Łuszczyca jest chorobą skórną, która do XIX wieku była uznawana za jeden z rodzajów trądu. Obecnie jest określana jako choroba autoimmunologiczna. Charakteryzuje się występowaniem swędzących, czerwonych oraz łuszczących się miejsc na skórze. Może jednak zaatakować także stawy oraz paznokcie, więc nie powinniśmy bagatelizować żadnego z jej objawów i udać się jak najszybciej do lekarza dermatologa.
W badaniach nad łuszczycą wyróżnia się jej cztery podstawowe typy:
- łuszczyca zwykła,
- łuszczyca krostkowa,
- łuszczyca stawowa,
- erytrodemia łuszczycowa.
Choroba ta ma skomplikowaną etiologię i może mieć podłoże zarówno genetyczne, jak i środowiskowe (infekcje, przyjmowane leki, dieta, stres, papierosy, alkohol i in.). Mimo że choroba nie ma bezpośredniego wpływu na zagrożenie życia, ma ona istotny wpływ na pogorszenie jego jakości.
W prawidłowo funkcjonującej skórze jej rozwój, dojrzewanie oraz obumieranie (czyli proces przemiany komórek) trwa od 26 do 28 dni. Inaczej dzieje się w przypadku, kiedy jest ona zainfekowana łuszczycą. Wówczas układ odpornościowy wysyła do komórek sygnały znacznie wcześniej, co sprawia, że proces ten skraca ten proces do około czterech dni. To właśnie doprowadza do powstawania twardych łusek. Stare komórki nie nadążają się złuszczać, a nowe szybko dojrzewają.
Lata badań nad łuszczycą pozwoliły sklasyfikować ją jako chorobę autoimmunologiczną, która współistnieje z innymi chorobami z tej grupy. Do najczęściej diagnozowanych należą: łuszczycowe zapalenie stawów, choroby tkanki łącznej, celiakia, nieswoiste zapalenie jelit, stwardnienie rozsiane, choroby tarczycy, czy też reumatoidalne zapalenie stawów.
Choroby autoimmunologiczne stanowią drugie najczęstsze schorzenia, które występują w krajach rozwiniętych. Podobnie jak w przypadku łuszczycy, tak w pozostałych nieznane są dokładne przyczyny ich powstawania oraz skuteczne metody ich leczenia. Pacjentom chorym na łuszczycę lekarz dermatolog na początku proponuje kurację zewnętrzną, która polega na stosowaniu fototerapii, bądź też maści. Jeśli te nie przynoszą efektów, dołącza się do nich przyjmowanie leków doustnych.
Pamiętajmy, że mimo iż łuszczyca jest chorobą nieuleczalną, możemy mieć istotny wpływ na jej rozwój. Nie bez znaczenia pozostaje w tym zbilansowana dieta, unikanie negatywnych emocji oraz stresu. Wbrew niektórym przekonaniom, schorzenie to nie jest w żadnym stopniu zaraźliwe, więc mylne jest przekonanie, że powinno się unikać kontaktu z osobami zarażonymi. Takie zachowania mogą jedynie przysporzyć im dodatkowego stresu i pogłębić (bardzo często występujące) wycofanie społeczne, a nawet stany depresyjne.
Tagi:
łuszczyca, choroby skóry, zmiany skórne
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
