Słownik medyczny

BMI (wskaźnik)

BMI (inaczej wskaźnik Queteleta II) (skrót od ang. Body Mass Index, po polsku wskaźnik masy ciała) to współczynnik powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach.

BMI=frac{waga}{wzrost^2}

Dla osób dorosłych wartość BMI wskazuje na:

* < 15 - wygłodzenie
* 15,1 - 17,4 - wychudzenie (spowodowane zwykle przez ciężką chorobę lub anoreksję)
* 17,5 - 18,5 - niedowagę
* 18,5-24,9 - wartość prawidłową
* 25,0-29,9 Okres przed otyłością - nadwagę
* 30,0-34,9 I stopień otyłości
* 35,0-39,9 II stopień otyłości
* >= 40,0 III stopień otyłości (otyłość kliniczna)

Oznaczanie wskaźnika masy ciała ma znaczenie w ocenie zagrożenia chorób związanych z nadwagą i otyłością np. cukrzycą, chorobą niedokrwienną serca, miażdżycą. Im mniejsza wartość BMI, tym ryzyko wystąpienia chorób jest mniejsze.

BMI jest bardzo prosty w użyciu, jest jednak dosyć niedokładnym wskaźnikiem nadwagi czy też ryzyka chorób z nią związanych. Np. osoba o rozbudowanej muskulaturze może mieć BMI wskazujące na skrajną otyłość posiadając jednocześnie bardzo mało tkanki tłuszczowej.

O wiele dokładniejszym (lecz trudniejszym do zmierzenia bez specjalistycznej aparatury) wskaźnikiem jest procentowa zawartość tłuszczu w organizmie.

Powiązane podstrony

powrót