Zaburzenia seksualne a psychoterapia

U przeważającej ilości osób cierpiących na zaburzenia seksualne przyczyny leżą w wielu czynnikach, które składają się na występowanie danego zaburzenia. Skuteczność przeprowadzanych psychoterapii jest wysoka, większość przypadków daje się w taki sposób wyleczyć. Ze względu na dość złożone przyczyny występowania tego typu problemów najczęściej stosuje się terapię długoterminową, która pozwala odkryć i ponownie przeżyć doświadczenia wpływające na obecny stan pacjenta.  U przeważającej większości chorych pojawia się wyraźna poprawa już po pierwszych sesjach psychoterapeutycznych. Zaburzenia dobrze rokujące przy tej formie leczenia to:

• brak lub utrata potrzeb seksualnych - charakteryzuje się spadkiem zainteresowania tematami seksualnymi. Przyczynami takich zaburzeń są zmęczenie, zaburzone relacje partnerskie, ale również, choroby metaboliczne czy zaburzenia hormonalne.
• zaburzenie erekcji członka - istnieją trzy poziomy tego zaburzenia: łagodny, umiarkowany, (najczęściej występujący) i całkowity brak erekcji. Czynniki psychogenne stanową tu około 15% zachorowań i dotyczą zaburzeń erekcji podczas kontaktu seksualnego.
• zaburzenia orgazmu u mężczyzn – orgazm nigdy nie wystąpił lub znacznie się opóźnia. Najczęstszymi przyczynami są zaburzone relacje partnerskie, uwarunkowania masturbacyjne, stany zapalne, choroby prostaty.
• zahamowanie orgazmu u kobiet (anorgazmia) - orgazm jest znacznie opóźniony albo wcale nie występuje natomiast kontakt seksualny przebiega prawidłowo. Przyczyną może być depresja, urazy seksualne, uprzedzenia wobec mężczyzn, zaburzone relacje partnerskie.
• wytrysk przedwczesny - wytrysk występuje wbrew woli mężczyzny i wcześniej niż tego chce. Powodem mogą stanowić stany zapalne, zaburzone relacje partnerskie, uwarunkowania masturbacyjne, nadwrażliwość żołędzi członka na tle neuronalnym, schorzenia urologiczne.
• pochwica – mimowolny, spontaniczny skurcz mięśni otaczających pochwę, powoduje zamkniecie wejścia do pochwy. Wywołany przez zaburzone relacje partnerskie, lęki lub urazy seksualne.
• odczuwanie bólu w trakcie stosunku (dyspareunia) - jest jednym z najczęściej spotykanych zaburzeń u kobiet. Przyczyny to: zmiany poporodowe, zaburzone relacje partnerskie, urazy seksualne.

Wymienione powyżej dysfunkcje mają swoje źródło w psychice ludzkiej, dlatego wymagają leczenia psychoterapeutycznego, wspartego często farmakoterapią, prowadzoną przez lekarza psychiatrę.

Psychoterapia umożliwia pracę nad przyczynami zaburzenia oraz pozwala na utrzymanie długotrwałego efektu. Niekiedy zdarza się, że przyczyny zaburzeń  seksualnych  błędnie są identyfikowane przez osoby ich doświadczające. Proces terapeutyczny pomaga w postawieniu prawidłowej diagnozy, która często tkwi w relacji między partnerami lub partnera osoby zgłaszającej się po pomoc.

Każde zaburzenie seksualne powinno być  zdiagnozowane przez specjalistę, który zleci odpowiednią kurację, ponieważ wiele dysfunkcji seksualnych, może być jednym z objawów, schorzeń o wiele groźniejszych.

• psychoterapeuta
• psychiatra
• urolog
• androlog
• ginekolog