Choroba zwyrodnieniowa stawów charakteryzuje się rozszerzeniem struktury chrząstki stawowej. Kolejnym etapem jest powstanie wyrośli kostnych (osteofitów), który powoduje proces zapalny w obrębie błony maziowej oraz tkanek okołostawowych. Osteoartroza może pojawić się w każdym stawie, w którym znajduje się chrząstka szklista.
W największej liczbie przypadków osteoartroza dotyczy stawu biodrowego i kolanowego kończyny dolnej, ponieważ stawy te poddane są największym obciążeniom. Objawy spowodowane przez te zmiany dotyczą ok. 18% kobiet oraz 10 % mężczyzn i jest najczęstszą przyczyną orzekania o inwalidztwie, gdyż tej choroby nie można wyleczyć.
Choroba została podzielona na:
- pierwotną (idiopatyczną) o nieznanej przyczynie,
- wtórną, wywołaną miejscowymi uszkodzeniami, nieprawidłowościami w budowie stawu oraz chorobami ogólnoustrojowymi.
Przyczyną rozwoju osteoartrozy jest nadwaga, otyłość, wiek, nadmierne przeciążenie stawu, osłabienie siły mięśni okołostawowych oraz wzmożona gęstość kości. Nieodłącznym elementem choroby zwyrodnieniowej jest upośledzenie funkcji stawu, ograniczenie zakresu ruchu i ból, który początkowo występuje jedynie przy wykonywaniu ruchu, następnie przybiera postać zaawansowaną i pojawia się także w spoczynku, a zwłaszcza w nocy. Cechą charakterystyczną tej choroby jest nasilenie dolegliwości podczas wykonywania pierwszych ruchów, zaraz po okresie odpoczynku i są to tzw. bóle startowe, które ustępują po kontynuacji ruchu (rozruszaniu). Problemem jest także to, iż ból może być wywołany przez zmiany w wielu strukturach – mięśniach, aparacie torebkowo - więzadłowym, powierzchniach stawowych, warstwie podchrzęstnej kości, jak również sąsiadujących stawach. Sumą wszystkich dolegliwości jest częściowe lub całkowite upośledzenie ruchowe pacjenta, co utrudnia normalne funkcjonowanie.
Leczenie choroby zwyrodnieniowej jest długotrwałym 
procesem wieloetapowym i wielospecjalistycznym. Nieodłącznym jej elementem, jest leczenie niefarmakologiczne, w którym niezwykle istotną rolę odgrywa fizykoterapia, szczególnie w okresie zaostrzenia choroby, połączona z odpowiednią rehabilitacją ruchowa. Taka forma leczenia zapobiega zaburzeniom odżywiania stawów, usztywnieniu stawów, oraz zanikom mięśni i wiotczeniu więzadeł. Techniki rehabilitacyjne i zabiegi fizjoterapeutyczne, dobierane są indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od zaawansowania choroby i jego możliwości fizycznych.
W leczeniu farmakologicznym osteoartrozy, najczęściej stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Ostatecznie leczenie operacyjne, które rozważa się, gdy choroba jest w zaawansowanym stadium. W przypadku kolana czy biodra, najczęściej chory staw zastępuje się sztuczną protezą, tzw. endoprotezoplastyka, aloplastyka stawu.
Tagi:
osteoartoza, stawy, zwyrodnienie stawów
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
