Choroba Hashimoto przez wiele lat podstępnie niszczy tarczycę na drodze procesu zapalnego, co w konsekwencji może prowadzić do jej niedoczynności. Na tym etapie postępowania choroby niezwykle istotne jest przyjmowanie hormonów, ale także odpowiedni styl życia, który zarówno sprzyja dobremu samopoczuciu, jak też eliminuje ryzyko wystąpienia powikłań mogących wystąpić np. po spożyciu glutenu czy laktozy.
Terapia w przypadku chorych na Hashimoto polega na uzupełnieniu niedoborów hormonów tarczycy. Żeby zwiększyć efektywność leczenia, warto oprócz tego zatroszczyć się o odpowiedni styl życia, a jeśli do tej pory nie dbaliśmy się o kondycję fizyczną, należy w sposób kontrolowany spróbować wprowadzić, choćby niewielką, aktywność fizyczną.
Niezwykle istotna, staje się dieta, bowiem jakość spożywanych pokarmów, a także zachowanie właściwych proporcji między poszczególnymi składnikami odżywczymi tj. białkiem, węglowodanami oraz tłuszczami, stają się jednym z istotniejszych elementów terapii.
Białko to najważniejszy budulec naszego ciała. Dieta osób zdrowych powinna być w nie bogata (szczególnie w jajka, mięso i produkty skrobiowe). Jednak w przypadku, choroby Hashimoto, wiele produktów może dawać niepożądane odczyny. I tak powinno się unikać m.in. częstego jedzenia twarogu, jogurtów oraz mleka. Hormony zawarte w mleku krowim są bowiem aktywne przez cały czas i stymulują układ endokrynologiczny (w tym tarczycę). Ponadto produkty mleczne obecne w codziennej diecie mogą wpłynąć niekorzystnie na wchłanianie się leków zawierających hormony tarczycy. Oprócz tego badania dowodzą, że u dużej ilości osób cierpiących na niedoczynność tego gruczołu często występuje nietolerancja laktozy, co może skutkować oddawaniem nadmiernej ilości gazów, uczuciem pełności, a także wzdęciami.
W celu pobudzana przewodu pokarmowego do pracy oraz usuwania toksyn z organizmu warto wzbogacić dietę o duże ilości błonnika, które dostarczą nam produkty tj. owoce, warzywa oraz ziarna zbóż. Bardzo ważne jest to, aby zajmowały one kluczową rolę w formułowaniu codziennego jadłospisu. Należy jednak mieć na uwadze, że nie wszystkie produkty tej grupy, a w szczególności te, które zawierają goitrogeny (składniki uniemożliwiające wchłanianie jodu), można brać pod uwagę. Mowa m.in. o soi (pod każdą postacią), która obok ich zawartości, wpływa także na estrogen oraz jego wzrost, a ponadto na przyswajanie magnezu oraz żelaza, co może mieć istotny wpływ na uczucie zmęczenia oraz obniżony nastrój. A zatem pacjenci z chorobą Hashimoto powinni całkowicie zrezygnować z takich produktów jak: kotlety sojowe, olej sojowy, gotowe wędliny i parówki (które w większości wypadków zawierają je w swoim składzie), a także produktów do których dodana jest lecytyna sojowa. Do produktów niewskazanych zaliczamy również warzywa krzyżowe (kapusta, kalafiory, brokuły), groch, fasolę i bardzo słodkie owoce.
Dieta w chorobie Hashimoto powinna być ponadto uboga w gluten pszenny. Badania dowodzą, że w chorobach dotyczących tarczycy dochodzi do jego nietolerancji. Wszystko za sprawą gliadyny, której cząsteczkowa budowa przypomina budowę gruczołu tarczycowego. To właśnie ona przenika przez jelita i przechodzi do krwiobiegu, kiedy dostarczamy organizmowi produkty pszenne. Wówczas układ odpornościowy otrzymuje sygnał pobudzający go do walki z tarczycą. Ponadto Hashimoto jest zaliczana do grupy chorób autoimmunologicznych, w której wystąpienie jednej często wiąże się z pojawieniem kolejnej. Tendencję do współwystępowania ze schorzeniami dotyczącymi tarczycy jest celiakia, w przebiegu której dochodzi przewlekłego stanu zapalnego jelit w odpowiedzi na spożycie wspomnianego glutenu.
W przypadku węglowodanów należy bezwzględnie unikać produktów, które zawierają przetworzony cukier (mowa także o syropie glukozowo-fruktozowym), a także cukry proste (słodycze, białe pieczywo).
- dietetyk
- endokrynolog
- foodprofil diagnostyka nadwrazliwosci pokarmowej
- nietolerancja glutenu
- diagnostyka chorob tarczycy
Tagi:
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
