Zespół chronicznego zmęczenia został sklasyfikowany jako jednostka chorobowa z grupy chorób cywilizacyjnych, chociaż może również występować jako jeden z objawów innych oddzielnych chorób. Można tę chorobę zdefiniować jako powstające bez żadnej przyczyny i powodu przewlekłe zmęczenie, które nie ustaje po odpoczynku, ani po odpowiednio długim śnie.
Przyczyny choroby są zróżnicowane i powstaje ona na kilku płaszczyznach. Większość lekarzy jest zdania, że choroba ta ma podłoże w układzie odpornościowym i że mogą ją wywoływać takie czynniki, jak infekcje wirusowe, a nawet alergie; przewlekłe zmęczenie jako objaw występuje w większości chorób autoimmunologicznych, np. choroba Hortona, stwardnienie rozsiane. Chroniczne zmęczenie może być wywołane zaburzeniami hormonalnymi ze strony nadnerczy i tarczycy (zarówno przy niedoczynności, jak i nadczynności tarczycy). Wywołują je także niektóre choroby gastrologiczne (uczuciem chronicznego zmęczenia charakteryzuje się chociażby wirusowe zapalenie wątroby typu C), nietolerancja pokarmowa oraz niezdrowy tryb życia i źle zbilansowana dieta, niedostarczająca potrzebnych składników odżywczych do organizmu;
Do głównych objawów zespołu przewlekłego zmęczenia zaliczamy:
- ciągle utrzymujące się zmęczenie, które może trwać nawet kilka lat i zdominować funkcjonowanie chorego w społeczeństwie (pracy, towarzystwie, rodzinie). Nie ustępuje ono po żadnej formie odpoczynku, a wręcz odwrotnie - może nasilać się rano, po przebudzeniu;
- bezsenność lub zaburzenia snu;
- problemy z pamięcią i koncentracją;
- próby podjęcia jakiejkolwiek aktywności są bardzo źle znoszone przez organizm chorego, który musi odespać wysiłek;
- ból różnego pochodzenia: stawów, głowy, barków, krzyża, gardła, mięśni - występujący bez powodu;
- brak apetytu.
Diagnoza tej choroby ma charakter złożony, tzn. lekarz najpierw musi wykluczyć inne choroby o podobnych objawach (choroby serca, anemię, HIV, sarkoidozę, boreliozę, cukrzycę, choroby psychosomatyczne - np. depresję).
Zespół chronicznego zmęczenia stanowi prawdziwe wyzwanie dla lekarzy i jest leczony długoterminowo, a często przy pomocy psychoterapii i fizjoterapii. Zalecana jest pacjentowi aktywność fizyczna na miarę jego możliwości (chociażby codzienny 15-minutowy spacer), odpowiednio dobierana energetyzująca dieta i wprowadzenie uregulowanego rytmu dobowego.
Tagi:
zmęczenie, chroniczne zmęczenie, bezsenność, brak apetytu, ból
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
