palący - pojawia się nagle i równie szybko znika). Chorobie może towarzyszyć dyskomfort, uczucie podrażnienia, kłucie oraz pieczenie. W odróżnieniu od infekcji intymnych nie występują w tym przypadku ani kliniczne, ani laboratoryjne objawy zakażenia. Niestety przyczyny pojawiania się tej choroby do tej pory nie są znane, dlatego też ciężko jest zastosować odpowiednie metody jej leczenia. Najczęściej w tym celu wykorzystuje się leki przeciwbólowe, fizjoterapię, a w skrajnych przypadkach - leczenie chirurgiczne.
Dolegliwością, której towarzyszy ból łechtaczki oraz sromu jest także pochwica, czyli dysfunkcja seksualna polegająca na niezależnym od woli, odruchowym i bolesnym skurczu mięśni pochwy uniemożliwiającym penetrację. Niekiedy dochodzi do tego, że po wprowadzeniu do pochwy członka mięśnie wejścia do niej zaciskają się, tym samym uniemożliwiając jego usunięcie.
Pochwica może mieć zarówno podłoże psychiczne, jak i uwarunkowane innymi chorobami. Pierwsza, zwana pochwicą organiczną może być związana z traumatycznymi wydarzeniami powstałymi w trakcie stosunków seksualnych. Lęk przed współżyciem wynika także często z nerwicy lękowej, czy też przesądnego lęku przed wystąpieniem bólu. Niektórzy lekarze dopatrują się przyczyn jej powstania w nieuświadomionych słonościach homoseksualnych, bądź w wyniku zaburzonych relacji partnerskich.
O pochwicy nieorganicznej mówimy wówczas, gdy dochodzi do niej na skutek różnych schorzeń, których konsekwencjami są uszkodzenia nerwów, bądź błony śluzowej narządów płciowych. Mowa m.in. o infekcjach intymnych, cukrzycy, zaburzeniach hormonalnych, menopauzie wraz ze zmianami atroficznymi nabłonka pochwy. Pochwica może być również wynikiem stosowania niektórych leków powodujących zaburzenie przewodzenia bodźców oraz neuropatię.
Leczenie pochwicy daje efekty tylko i wyłącznie wespół ze współpracą z pacjentką. Musi ona wyrażać silną wolę podjęcia terapii i zaakceptować podjęte metody leczenia. Ponadto do leczenia można wprowadzić farmakoterapię (leki przeciwbólowe, przeciwlękowe, a także antydepresyjne - w małych ilościach).
Bez względu na to jakie są przyczyny bólu łechtaczki, nie można ich bagatelizować. Późno zdiagnozowane mogą przyczynić się do powstania wielu groźnych chorób, których leczenie często jest ciężkie oraz długotrwałe.
Tagi:
ból łechtaczki, pochwica, wulwodynia, dysperunia, zmiany hormonalne
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
