ADHD u osób dorosłych

Jeszcze niedawno uważano ADHD za wyłączny problem dzieci i dorastającej młodzieży. Okazuje się jednak, że to zaburzenie może dotyczyć także osób dorosłych. Ten fakt, prawie wyłącznie , znany jest bardzo niewielkiej grupie specjalistów, co przekłada się na ogólny brak zrozumienia wobec “nadpobudliwych” dorosłych. Niewiedza społeczna bardzo utrudnia życie  dorosłych z ADHD, a w wielu przypadkach, niemalże uniemożliwia im normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.

ADHD to inaczej zespół nadpobudliwości ruchowej (zaburzenie hiperkinetyczne) z deficytem uwagi. Zaliczane jest do zaburzeń nabytych a więc takich, które zaczynają się w dzieciństwie i zaburzają prawidłowy rozwój psychiki dziecka. Na podstawie wielu badań udało się dojść do wniosku, iż zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest zapisany w DNA człowieka, więc podstawą tego schorzenia są czynniki genetyczne.

Zgodnie z nazwą  zaburzenia, podstawowymi objawami  są problemy z koncentracją i nadmierna aktywność psychoruchowa. Prawidłowe zdiagnozowanie jest możliwe wówczas, gdy objawy te występują przez co najmniej pół roku i ujawniają się w różnych sytuacjach.

Większość podręczników medycznych skupia się na diagnostyce ADHD u dzieci i młodzieży, natomiast rzadko uwzględniane jest tam postępowanie w przypadku osób dorosłych. Właśnie to jest powodem niewiedzy społeczeństwa na temat problemu dorosłych borykających się z tym zaburzeniem, co skutkuje negatywnym nastawieniem do osób wykazujących nadmierną ekspresję i impulsywność.

Sytuacja osób z ADHD w społeczeństwie jest trudna -  nie dość, że zazwyczaj nie są oni objęci leczeniem, z powodu braku właściwie postawionej diagnozy, to jeszcze są źle odbierani przez innych, pomimo iż często nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że są chorzy.

Do charakterystycznych objawów ADHD u dorosłych można zaliczyć:

• nieuważność dotycząca szczegółów,
• brak koncentracji uwagi,
• trudność z utrzymaniem uwagi na zadaniach lub czynnościach, które są nużące,
• trudności ze słuchaniem,
• trudności z postępowaniem wg instrukcji,
• rozpoczynanie wielu czynności naraz i problem z ich zakończeniem,
• słabe zdolności organizacyjne,
• gubienie przedmiotów lub pozostawianie ich nie na swoim miejscu,
• zapominanie o różnych codziennych sprawach,
• trudność w usiedzeniu na jednym miejscu,
• trudności z zachowaniem ciszy i zabieranie głosu bez oczekiwania na swoją kolej,
• słabe poczucie reguł i czasu w trakcie rozmowy, przerywanie i przeszkadzanie innym,
• drażliwość, niecierpliwość,
• zmienność nastrojów,
• porywczość, słaba tolerancja na stres i krytykę
• nadmierna impulsywność i podejmowanie ryzykownych zachowań.

Rozpoznanie przez lekarza psychiatrę i podjęcie leczenia ADHD u osób dorosłych ma głęboki sens, ponieważ jest to zaburzenie bardzo podatne na leczenie farmakologiczne i psychoterapię, które  mogą całkowicie   zmienić  dotychczasowe życie chorych, oraz znacząco polepszyć relacje z otoczeniem. 

• psychiatra
• psychoterapeuta

Tagi:

ADHD, nadpobudliwość, psychoterapia