Jeszcze niedawno uważano ADHD za wyłączny problem dzieci i dorastającej młodzieży. Okazuje się jednak, że to zaburzenie może dotyczyć także osób dorosłych. Ten fakt, prawie wyłącznie , znany jest bardzo niewielkiej grupie specjalistów, co przekłada się na ogólny brak zrozumienia wobec “nadpobudliwych” dorosłych. Niewiedza społeczna bardzo utrudnia życie dorosłych z ADHD, a w wielu przypadkach, niemalże uniemożliwia im normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.
ADHD to inaczej zespół nadpobudliwości ruchowej (zaburzenie hiperkinetyczne) z deficytem uwagi. Zaliczane jest do zaburzeń nabytych a więc takich, które zaczynają się w dzieciństwie i zaburzają prawidłowy rozwój psychiki dziecka. Na podstawie wielu badań udało się dojść do wniosku, iż zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest zapisany w DNA człowieka, więc podstawą tego schorzenia są czynniki genetyczne.
Zgodnie z nazwą zaburzenia, podstawowymi objawami są problemy z koncentracją i nadmierna aktywność psychoruchowa. Prawidłowe zdiagnozowanie jest możliwe wówczas, gdy objawy te występują przez co najmniej pół roku i ujawniają się w różnych sytuacjach.
Większość podręczników medycznych skupia się na diagnostyce ADHD u dzieci i młodzieży, natomiast rzadko uwzględniane jest tam postępowanie w przypadku osób dorosłych. Właśnie to jest powodem niewiedzy społeczeństwa na temat problemu dorosłych borykających się z tym zaburzeniem, co skutkuje negatywnym nastawieniem do osób wykazujących nadmierną ekspresję i impulsywność.
Sytuacja osób z ADHD w społeczeństwie jest trudna - nie dość, że zazwyczaj nie są oni objęci leczeniem, z powodu braku właściwie postawionej diagnozy, to jeszcze są źle odbierani przez innych, pomimo iż często nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że są chorzy.
Do charakterystycznych objawów ADHD u dorosłych można zaliczyć:
- nieuważność dotycząca szczegółów,
- brak koncentracji uwagi,
- trudność z utrzymaniem uwagi na zadaniach lub czynnościach, które są nużące,
- trudności ze słuchaniem,
- trudności z postępowaniem wg instrukcji,
- rozpoczynanie wielu czynności naraz i problem z ich zakończeniem,
- słabe zdolności organizacyjne,
- gubienie przedmiotów lub pozostawianie ich nie na swoim miejscu,
- zapominanie o różnych codziennych sprawach,
- trudność w usiedzeniu na jednym miejscu,
- trudności z zachowaniem ciszy i zabieranie głosu bez oczekiwania na swoją kolej,
- słabe poczucie reguł i czasu w trakcie rozmowy, przerywanie i przeszkadzanie innym,
- drażliwość, niecierpliwość,
- zmienność nastrojów,
- porywczość, słaba tolerancja na stres i krytykę
- nadmierna impulsywność i podejmowanie ryzykownych zachowań.
Rozpoznanie przez lekarza psychiatrę i podjęcie leczenia ADHD u osób dorosłych ma głęboki sens, ponieważ jest to zaburzenie bardzo podatne na leczenie farmakologiczne i psychoterapię, które mogą całkowicie zmienić dotychczasowe życie chorych, oraz znacząco polepszyć relacje z otoczeniem.
Tagi:
ADHD, nadpobudliwość, psychoterapia
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
