Dystymia jest bardzo uporczywym i utrwalonym zaburzeniem psychiki, które polega na trwaniu przez okres co najmniej 2 lat albo stałym nawracaniu obniżonego nastroju, a wyrównany nastrój nie trwa dłużej niż kilka tygodni. Nie pojawiają się okresy podwyższonego nastroju. Żadnego z epizodów obniżonego nastroju nie można zakwalifikować jako epizodu depresyjnego, lecz mają zbliżony charakter. Dystymię charakteryzuje przede wszystkim uporczywy charakter - min. 2 lata oraz epizody krótsze i lżejsze niż w przypadku depresji. Podobieństwo tych chorób polega na wystąpieniu obniżonego nastroju w przypadku obu zaburzeń.
Powinieneś poszukać pomocy, gdy w ciągu okresów obniżonego nastroju, występują przynajmniej trzy z poniższych objawów:
- zmniejszenie energii lub aktywności,
- trudności z koncentracją,
- płaczliwość,
- utrata zainteresowania i radości z życia erotycznego oraz innych czynności zwykle sprawiających przyjemność,
- bezsenność,
- mała wiara w siebie i poczucie niedostosowania,
- poczucie bezradności lub zmartwienia,
- dostrzegalne nieradzenie sobie ze zwykłymi czynnościami,
- wycofanie z życia społecznego,
- zmniejszona aktywność towarzyska, zmniejszona rozmowność,
- rozpamiętywanie przeszłości lub pesymizm wobec przyszłości .
Dystymia absolutnie nie jest tożsama z depresją, choć obejmuje zaburzenie związane z obniżonym nastrojem. W leczeniu dystymii stosuje się psychoterapię i farmakoterapię prowadzona pod nadzorem lekarza psychiatry. Według niektórych danych najskuteczniejszą formą psychoterapii w leczeniu tego zaburzenia są terapie : poznawcza oraz interpersonalna.
Depresję z kolei może wywołać przeżycie przykrego zdarzenia – najczęściej jest to odejście kogoś bliskiego, kochanego. Depresja może się też pojawić jako skutek zaburzeń hormonalnych, po stosowaniu leków i po przebyciu innych chorób.
Objawów depresji nie wolno lekceważyć i trzeba ją leczyć!
Smutek oraz przygnębienie, a także niemożność przeżywania radości i brak apetytu, to codzienność przy depresji. Cierpiący poruszają się wolno, często zapominając o wielu sprawach, ich rytm biologiczny (snu i czuwania) jest zaburzony, albo budzą się wcześnie rano po płytkim, nie przynoszącym wypoczynku śnie, albo przeciwnie śpią dużo i często nawet w dzień.
Zazwyczaj życie osoby borykającej się z depresją wypełnione jest zmartwieniami o takim natężeniu, że przeradzają się one w lęk i uniemożliwiający koncentrację niepokój. Przy bardzo ciężkich stanach depresyjnych wykonanie podstawowych czynności życiowych, takich jak wstanie z łóżka i zrobienie śniadania jest często ponad siły chorego. Najgorsza jest depresja pojawiająca się nagle, nie wiadomo skąd i bez wyraźnej przyczyny. Dla jednej grupy chorych jest to trwający dłuższy czas smutek i wszechogarniające uczucie przygnębienia, inni wpadają w taki dołek psychiczny, że każdy nowy dzień jawi im się jako koniec świata.
Jedynym ratunkiem wtedy jest wizyta u lekarza psychiatry. Jeżeli chodzi o leczenie farmakologiczne, to stosowane są leki antydepresyjne. Rokowania i perspektywy dla przygnębionych ludzi, którzy szukają leczenia są bardzo obiecujące. Przy współpracy z wykwalifikowanym i doświadczonym lekarzem specjalistą udaje się odzyskać kontrolę nad swoim życiem.
Tagi:
dystymia, depresja, obniżony nastrój, psychiatra
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.
